Αναλογική τηλεόραση

Η αναλογική τηλεόραση είναι η αρχική τηλεοπτική τεχνολογία, που χρησιμοποιεί αναλογικά σήματα για τη μετάδοση εικόνας και ήχου.^[1] Σε μια αναλογική τηλεοπτική εκπομπή, η φωτεινότητα, τα χρώματα και ο ήχος αντιπροσωπεύονται από το πλάτος, τη φάση και τη συχνότητα ενός αναλογικού σήματος.

Πρώιμος μονόχρωμος αναλογικός δέκτης με μεγάλους επιλογείς για τον έλεγχο της έντασης του ήχου και την επιλογή καναλιού και μικρότερους για τη λεπτή ρύθμιση, τη φωτεινότητα, την αντίθεση και τις οριζόντιες και κάθετες ρυθμίσεις κράτησης.

Τα αναλογικά σήματα μεταβάλλονται σε ένα συνεχές εύρος πιθανών τιμών, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να εισαχθεί ηλεκτρονικός θόρυβος και παρεμβολές. Έτσι, με το αναλογικό, ένα μέτρια ασθενές σήμα γίνεται χιονισμένο και υπόκειται σε παρεμβολές. Αντίθετα, η ποιότητα της εικόνας από το σήμα της ψηφιακής τηλεόρασης (DTV) παραμένει καλή έως ότου η στάθμη του σήματος πέσει κάτω από ένα όριο όπου η λήψη δεν είναι πλέον δυνατή ή γίνεται διακοπτόμενη.

Η αναλογική τηλεόραση μπορεί να είναι ασύρματη (επίγεια και δορυφορική τηλεόραση) ή να διανέμεται μέσω καλωδιακού δικτύου ως καλωδιακή τηλεόραση.

Όλα τα τηλεοπτικά συστήματα εκπομπής χρησιμοποιούσαν αναλογικά σήματα πριν από την άφιξη της DTV. Με κίνητρο τις μικρότερες απαιτήσεις σε εύρος ζώνης των συμπιεσμένων ψηφιακών σημάτων, από τη δεκαετία του 2000, η μετάβαση στην ψηφιακή τηλεόραση συνεχίζεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου, με διαφορετικές προθεσμίες για την παύση των αναλογικών εκπομπών.

Παραπομπές

1. «Television Technical Performance Code» (PDF). Ofcom – office of Communications. Δεκεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2010.