Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς

Ο Ντιμιτρίγιε "Ντοσιτέι" Ομπράντοβιτς (σερβικά: Димитрије Обрадовић‎‎, προφέρεται dɔsǐtɛːj ɔbrǎːdɔʋitɕ, 17 Φεβρουαρίου 1739 – 7 Απριλίου 1811) ήταν Σέρβος μοναχός, εκπαιδευτικός, συγγραφέας, επαναστάτης, μεταρρυθμιστής, πολιτικός και πρώτος υπουργός παιδείας της Σερβίας.

Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς
Γέννηση	17 Φεβρουαρίου 1742 Τσάκοβα
Θάνατος	7 Απριλίου 1811 Βελιγράδι
Επάγγελμα/ ιδιότητες	γλωσσολόγος, ποιητής, συγγραφέας και φιλόσοφος[1]
Υπηκοότητα	Αυστριακή Αυτοκρατορία
Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα (π • σ • ε )

Βιογραφία

Ο Ντοσιτέι Ομπράντοβιτς γεννήθηκε το 1744 στο Τσιάκοβο στην περιοχή του Μπάνατ στην σημερινή Ρουμανία τότε Η Αυτοκρατορία των Αψβούργων. Γεννήθηκε και βαπτίστηκε "Δημήτριος" αλλά το άλλαξε όταν έγινε μοναχός σε Δωσίθεος. Πήγε τσεχικό-σλοβακικό σχολείο στο δημοτικό και από νωρίς έδειξε κλίση προς την θρησκεία. Μετά το θάνατο του πατέρα του ο θείος του τον έστειλε στην μαθητεία στην Τιμισοάρα, εκεί κάθισε λίγο και έγινε μοναχός στην μονή του Χάποβο.

Από το μοναστήρι στάλθηκε για λίγο διάστημα στο Κάρλοβατς σαν ιερέας. Έπειτα από τρία χρόνια μοναστικής ζωής εγκαταλείπει το μοναστήρι και φεύγει στην Ευρώπη για να συνεχίσει τις σπουδές του. Πηγαίνει αρχικά στην Σμύρνη όπου σπούδασε για τρία χρόνια στην θεολογική σχολή του Ιερόθεου Δενδρινού, έπειτα πηγαίνει στην Κέρκυρα όπου έμαθε ελληνικά. Μετά πηγαινει στην Δαλματία στο Κνιν ως δάσκαλος σε σχολείο και στη συνέχεια στο Ζαντάρ και την Τεργέστη. Από την Τεργέστη πήγε στη Βιέννη όπου και πέρασε έξι χρόνια στην εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας και του πολιτισμού. Ως καθηγητής ξένων γλωσσών πηγαίνει από τη Βιέννη στο Κάρλοβατς και τη Μολδαβία. Γράφτηκε στην φιλοσοφική σχολή του Χάλε όπου άφησε το ράσο και τη μοναστική ζωή, μετά το Χάλε συνέχισε τις φιλοσοφικές σπουδές στο Λέιπζιγκ . Το 1783 έκδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα το "Живот и прикљученија" (Η ζωή και οι περιπέτειες). Έπειτα ταξίδεψε πάλι στο Παρίσι,το Λονδίνο και τη Ρωσία.

Η πρώτη σερβική εξέγερση τον βρήκε στην Τεργέστη. Ήταν από την αρχή στην υπηρεσία των Σέρβων ανταρτών και ξεκίνησε να μαζεύει δωρεές υπέρ της επανάστασης. Όπως και οι περισσότεροι φωτισμένοι και πιο μορφωμένοι Σέρβοι της εποχής του, έγινε ο πρώτος Σέρβος υπουργός Παιδείας, και ήταν προσωπικός γραμματέας και σύμβουλος του Καραγιώργη.

Πέθανε το 1811 στο Βελιγράδι και θάφτηκε μπροστά από τον καθεδρικό ναό του Βελιγραδίου.

Έργα του

• на прост српски језик, 1765
• Христоитија, 1783 (μετάφραση των Μύθων του Αισώπου στα σερβικά)
• Живот и прикљученија, 1783
• Собраније,
• Писмо Харалампију,

Παραπομπές

1. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.

Πηγές

• Предраг Јашовић: Рецепција књижевног дела Доситеја Обрадовића (=Библиотека Мала академија).
• Φίσερ, Βλάντιμιρ. Dositej Obradović als bürgerlicher Kulturheld. Zur Formierung eines serbischen bürgerlichen Selbstbildes durch literarische Kommunikation 1783–1845. Studien zur Geschichte Südosteuropas 16. Olga Katsiardi-Hering, Max Demeter Peyfuss and Maria Stassinopoulou (eds.). Frankfurt/M.: Peter Lang Publishing. ISBN 9783631542149. Unknown parameter |origdate= ignored (|orig-year= suggested) (βοήθεια)
• Wladimir Fischer, Creating a National Hero: The Changing Symbolics of Dositej Obradović,. In: Identität - Kultur - Raum, Turia + Kant, Wien 2001.
• Петар Пијановић, Живот и дело Доситеја Обрадовића,. Завод за уџбенике и наставна средства, Београд 2000.
• Gerhard Neweklowsky: Dositej Obradović - Leben und Abenteuer, Verl. d. Österreichische Akademie der Wissenschaften, Akad. d. Wiss, Wien 1998.
• Милутин Тасић, Доситеј Обрадовић, НИЛ, Београд 1994.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Dositej Obradović στο Wikimedia Commons