Ακτινοβολία Τσερενκόφ
From Wikipedia, the free encyclopedia
Η ακτινοβολία Τσερενκόφ ή φαινόμενο Τσερενκόφ (Cherenkov ή Čerenkov) είναι ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία (π.χ. φως), που εκπέμπεται όταν ένα ηλεκτρικά φορτισμένο σωματίδιο περνά μέσα από ένα διηλεκτρικό μέσο με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα φάσης του φωτός στο συγκεκριμένο μέσο. Η χαρακτηριστική γαλάζια λάμψη της καρδιάς ενός πυρηνικού αντιδραστήρα κάτω από το νερό είναι ακτινοβολία Τσερενκόφ. Πήρε το όνομά της από τον Σοβιετικό φυσικό Πάβελ Αλεξέγιεβιτς Τσερενκόφ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που την ανίχνευσε πειραματικά και τιμήθηκε το 1958 με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής.[1] Μια θεωρία αυτού του φαινομένου αναπτύχθηκε αργότερα στο πλαίσιο της ειδικής θεωρίας της σχετικότητας από τους Ίγκορ Ταμ και Ιλιά Φρανκ, που επίσης μοιράσθηκαν το Βραβείο Νόμπελ. Η ακτινοβολία Τσερενκόφ είχε προβλεφθεί θεωρητικώς από τον Άγγλο Όλιβερ Χέβισαϊντ σε εργασίες που δημοσιεύθηκαν το 1888 και το 1889.[2]