From Wikipedia, the free encyclopedia
Το Thrash metal είναι στυλ της heavy metal μουσικής, που αναπτύχθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις αρχές της δεκαετίας του '80. Χαρακτηριστικά του είναι η επιθετικότητα στον ήχο, ο γρήγορος ρυθμός, η χρήση χαμηλών χορδών και γρήγορων κρουστών. Αρχικά, η φήμη του περιοριζόταν στο underground κίνημα, σύντομα όμως έγινε μία από τις εμπορικότερες μορφές του Heavy Metal, χάρη σε συγκροτήματα όπως οι Metallica, οι Slayer, οι Megadeth και οι Anthrax, οι οποίοι αποτελούν τους «Τέσσερις Μεγάλους» του Αμερικάνικου Thrash Metal[1]. Η θεματολογία των στίχων αγγίζει συνήθως κοινωνικά θέματα, όμως συχνά αφορά και πολιτικά ή θρησκευτικά ζητήματα, ενώ συγκροτήματα με πιο ακραίο ήχο πραγματεύονται τη βία και τη μισανθρωπία.
Καταγωγή | Heavy metal, Speed metal, Hard rock, Hardcore punk, NWOBHM |
---|---|
Τόπος γέννησης | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, αρχές της δεκαετίας του '80 |
Μουσικά όργανα | Ρυθμική Κιθάρα, Σόλο κιθάρα, Μπάσο, Ντραμς, Φωνητικά |
Συναφή είδη | Death Metal, black metal, Speed Metal, Groove Metal |
Είδη | |
Crossover Thrash | |
Τα πρώτα thrash metal συγκροτήματα δήλωναν στις επιρροές τους συγκροτήματος του Νέου Κύματος του Βρετανικού Heavy Metal, όπως οι Iron Maiden, οι Judas Priest, οι Motorhead, οι Diamond Head και οι Venom, ενώ επίσης οι Black Sabbath έχουν αναφερθεί ως επιρροή πολλών συγκροτημάτων[2]. Στη Γερμανία, οι Raven και οι Accept θεωρούνται επιρροή των συγκροτημάτων του Τευτονικού Thrash Metal, όπως οι Kreator, οι Destruction και οι Sodom.
Την περίοδο 1980-1983 δημιουργείται η thrash metal σκηνή του Bay Area του Σαν Φρανσίσκο, με συγκροτήματα όπως οι Metallica, οι Exodus, οι Testament και οι Death Angel. Το 1983 κυκλοφορεί, με το line-up των Τζέιμς Χέτφιλντ (κιθάρα, φωνητικά), Λαρς Ούλριχ (ντραμς), Κερκ Χάμμετ (κιθάρα) και Κλιφ Μπάρτον (μπάσο) το "Kill 'em All" των Metallica, ο πρώτος, θεωρητικά, thrash metal δίσκος, ενώ λίγους μήνες μετά κυκλοφορεί το "Show No Mercy" των Slayer με το line-up των Τομ Αράγια (φωνή, μπάσο), Τζεφ Χάνεμαν (κιθάρα), Κέρι Κινγκ (κιθάρα) και Ντέιβ Λομπάρντο (ντραμς).
Ένα χρόνο αργότερα, περισσότερα συγκροτήματα, όπως οι Overkill, οι Anthrax, οι Metal Church, οι Dark Angel, οι Destruction και οι Sodom κάνουν την παρθενική τους δισκογραφική εμφάνιση, ενώ οι Metallica κυκλοφορούν το "Ride the Lightning", έναν από τους καλύτερους thrash metal δίσκους μέχρι σήμερα. Οι Megadeth και οι Exodus κυκλοφορούν την επόμενη χρονιά τα "Killing Is My Business... and Business Is Good!" και "Bonded by Blood", αντίστοιχα.
Το 1986, όμως, αποτελεί χρονιά-ορόσημο για το είδος. Οι Slayer κυκλοφορούν το "Reign in Blood", τον πιο ακραίο δίσκο της εποχής του, ενώ οι Megadeth επανέρχονται με το πολύ καλό "Peace Sells... but Who's Buying?" και το "Master of Puppets" των Metallica. Τέλος, οι Sepultura κυκλοφορούν το πρώτο δείγμα του βραζιλιάνικου thrash metal, με το άλμπουμ "Morbid Visions". Η ακμή του thrash συνεχίστηκε, και με περισσότερους δίσκους, νέων και παλιών συγκροτημάτων, εξαπλώνεται σε ολόκληρο των κόσμο.
