Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο
From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο (αγγλικά: Fawlty Towers) είναι μια βρετανική τηλεοπτική κωμική σειρά που γράφτηκε από τους Τζον Κλιζ και Κόνι Μπουθ και μεταδόθηκε στο BBC2 το 1975 και το 1979. Γυρίστηκαν δύο σειρές των έξι επεισοδίων η καθεμία. Η εκπομπή κατετάγη πρώτη στη λίστα με τα 100 καλύτερα βρετανικά τηλεοπτικά προγράμματα που καταρτίστηκε από το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου το 2000 και, το 2019, ονομάστηκε η καλύτερη βρετανική τηλεοπτική κωμωδία από μια ομάδα ειδικών στο περιοδικό Radio Times. [1] [2]
Η σειρά διαδραματίζεται στο Fawlty Towers, ένα φανταστικό ξενοδοχείο στην παραθαλάσσια πόλη Τορκί στην αγγλική ριβιέρα. Βασικοί ήρωες είναι ο νευρικός, αγενής και υποτιμημένος ιδιοκτήτη Μπάζιλ Φόλτι (Κλιζ), η αυταρχική σύζυγός του Σίμπιλ (Προυνέλα Σκέιλς), η λογική καμαριέρα Πόλυ (Μπουθ) που συχνά είναι η ειρηνοποιός δύναμη και η φωνή της λογικής και ο δύσμοιρος Ισπανός σερβιτόρος Μανουέλ (Άντριου Σακς). Η σειρά παρουσιάζει τις προσπάθειες των ηρώων να διαχειριστούν το ξενοδοχείο εν μέσω κωμικών καταστάσεων.
Η ιδέα της εκπομπής προήλθε από τον Κλιζ μετά την παραμονή του στο ξενοδοχείο Gleneagles στο Τορκί του Ντέβον το 1970 (μαζί με τον υπόλοιπο θίασο των Monty Python), όπου γνώρισε τον εκκεντρικό ιδιοκτήτη ξενοδόχο Ντοναλντ Σενκλέρ. Νευρικός και σνομπ, ο Σενκλέρ αντιμετώπιζε τους επισκέπτες σαν να ήταν εμπόδιο για τη λειτουργία του ξενοδοχείου (μια σερβιτόρα που εργαζόταν γι' αυτόν δήλωσε "ήταν σαν να μην ήθελε να είναι εκεί οι επισκέπτες"). Ο Σενκλέρ ήταν η έμπνευση για τον ρόλο του Κλιζ, Μπάζιλ Φόλτι.
Το 1980, ο Κλιζ απέσπασε βραβείο BAFTA για την Καλύτερη Ψυχαγωγική Ερμηνεία και, σε μια δημοσκόπηση του 2001 που διεξήχθη από το Channel 4, ο Μπάζιλ Φόλτι κατατάχθηκε δεύτερος στη λίστα με τους 100 καλύτερους τηλεοπτικούς ρόλους. [3] Η δημοτικότητα της σειράς είναι αμείωτη και συχνά αναμεταδίδεται. [1] Η περιγραφή του BBC για τη σειρά αναφέρει πως είναι «η βρετανική κωμική σειρά με βάση την οποία πρέπει να κριθούν όλες οι άλλες βρετανικές κωμωδίες [...], αντέχει σε πολλαπλές προβολές και στέκεται μέχρι σήμερα ως κόσμημα στο στέμμα της κωμωδίας του BBC». [4]