Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄
εμίρης και χαλίφης της Κόρδοβας / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄ (αραβικά: عبد الرحمن الثالث Κόρδοβα, 7 Ιανουαρίου 891 - Μαντινάτ αλ-Ζάχρα, 15 Οκτωβρίου 961), ήταν εμίρης και στη συνέχεια χαλίφης των Ομεϋαδών της Κόρδοβας.
Αμπντ αλ-Ραχμάν Γ΄ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Γέννηση | 18 Δεκεμβρίου 89 Κόρδοβα |
Θάνατος | 15 Οκτωβρίου 961[1][2] Κόρδοβα |
Τόπος ταφής | Αλκαζάρ των Χριστιανών Μοναρχών |
Χώρα πολιτογράφησης | Εμιράτο της Κόρδοβας Χαλιφάτο της Κόρδοβας |
Θρησκεία | Σουνιτισμός Ισλάμ |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Τέκνα | Αλ-Χακάμ Β΄ Αμπού αλ-Μουταρίφ αλ-Μουγκίρα |
Γονείς | Μουζνά |
Συγγενείς | Αμπντουλάχ ιμπν Μουχάμαντ αλ-Ουμάουι (παππούς) |
Οικογένεια | Δυναστεία των Ομεϋαδών |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | Εμίρης της Κόρδοβας (912–929) Χαλίφης της Κόρδοβας (929–961) |
Σχετικά πολυμέσα | |
δεδομένα |
Ήταν γιος του Μοχάμεντ και της Μουζνά, μιας παλλακίδας χριστιανικής καταγωγής. Αφού πέθανε ο πατέρας του, διαδέχθηκε τον παππού του Αμπντ Αλλάχ ως εμίρης των Ομεϋαδών στην Κόρδοβα το 912.[3] Ανασυγκρότησε ένα ενιαίο κράτος το 917 και, μη θεωρώντας τον εαυτό του εκπρόσωπο της μουσουλμανικής ορθοδοξίας, αποφάσισε να απελευθερωθεί οριστικά από την πολιτική και θρησκευτική εξουσία της Βαγδάτης, αποδίδοντας στον εαυτό του τους τίτλους του χαλίφη (929), του Αμίρ αλ-Μου'μινίν («διοικητής των πιστών») και του αλ-Νασίρ λι-ντιν Αλλάχ («ο οπαδός της θρησκείας του Θεού»). Τον διαδέχθηκε ο γιος του Αλ-Χακάμ Β΄.