From Wikipedia, the free encyclopedia
H δαπτομυκίνη είναι ένα κυκλικό λιποπεπτίδιο το οποίο δρα εναντίον ενός ευρέως φάσματος Gram θετικών βακτηρίων συμπεριλαμβανομένου και του μεθικιλλίνη ευαίσθητου και ανθεκτικού σταφυλόκοκκου (MSSA/MRSA) και των ανθεκτικών στη βανκομυκίνη εντερόκοκκων (VRE). Η δαπτομυκίνη ανακαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ενώ έλαβε άδεια υπό το εμπορικό όνομα Cubicin από τον FDA το 2003 [1] και από τον EMA το 2006.[2]
 | |
| Ονομασία IUPAC | |
|---|---|
N-Decanoyl-L-tryptophyl-L-asparaginyl-L-aspartyl-L-threonylglycyl-L-ornithyl-L-aspartyl-D-alanyl-L-aspartylglycyl-D-seryl-threo-3-methyl-L-glutamyl-3-anthraniloyl-L-alanine[egr]1-lactone | |
| Κλινικά δεδομένα | |
| Εμπορικές ονομασίες | Cubicin, Cubicin RF, Dapzura RT |
| AHFS/Drugs.com | https://www.drugs.com/mtm/daptomycin.html |
| MedlinePlus | https://medlineplus.gov/druginfo/meds/a608045.html |
| Δεδομένα άδειας | |
| Κατηγορία ασφαλείας κύησης |
|
| Οδοί χορήγησης | Ενδοφλέβια (IV) |
| Κυκλοφορία | |
| Κυκλοφορία |
|
| Φαρμακοκινητική | |
| Βιοδιαθεσιμότητα | n/a |
| Πρωτεϊνική σύνδεση | 90–95% |
| Μεταβολισμός | Νεφρικός (εικαζόμενος) |
| Βιολογικός χρόνος ημιζωής | 7-11 ώρες (έως και 28 ώρες σε νεφρική βλάβη) |
| Απέκκριση | Νεφρική απέκκριση (78%: κυρίως ως αμετάβλητο φάρμακο),μέσω των κοπράνων (5,7%) |
| Κωδικοί | |
| Αριθμός CAS | 103060-53-3 |
| Κωδικός ATC | J01XX09 |
| PubChem | CID 16129629 |
| DrugBank | DB00080 |
| ChemSpider | 10482098 |
| UNII | NWQ5N31VKK |
| KEGG | D01080 |
| ChEBI | CHEBI:600103 |
| ChEMBL | CHEMBL508162 |
| Χημικά στοιχεία | |
| Χημικός τύπος | C72H101N17O26 |
| Μοριακή μάζα | 1620.693 g·mol−1 |
CCCCCCCCCC(=O)NC(CC1=CNC2=CC=CC=C21)C(=O)NC(CC(=O)N)C(=O)NC(CC(=O)O)C(=O)NC3C(OC(=O)C(NC(=O)C(NC(=O)C(NC(=O)CNC(=O)C(NC(=O)C(NC(=O)C(NC(=O)C(NC(=O)CNC3=O)CCCN)CC(=O)O)C)CC(=O)O)CO)C(C)CC(=O)O)CC(=O)C4=CC=CC=C4N)C | |
InChI=1S/C72H101N17O26/c1-5-6-7-8-9-10-11-22-53(93)81-44(25-38-31-76-42-20-15-13-17-39(38)42)66(108)84-45(27-52(75)92)67(109)86-48(30-59(102)103)68(110)89-61-37(4)115-72(114)49(26-51(91)40-18-12-14-19-41(40)74)87-71(113)60(35(2)24-56(96)97)88-69(111)50(34-90)82-55(95)32-77-63(105)46(28-57(98)99)83-62(104)36(3)79-65(107)47(29-58(100)101)85-64(106)43(21-16-23-73)80-54(94)33-78-70(61)112/h12-15,17-20,31,35-37,43-50,60-61,76,90H,5-11,16,21-30,32-34,73-74H2,1-4H3,(H2,75,92)(H,77,105)(H,78,112)(H,79,107)(H,80,94)(H,81,93)(H,82,95)(H,83,104)(H,84,108)(H,85,106)(H,86,109)(H,87,113)(H,88,111)(H,89,110)(H,96,97)(H,98,99)(H,100,101)(H,102,103)/t35-,36-,37-,43+,44+,45+,46+,47+,48+,49+,50-,60+,61+/m1/s1 Key:DOAKLVKFURWEDJ-RWDRXURGSA-N | |
