Γαλλική Εντολή για τη Συρία και τον Λίβανο

Η Γαλλική Εντολή για τη Συρία και τον Λίβανο (γαλλικά: Mandat français pour la Syrie et le Liban, αραβικά: الانتداب الفرنسي على سوريا ولبنان) για το διάστημα 1923–1946, ήταν εντολή της Κοινωνίας των Εθνών^[1] που ιδρύθηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάτμηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας όσον αφορά τη Συρία και τον Λίβανο. Το σύστημα εντολής υποτίθεται ότι διαφέρει από την αποικιοκρατία, με τη διοικούσα χώρα να ενεργεί ως διαχειριστής, έως ότου οι κάτοικοι θα μπορέσουν να σταθούν μόνοι τους. Σε εκείνο το σημείο, η εντολή θα τερματιστεί και θα γεννηθεί ένα ανεξάρτητο κράτος.^[2]

Γαλλική Εντολή για τη Συρία και τον Λίβανο
Εξώφυλλο του εγγράφου της εντολής, 1922
Δημιουργήθηκε	1920–1922
Επικυρώθηκε	1923
Υπογράφοντες	Κοινωνία των Εθνών
Σκοπός	Δημιουργία κράτους της Συρίας Μείζονος Λιβάνου εδάφους Αλαουιτών κράτους των Δρούζων

Κατά τη διάρκεια των δύο ετών που ακολούθησαν το τέλος του πολέμου το 1918 - και με βάση τη Συμφωνία Σάικς–Πικό που υπεγράφη από τη Βρετανία και τη Γαλλία κατά τη διάρκεια του πολέμου - οι Βρετανοί κράτησαν τον έλεγχο της πλειοψηφίας της Οθωμανικής Μεσοποταμίας (σύγχρονο Ιράκ) και του νότιου τμήματος της Οθωμανικής Συρίας (Παλαιστίνη και Υπεριορδανία), ενώ οι Γάλλοι είχαν υπό τον έλεγχό τους την υπόλοιπη Οθωμανική Συρία, τον Λίβανο, την Αλεξανδρέττα (Χατάι) και άλλες περιοχές της νοτιοανατολικής Τουρκίας.^[1] Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο βρετανικός και ο γαλλικός έλεγχος αυτών των εδαφών καθιερώθηκε από το σύστημα εντολών της Κοινωνίας των Εθνών και στις 29 Σεπτεμβρίου 1923 δόθηκε στη Γαλλία η εντολή για τη Συρία από την Κοινωνία των Εθνών, η οποία περιελάμβανε την επικράτεια του σημερινού Λιβάνου και της Αλεξανδρέττας εκτός από την κύρια Συρία.^[3]

Η διοίκηση της περιοχής από τη Γαλλία έγινε μέσω διαφόρων κυβερνήσεων και εδαφών, μεταξύ των οποίων η Συριακή Ομοσπονδία (1922–24), το κράτος της Συρίας (1924–30) και η Συριακή Δημοκρατία (1930–1958), καθώς και τα μικρότερα κράτη: το κράτος του Μείζονος Λιβάνου, το έδαφος των Αλαουιτών και το κράτος των Δρούζων. Το Χατάι προσαρτήθηκε από την Τουρκία το 1939. Η Γαλλική Εντολή διήρκεσε μέχρι το 1943, όταν προέκυψαν δύο ανεξάρτητες χώρες, η Συρία και ο Λίβανος. Τα γαλλικά στρατεύματα έφυγαν εντελώς από τη Συρία και τον Λίβανο το 1946.^[4]

Παραπομπές

1. Myers, Denys P. (1 January 1921). The Mandate System of the League of Nations. 96, σελ. 74–77. https://www.jstor.org/stable/1014872. Ανακτήθηκε στις 25 January 2017.
2. Bentwich, Norman (1930). The Mandates System. Longmans, Green and Co. σελίδες 172.
3. «11. French Syria (1919-1946)». UCA.edu. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2017.
4. John Morrison & Adam Woog, Syria, 2nd Edition, Infobase Publishing 2009 p. 37

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Les Relations franco-libanaises dans le cadre des relations Internationales
• Mandat français au Proche-Orient στο Wayback Machine (αρχειοθετήθηκε 16 July 2006)