From Wikipedia, the free encyclopedia
Άγιο Μύρο είναι το αποτέλεσμα της ανάμειξης λαδιού και ακόμη 57 ειδών αρωματικών ελαίων, δρογών και φαρμακευτικών φυτών. Αυτό παρασκευάζεται κάθε 10 χρόνια περίπου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και ύστερα στέλνεται στις κατά τόπους ορθόδοξες εκκλησίες, που ανήκουν στην δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, για να χρησιμοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Μυστηρίου του Χρίσματος, που τελείται μετά τη βάπτιση. Αλλιώς ονομάζεται «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας», «χρίσμα επουράνιον».[1] Επομένως, κατά τη βάπτιση, ο χριστιανός λαμβάνει το χρίσμα και γίνεται συμμέτοχος του Θανάτου και της Ανάστασης του Χριστού και θα απολαύσει τη βασιλεία των ουρανών, σύμφωνα με τις Γραφές. Ακόμη, το Άγιο Πνεύμα θα τον κατευθύνει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η παρασκευή του είναι πολύωρη και καλά μελετημένη.[2][3]
Η έψηση, δηλαδή η παρασκευή του Αγίου Μύρου βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο Βιβλίο της Εξόδου (Έξοδος λ΄ 22-25), όπου αναφέρεται:[1]
καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· καὶ σὺ λάβε ἡδύσματα, τὸ ἄνθος σμύρνης ἐκλεκτῆς πεντακοσίους σίκλους καὶ κινναμώμου εὐώδους τὸ ἥμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα καὶ καλάμου εὐώδους διακοσίους πεντήκοντα καὶ ἴρεως πεντακοσίους σίκλους τοῦ ἁγίου καὶ ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν εἲν καὶ ποιήσεις αὐτὸ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον, μύρον μυρεψικὸν τέχνῃ μυρεψοῦ· ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον ἔσται.
Αρχικά η μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στους πιστούς γινόταν με την επίθεση των χεριών των Αποστόλων στους νεοφώτιστους.[4] Ήδη όμως από την Αποστολική εποχή η επίθεση των χεριών των Αποστόλων αντικαταστάθηκε από τη χρίση με αγιασμένο έλαιο από τον επίσκοπο ή από απλό ιερέα. Η αντικατάσταση αυτή οφειλόταν στην ραγδαία αύξηση των βαπτιζομένων Χριστιανών.[5] Από τον 2ο αι. έχουμε την παρασκευή Αγίου Μύρου, οπότε και η επέκταση του χριστιανισμού σε πολλά κράτη. Έτσι λόγω κάποιων δυσκολιών που αντιμετώπιζαν οι Απόστολοι στην μεταφορά τους, το Άγιο Μύρο μεταφερόταν σε αυτά, για να χρίσει νέους ορθοδόξους, διότι πριν τελούσαν το μυστήριο μόνο αυτοί (οι Απόστολοι) οι οποίοι είχαν δεχθεί την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Στους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού το Άγιο μύρο παρασκευαζόταν από τους κατά τόπους επισκόπους. Καθώς όμως αναπτύχθηκε η εκκλησιαστική διοίκηση της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η εκκλησιολογική σημασία της παρασκευής και διανομής του Άγιου μύρου στις κατά τόπους εκκλησίες η παρασκευή του Αγίου μύρου αποτέλεσε σταδιακά ιδιαίτερο προνόμιο, που έχουν στις μέρες μας οι Πατριάρχες και ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Η παρασκευή και διανομή του Αγίου μύρου ενισχύει την ενότητα των Εκκλησιών και προβάλει τα πρεσβεία τιμής του Οικουμενικού Πατριαρχείου μεταξύ των υπόλοιπων Πατριαρχείων στον κόσμο.[4][6][Σημ 1][7][1] Το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει εκχωρήσει το δικαίωμα παρασκευής Αγίου Μύρου στις αυτοκέφαλες εκκλησίες της Σερβίας, Ρωσίας και Ρουμανίας.[8]
Το Άγιο Μύρο παρασκευάστηκε σύμφωνα με τις Γραφές:
Ως τον 4ο αιώνα το Άγιο Μύρο ήταν απλό αγιασμένο λάδι πάνω στην Αγία Τράπεζα. Αργότερα παρασκευαζόταν με ανάμειξη διάφορων αρωματικών ουσιών, εξωτικών και παράξενων.[10] Εν έτει 2019 ακόμη έχουμε το μύρο που παρασκευάζεται με 57 ουσίες,[11][12] κάτι που κατοχυρώθηκε το 1951 επί Πατριάρχου Αθηναγόρα.[13] Ως το 1951, ο αριθμός των ουσιών είτε αυξανόταν, είτε μειωνόταν,[10] ενώ η πρώτη γραπτή συνταγή λέγεται ότι είναι του 8ου αι. γραμμένη σε βερβερινό κώδικα και με 13 υλικά. Συγκεκριμένα οι συνταγές που κατά καιρούς δημιουργήθηκαν για την παραγωγή μύρου είναι καταγεγραμμένες στην τυπική διάταξη της Συνοδικής εν Μόσχα Βιβλιοθήκης, στο Ευχολόγιο του Γκόαρ και στο Μέγα Ευχολόγιο. Το πλήθος των ουσιών, που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του μύρου, συμβολίζει την ποικιλία των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Μερικά από αυτά είναι η αγάπη, η σοφία, η σύνεση, η χαρά, η πραότητα, η εγκράτεια, η μακροθυμία και η αγαθοσύνη.[5]
Ενώ βασικό στοιχείο του μύρου είναι ο μόσχος[Σημ 2], όπως αναφέρθηκε υπάρχουν άλλα 56 και τα κυριότερα είναι:
Όταν το μύρο τελειώνει έχουν περάσει περίπου 10 χρόνια από την παρασκευή του. Η εκ νέου παρασκευή του μύρου γίνεται με απόφαση συνόδου του Πατριαρχείου σε ειδικό ιερό Κουβούκλιο του Πατριαρχείου, το οποίο είχε κατασκευαστεί το 1880 επί πατριάρχη Ιωακείμ Γ΄.[8] Η έψηση του Μύρου συμβαίνει κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, και συγκεκριμένα από την Κυριακή των Βαΐων μέχρι και τη Μεγάλη Πέμπτη και επιβλέπεται από δυο επιτροπές σε αυτή τη διαδικασία. Πρώτον η εκκλησιαστική που έχει ιερείς και δεύτερον οι κοσμήτορες που είναι χημικοί, φαρμακοποιοί και έμποροι αρωμάτων. Σε αυτή πρόεδρος είναι ο Άρχων Μυρεψός.[2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.