![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/Bust_Alcibiades_Musei_Capitolini_MC1160.jpg/640px-Bust_Alcibiades_Musei_Capitolini_MC1160.jpg&w=640&q=50)
Αλκιβιάδης
Αθηναίος πολιτικός / From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αλκιβιάδης Κλεινίου Αθηναίος[1] (450 π.Χ. - 404 π.Χ.) ήταν εξέχων Αθηναίος πολιτικός, ρήτορας και στρατηγός. Ήταν το τελευταίο γνωστό μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας των Αλκμεωνιδών. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο δεύτερο μισό του Πελοποννησιακού πολέμου ως στρατηγικός σύμβουλος, στρατιωτικός και πολιτικός.
Αλκιβιάδης Ἀλκιβιάδης | |
---|---|
![]() Αλκιβιάδης | |
Γέννηση | 450 π.Χ. Αθήνα, Ελλάδα |
Θάνατος | 404 π.Χ. όρος Έλαφος, Φρυγία |
Χώρα | Αθήνα (415–412 π.Χ. Σπάρτη) (412–411 π.Χ. Περσία) |
Βαθμός | Στρατηγός |
Μάχες/πόλεμοι | Ναυμαχία της Αβύδου (410 π.Χ) Ναυμαχία της Κυζίκου (410 π.Χ) Πολιορκία του Βυζαντίου (408 π.Χ) |
Σύζυγος | Ιππαρέτη |
![]() | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου ο Αλκιβιάδης άλλαξε τις πολιτικές του συμμαχίες αρκετές φορές. Στην πατρίδα του Αθήνα, υιοθέτησε στις αρχές της δεκαετίας του 410 π.Χ. μια επιθετική εξωτερική πολιτική και ήταν θερμός υποστηρικτής της εκστρατείας στη Σικελία, αλλά έφυγε στη Σπάρτη, όταν οι πολιτικοί του εχθροί τον κατηγόρησαν για ιεροσυλία. Στη Σπάρτη υπηρέτησε ως στρατηγικός σύμβουλος, προτείνοντας ή επιβλέποντας μεγάλες εκστρατείες κατά της Αθήνας. Και στη Σπάρτη ωστόσο ο Αλκιβιάδης απέκτησε ισχυρούς εχθρούς, οπότε και διέφυγε στην Περσία. Εκεί υπηρέτησε ως σύμβουλος του σατράπη Τισσαφέρνη, μέχρι να του ζητήσουν οι Αθηναίοι να επιστρέψει. Έτσι υπηρέτησε ως Αθηναίος στρατηγός για αρκετά χρόνια, αλλά οι εχθροί του κατάφεραν να τον εξορίσουν για δεύτερη φορά.
Η εκστρατεία στη Σικελία ήταν ιδέα του Αλκιβιάδη και κάποιοι μελετητές ισχυρίζονται ότι αν τη διοίκηση της εκστρατείας είχε αναλάβει ο Αλκιβιάδης και όχι ο Νικίας, η εκστρατεία δεν θα ήταν τόσο καταστροφική για τους Αθηναίους.[2] Στα χρόνια που υπηρέτησε την Σπάρτη, ο Αλκιβιάδης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην καταστροφή της Αθήνας. Η κατάληψη της Δεκέλειας και οι εξεγέρσεις αρκετών στρατηγικών υποτελών πόλεων πραγματοποιήθηκαν είτε κατόπιν εισηγήσεώς του, είτε υπό τη διοίκηση του. Όταν επέστρεψε στην Αθήνα, έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε μια σειρά αθηναϊκών νικών, που ανάγκασαν τη Σπάρτη να ζητήσει ειρήνη. Υιοθετούσε αντισυμβατικές τακτικές, καταλαμβάνοντας πόλεις συχνά μέσω προδοσίας ή διαπραγματεύσεων, παρά μέσω πολιορκίας.[3] Το πολιτικό και στρατιωτικό ταλέντο του Αλκιβιάδη αποδεικνυόταν χρήσιμο για όποιο κράτος του ήταν εκάστοτε πιστό, αλλά η τάση να κάνει ισχυρούς εχθρούς οδηγούσε στο να μην μπορεί να μείνει σε ένα μέρος για πολύ καιρό.