Αντίδραση Ντιλς-Άλντερ
Η αντίδραση Ντιλς-Άλντερ είναι μια οργανική αντίδραση (ειδικότερα, μια [4+2] κυκλοπροσθήκη μεταξύ ενός συζυγούς αλκαδιενίου και ενός υποκατε / From Wikipedia, the free encyclopedia
Η αντίδραση Ντιλς-Άλντερ (ΝΑ) (Diels–Alder reaction) είναι μια οργανική αντίδραση (ειδικότερα, μια [4+2] κυκλοπροσθήκη (cycloaddition)) μεταξύ ενός συζυγούς αλκαδιενίου και ενός υποκατεστημένου αλκενίου, που συνήθως ονομάζεται το διενόφιλο, για να σχηματίσει ένα υποκατεστημένο σύστημα κυκλοεξενίου. Πρωτοπεριγράφτηκε από τους Ότο Ντίλς και Κουρτ Άλντερ το 1928 και για αυτή την εργασία τους τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ το 1950.[1][2][3][4] Η αντίδραση Ντιλς-Άντλερ είναι ιδιαίτερα χρήσιμη στην συνθετική οργανική χημεία ως μια αξιόπιστη μέθοδος σχηματισμού εξαμελών συστημάτων με καλό έλεγχο τοπικών και στερεοχημικών ιδιοτήτων.[5][6][7] Η έννοια αυτή έχει επίσης εφαρμοστεί σε άλλα συστήματα π, όπως στα καρβονύλια και τις ιμίνες, για να δώσουν τις αντίστοιχες ετεροκυκλικές ενώσεις, γνωστή ως η ετεροαντίδραση Ντιλς-Άλντερ (hetero-Diels–Alder reaction). Οι αντιδράσεις Ντιλς-Άλντερ μπορεί να είναι αντιστρεπτές κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες· η αντίστροφη αντίδραση είναι γνωστή ως αντίστροφη αντίδραση Ντιλς-Άλντερ (retro-Diels–Alder reaction).[8]
![Η αντίδραση ανακαλύφθηκε από τους Ντιλς και Άλντερ το 1928](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3c/Original_Diels-Alder_reaction.png/640px-Original_Diels-Alder_reaction.png)