Γερμανός ζωγράφος, γλύπτης, σχεδιαστής και χορογράφος From Wikipedia, the free encyclopedia
O Όσκαρ Σλέμερ (γερμανικά: Oskar Schlemmer, 4 Σεπτεμβρίου 1888 - 13 Απριλίου 1943) ήταν Γερμανός ζωγράφος, γλύπτης, σχεδιαστής και χορογράφος, ο οποίος ήταν συνδεδεμένος με τη σχολή Μπάουχαους.
| Όσκαρ Σλέμερ | |
|---|---|
 H Treppenszene, 1923 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Oskar Schlemmer (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 4 Σεπτεμβρίου 1888 Στουτγκάρδη, Γερμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 13 Απριλίου 1943 (54 ετών) Μπάντεν-Μπάντεν[1] |
| Τόπος ταφής | Waldfriedhof Stuttgart |
| Εθνικότητα | Γερμανία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανική Αυτοκρατορία (1888–1918)[2] Δημοκρατία της Βαϊμάρης (1918–1933)[2] Ναζιστική Γερμανία (1933–1943)[2] |
| Σπουδές | State Academy of Fine Arts Stuttgart |
| Ιδιότητα | Ζωγράφος - Γλύπτης |
| Τέκνα | Καρίν Σλέμερ και Ute-Jaïna Schlemmer |
| Κίνημα | Μπάουχαους |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Μπάουχαους |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γεννήθηκε το 1888, στη Σουηβία της Γερμανίας.[3] Έχασε από μικρή ηλικία και τους δύο γονείς, μαθαίνοντας έτσι να αυτοσυντηρείται από μικρή ηλικία.[4][3] Ήδη από το 1903, ήταν τελείως ανεξάρτητος. Αργότερα, σπούδασε εφαρμοσμένες τέχνες στο Kunstgewerbeschule, της Στουτγκάρδης, κατόπιν κέρδισε και υποτροφία και παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών Στουτγκάρδης.
Το 1910, πήγε στο Βερολίνο, όπου ζωγράφισε μερικούς από τους σημαντικότερους πρώιμους πίνακές του. Το 1912, γύρισε στη Στουτγκάρδη και ξεκίνησε να μαθητεύει υπό τις οδηγίες του Άντολφ Χόζλελ, περί αυτήν την εποχή, αφήνει τον ιμπρεσιανισμό και καταπιάνεται με τον κυβισμό. Το 1914, κατατάσσεται στον Πόλεμο, και με το πέρας του, επιστρέφει και συνεχίζει να εργάζεται με τον Χόζλελ.[3]
Το 1919, δοκιμάζει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες στη γλυπτική, ενώ πραγματοποιεί και μία σχετική επίδειξη στο Βερολίνο, στην γκαλερί Der Sturm.[5] Μεγάλη ήταν και η συνδρομή του στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Στουτγκάρδης, με νέες εγκαταστάσεις και εκθέσεις μοντέρνας τέχνης. Μεγάλη η συμβολή σε αυτό είχαν και οι Πάουλ Κλέε και Βίλι Μπάουμαϊστερ.[3] Το 1920, παντρεύεται με την Χελένα Τουμπέιν, και την ίδια περίοδο τον καλεί στη Βαϊμάρη, ο Βάλτερ Γκρόπιους, για να εργαστεί πάνω σε πίνακες και γλυπτά, για τη σχολή Μπάουχαους. Οι πολύπλοκες ιδέες του, λειτούργησαν ως έμπνευση για τους υπόλοιπους, κάνοντάς τον έτσι έναν από τους σημαντικότερους καθηγητές της σχολής εκείνης της εποχής. Ωστόσο, εξ αιτίας των πολιτικών αναταραχών της εποχής, ο Σλέμερ, αναγκάστηκε να παραιτηθεί από εκεί, και να συνεχίσει να εργάζεται στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Βρότσουαφ.