| Φυσικά στοιχεία | |
| Σημείο τήξης | 202–204 °C (396–399 °F) |
Οι ενδείξεις για την χρήση δαπτομυκίνης συμπεριλαμβάνουν τη θεραπεία δερματικών λοιμώξεων, και τη βακτηριαιμία από Staphylococcus aureus σε ασθενείς μεγαλύτερους του ενός έτους.[1] Αρκετές μελέτες προτείνουν τη χρήση της δαπτομυκίνης σε υψηλές δόσεις για τη θεραπεία της βακτηριαιμίας, της ενδοκαρδίτιδας, της οστεομυελίτιδας και των προσθετικών συσκευών (ορθοπαιδικές, ενδοκαρδιακές, ενδαγγειακές) ή ξένων σωμάτων.[3] Παρόλου που είναι ενεργή εναντίον του Streptococcus pneumoniae in vitro, η δράση της αναστέλλεται από τον επιφανειοδραστικό παράγοντα και για τον λόγο αυτό δεν είναι δραστική εναντίον λοιμώξεων του αναπνευστικού.[1]
Η δαπτομυκίνη παρουσιάζει ταχεία εξαρτώμενη από τη συγκέντρωση βακτηριοκτόνο δράση in vitro η οποία συσχετίζεται με τον λόγο της επιφανείας κάτω από την καμπύλη προς την ελάχιστη ανασταλτική συγκέντρωση (AUC/MIC). O ακριβής μηχανισμός δράσης της δαπτομυκίνης δεν έχει ακόμα διευκρινιστεί. Απεκκρίνεται κυρίως από τους νεφρούς και έχει χρόνο ημίσειας ζωής που ποικίλλει από 7,5-9 ώρες και μικρό όγκο κατανομής περίπου 0,1 L/kg σε υγιή άτομα με φυσιολογική νεφρική λειτουργία, ανεξαρτήτως της δόσης. Σε ασθενείς με σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια ο όγκος κατανομής αυξάνεται σε περίπου 0,2 L/kg. H δαπτομυκίνη δεσμεύεται αντιστρεπτά από τις πρωτεΐνες του πλάσματος (κυρίως από την αλβουμίνη και την όξινη γλυκοπρωτεΐνη) σε ποσοστό 90-94%.[1]
Οι ανεπιθύμητες δράσεις της δαπτομυκίνης περιλαμβάνουν μυοπάθεια και ραβδομυόλυση, ηωσινοφιλική πνευμονία και αναφυλακτικές αντιδράσεις υπερευαισθησίας. Άλλες ανεπιθύμητες δράσεις είναι η δυσκοιλιότητα,η κεφαλαλγία, η αυπνία και τα εξανθήματα. Σπάνιες περιπτώσεις περιφερικής νευροπάθειας έχουν παρατηρηθεί σε ασθενείς που τέθηκαν σε θεραπεία με δαπτομυκίνη. Λόγω της αυξημένης επίπτωσης της μυοπάθειας και της ραβδομυολυσης σε ασθενείς που λαμβάνουν δαπτομυκίνη συνίσταται ο εβδομαδιαίος έλεγχος της κρεατινικής φωσφωκινάσης (CPK). Συχνότερος έλεγχος προτείνεται σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια ή/και σε ασθενείς που λαμβάνουν αναστολείς της HMG CoA αναγωγάσης. Η ανάπτυξη ηωσινοφιλικής πνευμονίας έχει παρατηρηθεί 2 με 4 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας.[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
