From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αμπ(χ)ισίτ Βετζάτζιβα (อภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ, 3 Αυγούστου 1964) είναι οικονομολόγος[1] και πολιτικός από την Ταϊλάνδη. Ανήκει στο Δημοκρατικό Κόμμα και είναι πρόεδρός του από το Φεβρουάριο του 2005. Χρημάτισε πρωθυπουργός της χώρας από τις 17 Δεκεμβρίου του 2008 ως τις 5 Αυγούστου 2011. Κατάγεται από ονομαστή οικογένεια Κινέζων Ταϊλανδών[2]
Αμπχισίτ Βετζάτζιβα | |
---|---|
Προσωπικά στοιχεία | |
Γέννηση | 3 Αυγούστου 1964, Νιούκασλ |
Υπηκοότητα | Ταϊλάνδη |
Πολιτικό κόμμα | Democrat Party |
Σύζυγος | Pimpen Vejjajiva |
Σπουδές | Κολέγιο Σεντ Τζονς Κολέγιο Ήτον Κολλέγιο Νάφηλντ |
Επάγγελμα | οικονομολόγος πολιτικός διδάσκων πανεπιστημίου |
Βραβεύσεις | Τάγμα του λευκού Ελέφαντα Τάγμα του Στέματος της Ταϊλάνδης Τάγμα του Ηλίου του Περού |
Υπογραφή | |
Ιστοσελίδα | http://www.abhisit.org |
Αξίωμα | Leader of the Opposition και Πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης |
Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε στις 3 Αυγούστου του 1964 στο Νιουκάσλ-άπον-Τάιν (Newcastle-upon-Tyne) της Αγγλίας.[3]
Ο πατέρας του είχε υπηρετήσει κάποτε υφυπουργός Υγείας.[4] Σπούδασε μεταξύ άλλων στο περίφημο Κολέγιο του Ίτον. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Σαιντ Τζονς Κόλετζ στην Οξφόρδη με μπάτσελορ στη Φιλοσοφία, την Πολιτική και στα Οικονομικά. Για μικρό χρονικό διάστημα δίδαξε στη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία Τσουλατσομκλάο, στη χώρα του, όμως επέστρεψε σύντομα στην Οξφόρδη για Μάστερ στις Οικονομικές Επιστήμες. Έπειτα έγινε λέκτορας στο Τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστημίου Τάμασατ και πήρε πτυχίο μπάτσελορ στις Νομικές Επιστήμες από το πανεπιστήμιο Ραμχαμάενγκ το 1990. Παντρεύτηκε την δρα Πίμπεν Σακουνταμπάι (Pimpen Sakuntabhai) και απέκτησαν δύο παιδιά.
Το 1992 κατήλθε για πρώτη φορά για βουλευτής με το Δημοκρατικό Κόμμα στην εκλογική περιφέρεια της Μπανγκόκ. Εξελέγη τη χρονιά αυτή αλλά και το 1995 και 1996 στην ίδια έδρα. Στις βουλευτικές εκλογές του 2001 και του 2005 επέστρεψε στο Κοινοβούλιο αλλά με λίστα του κόμματος. Υπηρέτησε ως εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος, κυβερνητικός εκπρόσωπος, αναπληρωτής γραμματέας του πρωθυπουργού επί πολιτικών ζητημάτων, πρόεδρος της επιτροπής για εκπαιδευτικά θέματα και υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ.
Κάποιοι κατηγόρησαν τον πολιτικό ότι εκμεταλλεύτηκε την ωραία του εμφάνιση για να προωθήσει την καριέρα του.[5]
Το 2001 ο Αμπισίτ διεκδίκησε την προεδρία του κόμματος και αυτό έγινε μετά την ήττα του Δημοκρατικού Κόμματος στις εκλογές του 2005. Ο προκάτοχός του, Μπανιάτ Μπανταντάν παραιτήθηκε και αποχώρησε από την ηγεσία, αφήνοντας στη θέση του τον Αμπισίτ.
Το Μάρτιο του 2006, επικαλούμενος το Σύνταγμα, ζήτησε την παραίτηση του πρωθυπουργού Τακσίν Σιναουάτρα.[6] Ο Βασιλιάς αρνήθηκε να κάνει δεκτό το αίτημά του και το κόμμα του Τακσίν, το Thai Rak Thai, κέρδισε τις πρόωρες εκλογές, με απόλυτη πλειοψηφία. Τον Ιούνιο του 2006 το Δημοκρατικό Κόμμα αντιμετώπισε κατηγορίες δωροδοκίας και ο Αμπισίτ συναντήθηκε με πολιτικούς από 20 χώρες συζητώντας το θέμα.[7][8]
Τον Απρίλιο του 2007 ο πολιτικός ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για το αξίωμα του πρωθυπουργού. Ωστόσο, στις 19 Σεπτεμβρίου, λίγο πριν διεξαχθούν οι εκλογές, εκδηλώθηκε στρατιωτικό πραξικόπημα, το οποίο ο Αμπισίτ έσπευσε να το καταδικάσει.[9] Αργότερα προσέφερε υποστήριξη στο Σύνταγμα της Χούντας.[10] Υποσχέθηκε όμως παράλληλα να αναθεωρήσει το νέο Σύνταγμα όταν θα γινόταν πρωθυπουργός..[11]
Έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές του 2007, το Δημοκρατικό Κόμμα έμεινε στην Αντιπολίτευση και πρωθυπουργός έγινε ο Σαμάκ Σουνταραβέτζ, επικεφαλής εξακομματικού συνασπισμού. Στις 28 Ιανουαρίου του 2008, σε ψηφοφορία για εκλογή πρωθυπουργού στο κοινοβούλιο, ο Αμπισίτ ηττήθηκε από το Σαμάκ.[12]
Το 2008 αποχώρησε από την πρωθυπουργία ο Σαμάκ και ο Αμπισίτ ηττήθηκε ξανά στην ψηφοφορία για την εκλογή πρωθυπουργού από τη Βουλή, αυτή τη φορά από τον Σομτσάι Ουονγκσαουάτ, με 163 ψήφους έναντι 298 για το νικητή αντίπαλό του.[13] Στις 2 Δεκεμβρίου του 2008 το Συνταγματικό Δικαστήριο απαγόρευσε τρία κόμματα, μεταξύ των οποίων και το PPP, επιφέροντας τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού. Με την ίδια απόφαση καθαιρέθηκε ο πρωθυπουργός Σομτσάι και τον διαδέχθηκε ο αντιπρόεδρός του. Κατόπιν αυτών των γεγονότων, σχεδόν όλα τα κόμματα υποστήριξαν το Δημοκρατικό Κόμμα για να σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού.[14] Κατά συνέπεια, σε ειδική ψηφοφορία της Κάτω Βουλής, ο Αμπισίτ εξελέγη πρωθυπουργός στις 15 Δεκεμβρίου του 2008.[15].
