Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι
ιταλική δραματική ταινία του Βιττόριο Ντε Σίκα / From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι (Πρωτότυπος τίτλος: Umberto D) γνωστό και με τον τίτλο Ουμπέρτο Ντ. είναι Ιταλική δραματική ταινία του 1952 σε σκηνοθεσία Βιττόριο ντε Σίκα και σενάριο του Τσέζαρε Ζαβατίνι. Θεωρείται μια από τις κλασικές ταινίες του ιταλικού νεορεαλισμού, που άκμασε μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[2]
Ό,τι μου αρνήθηκαν οι άνθρωποι (Umberto D) | |
---|---|
![]() | |
Σκηνοθεσία | Βιτόριο ντε Σίκα |
Παραγωγή | Τζουζέπε Αμάτο, Βιτόριο ντε Σίκα και Άντζελο Ριτζόνι |
Σενάριο | Τσέζαρε Ζαβατίνι |
Πρωταγωνιστές | Carlo Battisti, Μαρία Πια Καζίλιο, Lina Gennari, Μέμο Καροτενούτο, Λαμπερτο Ματζοράνι και Riccardo Ferri |
Μουσική | Αλεσάντρο Τσικονίνι |
Φωτογραφία | Άλντο Γκρατσιάτι |
Μοντάζ | Εράλντο ντα Ρόμα |
Διανομή | Netflix |
Πρώτη προβολή | 1952, 20 Ιανουαρίου 1952 (Μπολόνια και Ιταλία)[1], 13 Νοεμβρίου 1954 (Γερμανία)[1], 3 Ιουνίου 1955 (Λαοκρατική Δημοκρατία της Γερμανίας)[1] και 7 Νοεμβρίου 1955 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[1] |
Διάρκεια | 91 λεπτά |
Προέλευση | Ιταλία |
Γλώσσα | Ιταλικά |
![]() | |
δεδομένα (π • σ • ε ) |
Οι περισσότεροι ηθοποιοί ήταν ερασιτέχνες, συμπεριλαμβανομένου του Κάρλο Μπατίστι που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Ουμπέρτο Ντομένικο Φεράρι, ενός φτωχού ηλικιωμένου άνδρα στη Ρώμη που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει το ενοικιαζόμενο δωμάτιό του. Η σπιτονοικοκυρά του (Λίνα Τζενάρι) τον διώχνει και οι μόνοι αληθινοί φίλοι του, η υπηρέτρια (Μαρία-Πία Κασίλιο) και ο σκύλος του Φλάικ.
Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Όσμπορν της Turner Classic Movies, αυτή ήταν η αγαπημένη του Ντε Σίκα από όλες τις ταινίες του. Η ταινία συμπεριλήφθηκε στο "All-Time 100 Movies" του περιοδικού Time Magazine το 2005.[3] Επίσης το 2008, συμπεριλήφθηκε στις 100 ιταλικές ταινίες του Ιταλικού Υπουργείου Πολιτιστικής Κληρονομιάς που πρέπει να διασωθούν, έναν κατάλογο με 100 ταινίες που άλλαξαν τη συλλογική μνήμη της χώρας μεταξύ 1942 και 1978.[4]