Το 1922, έγινε γνωστός κι εκτός γερμανικών συνόρων, με την έκθεση του, Triadisches Ballett, στη Στουτγκάρδη. Η δουλειά του στο Μπάουχαους αλλά και τα παλιότερα επαγγέλματά του, τον επηρέασαν βαθιά στη μετέπειτα τέχνη του, η οποία αφορούσε με τον προβληματισμό των φιγούρων στον χώρο. Συνήθως, σχεδίαζε απρόσωπους ανθρώπους, κυρίως γυναίκες. Κατά την εποχή που βρισκόταν στη σχολή δημιούργησε το Der Mensch. Πριν ασχοληθεί με τις φιγούρες και τον χώρο, ο Σλέμερ, είχε ήδη περάσει από τον κυβισμό. Είχε, όμως, αρχίσει να έλκεται από τον σχεδιασμό σκηνής, και το 1929, σχεδίασε το σκηνικό δύο εργών του Ιγκόρ Στραβίνσκι.
Μεταξύ το 1928 και το 1930, ο Σλέμερ, εργάστηκε επάνω σε 9 γλυπτά για το Μουσείο Folkwang, του Έσεν. Περί αυτήν την εποχή, ζωγράφισε ίσως και τον γνωστότερο πίνακά του, τον Bauhaustreppe, ο οποίος σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στη Νέα Υόρκη. Κατόπιν, τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα έτρεξαν γοργά: το 1929, φεύγει από το Βρότσουαφ, καθότι η Ακαδημία εκεί είχε επηρεαστεί από το Κραχ της Γουόλ Στριτ. Ωστόσο, το 1932, βρήκε δουλειά στη σχολή Καλών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, Vereinigte Staatsschulen für freie und angewandete Kunst, θέση που κράτησε έως και το 1933, όπου οι Ναζί ήρθαν στην εξουσία. Κατόπιν, μετακόμισε στο Έικμπερκ, περιοχή κοντά στην Ελβετία. Το 1937, πραγματοποίησε μία μεγάλη έκθεση στο Μόναχο. Παρόλα αυτά, αν και κατά του καθεστώτος, παρέμεινε στη Γερμανία, μαζί με άλλους διανοούμενους της εποχής.
Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σλέμερ, εργάστηκε στο ινστιτούτο του Malstoffe, στο Βούπερταλ, μαζί με τους Βίλι Μπάουμαϊστερ και Γκέοργκ Μούχε. Το ίδρυμα, παρείχε στον Σλέμερ, την ελευθερία έκφρασης. Εκεί, ζωγράφισε τους εννέα μυστηριακούς και μικρούς πίνακες του, Fensterbilder, τους οποίους τους εμπνεύστηκε, παρατηρώντας από το παράθυρό του, τους γείτονές του να πραγματοποιούν, οικιακές δουλείες. Αυτά ήταν και τα τελευταία του έργα, πριν μπει, το 1944, στο νοσοκομείο του Μπάντεν-Μπάντεν.
Οι ιδέες του Σλέμερ για την τέχνη ήταν πολύπλοκες και ακόμα πιο προοδευτικές από το κίνημα του Μπάουχαους. Το έργο του παρουσιάστηκε τόσο στη Γερμανία όσο και στο εξωτερικό. Στο έργο του παρατηρείται μία άρνηση του απόλυτα αφηρημένου, και περισσότερο ασχολήθηκε με τον άνθρωπο, όχι όμως σχεδιάζοντας συναισθήματα του, αλλά τα εξωτερικά του γνωρίσματα. Τα σώματά του, περισσότερο έμοιαζαν με αρχιτεκτονικές φιγούρες. Κι ένα από τα πράγματα που τον ενθουσίαζαν περισσότερο ήταν η απεικόνιση των κινήσεων που μπορεί να κάνει το σώμα.
Το 1998, ο πίνακας του Σλέμερ, Idealistic Encounter (1928), πουλήθηκε $1.487 εκατομμύρια στο Sotheby's, της Νέας Υόρκης.[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