Στις ενδιάμεσες εκλογές που διεξήχθησαν στις 11 Ιανουαρίου του 2009 βγήκε ενισχυμένη η συμμαχία του πρωθυπουργού, καθώς οι έδρες αυξήθηκαν σε 48 (συνολικά η συμμαχία κέρδισε 20 έδρες στις μερικές εκλογές). Οι εκλογές έγιναν για την πλήρωση των εδρών 29 βουλευτών, των οποίων αφαιρέθηκαν τα πολιτικά δικαιώματα για μία πενταετία έπειτα από δικαστική απόφαση στις 2 Δεκεμβρίου του 2008 με την οποία διαλύθηκε το πρώην κυβερνητικό Κόμμα της Λαϊκής Εξουσίας (ΡΡΡ) για καλπονοθεία[16].
Το Μάρτιο του 2009 ο Τακσίν Σιναγουάτρα ισχυρίστηκε δημοσίως ότι ο πρόεδρος του Ανακτοβουλίου, Πρεμ Τινσουλανόντα ήταν ο εγκέφαλος του πραξικοπήματος του 2006 και ότι τα μέλη του ανακτοβουλίου Σουραγιούντ Τσουλαλόντ και Σαντσάι Λιχιτζίθα συνωμότησαν με τον στρατό με σκοπό να εξασφαλίσουν την πρωθυπουργία στον Αμπχισίτ. Ο πρωθυπουργός αρνήθηκε τις κατηγορίες, ωστόσο στις αρχές Απριλίου χιλιάδες διαδηλωτές πραγματοποίησαν πορείες διαμαρτυρίας, απαιτώντας την παραίτηση του πρωθυπουργού και των μελών του ανακτοβουλίου Πρεμ, Σουραγιούτ και Σαντσάι.[17] Οι διαδηλώσεις , των οποίων ηγήθηκε το Ενωμένο Μέτωπο για τη Δημοκρατία και Εναντίον της Δημοκρατίας, απείλησαν ακόμα και τη σύνοδο κορυφής των ηγετών του ASEAN στην Πατάγια. Σε μία προσπάθεια να μειωθεί η ένταση, ο Αμπχισίτ κήρυξε την 10η Απριλίου ως αργία, επεκτείνοντας το Νέο Έτος στις 6 ημέρες. Στις 11 Απριλίου οι περιοχές Πατάγια και Τσονμπούρι κηρύχθηκαν από τον Αμπχισίτ σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, εξαιτίας των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων. Αποτέλεσμα ήταν να αναβληθεί η σύνοδος. Την επομένη ημέρα (12 Απριλίου), ο Αμπχισίτ κήρυξε την Μπανγκόκ και τις γύρω περιοχές σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, καθώς κορυφώθηκαν οι συγκρούσεις ανάμεσα στους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές και στις κυβερνητικές δυνάμεις ασφαλείας[18]. Στις 13 Απριλίου ο στρατός πραγματοποίησε επιδρομή και έβαλε με αυτόματα όπλα εναντίον των διαδηλωτών κοντά στο Μνημείο της Νίκης, στην Μπανγκόκ με απολογισμό τουλάχιστον 70 τραυματίες.[19] Την ίδια μέρα η κυβέρνηση διέταξε τον αποκλεισμό του τηλεοπτικού σταθμού D Station, ο οποίος πρόσκειται στην αντιπολίτευση του UDD. Παράλληλα εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης εναντίον του Τακσίν και άλλων 13 υποκινητών των ταραχών. Οι αρχηγοί των διαδηλώσεων παραδόθηκαν από μόνοι τους στην αστυνομία, στις 14 Απριλίου, και έτσι τα βίαια επεισόδια έλαβαν τέλος.[20]
Στις 29 Μαΐου 2010 η κυβέρνηση ανακοίνωσε την άρση απαγόρευσης της κυκλοφορίας, όχι όμως και την άρση κατάστασης εκτάκτου ανάγκης.[21] Στις 2 Ιουνίου 2010 απορρίφθηκε πρόταση μομφής στη Βουλή εναντίον της κυβέρνησής του, με 246 ψήφους κατά της πρότασης έναντι 186 υπέρ.[22]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.