Το 1990 βρίσκει τους Megadeth με τον καλύτερο δίσκο τους μέχρι σήμερα και τον πρώτο με το κλασσικό line-up του συγκροτήματος (Ντέιβ Μαστέιν στην κιθάρα και στα φωνητικά, Μάρτι Φρίντμαν στην σόλο κιθάρα, Ντέιβ Έλεφσον στο μπάσο και Νικ Μένζα στα ντραμς), το "Rust In Peace", το οποίο ακολουθείται από μια περίοδο ακμής για το συγκρότημα, με πλατινένιους δίσκους και υψηλές θέσεις στα τσαρτ. Την ίδια χρονιά, οι Slayer κυκλοφορούν τον πρώτο σε πωλήσεις δίσκο τους, το "Seasons in the Abyss" και οι Anthrax το "Persistence of Time". Τέλος, την ίδια χρονιά, οι Pantera κυκλοφορούν το "Cowboys from Hell", έναν Groove metal, δίσκο επηρεασμένο από τους thrash δίσκους της δεκαετίας του ’80, που αποτελεί ορόσημο του Νέου Κύματος του Αμερικάνικου Heavy Metal.
Την επόμενη χρονιά, οι Slayer, Megadeth και Anthrax βγαίνουν σε κοινή περιοδεία, την "Clash of the Titans", στις Η.Π.Α., ενώ οι Metallica κυκλοφορούν το "Black Album", δίσκο που φανερώνει την πιο hard rock κατεύθυνση του συγκροτήματος, που σκόπευε στο άνοιγμά του σε ευρύτερο κοινό. Ο δίσκος βρέθηκε στην πρώτη θέση του Billboard 200 και έχει πουλήσει μέχρι σήμερα πάνω από 15,5 εκατομμύρια αντίτυπα, μόνο στην Αμερική[3]. Από τότε, κάθε δίσκος των Metallica (πέντε με το Black Album) ανεβαίνει στην πρώτη θέση του Billboard 200 από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του[4].
Η δεκαετία του ’00 χαρακτηρίζεται από επιτυχημένους δίσκους και ιστορικές περιοδείες, ενώ νέα συγκροτήματα ξεπηδούν από το underground και αποκτούν διεθνή φήμη. Το 2010, στα πλαίσια του φεστιβάλ "Sonisphere", οι Big Four περιόδευσαν μαζί στην Πολωνία, την Τσεχία, την Ελβετία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα, την Τουρκία και τη Ρουμανία. Στη συναυλία στη Βουλγαρία, στις 22 Ιουνίου, τα τέσσερα συγκροτήματα έπαιξαν μαζί πάνω στη σκηνή το "Am I Εvil?" των Diamond Head. Το 2011, οι Τέσσερις Μεγάλοι έπαιξαν μαζί στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, στη Σουηδία, στην Ιταλία και στη Γερμανία. Επίσης, τον Απρίλιο του 2011 έπαιξαν μαζί για πρώτη φορά στις Η.Π.Α, κάτι που επαναλήφθηκε τον Σεπτέμβριο.
Τα περισσότερα επιτυχημένα συγκροτήματα του είδους από τη δεκαετία του '80 τα οποία είχαν αλλάξει τον ήχο τους ή είχαν εισάγει στοιχεία από άλλα μουσικά είδη, πραγματοποίησαν μία ολική επαναφορά στο δεύτερο μισό της δεκαετίας με τους Metallica να κυκλοφορούν το "Death Magnetic", τους Megadeth τα "United Abominations" και "Endgame", τους Slayer τα "Christ Illusion" και "World Painted Blood", τους Anthrax το "Worship Music", τους Exodus τα "The Atrocity Exhibition... Exhibit A" και "Exhibit B: The Human Condition", τους Flotsam and Jetsam το "The Cold", τους Testament το "The Formation of Damnation" και το "Dark Roots of Earth", τους Overkill το "Ironbound" και "The Electric Age", τους Death Angel με το "Relentless Retribution", ενώ η γερμανική σκηνή επανήλθε από τις αρχές της δεκαετίας με τους Kreator να επιστρέφουν στον ήχο με τον οποίο καθιερώθηκαν με το "Violent Revolution" το 2001 και τους Destruction να επανενώνονται με τον τραγουδιστή και μπασίστα Μάρσελ "Schmier" Σίρμερ κυκλοφορώντας τα "All Hell Breaks Loose" και "The Antichrist".
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.