From Wikipedia, the free encyclopedia
Η «Folio Society» (σε ελεύθερη μετάφραση: «Κοινωνία Σελίδα»), είναι μια ιδιωτικών συμφερόντων[1] βιβλιοεκδοτική εταιρεία με έδρα το Λονδίνο, που ιδρύθηκε το 1947, από τον Charles Ede και ενσωματώθηκε το 1971.[2][3] Παράγει εικονογραφημένα βιβλία, σε εκδόσεις με σκληρό εξώφυλλο, της κλασικής και μη-μυθιστοριογραφίας. Κάθε έκδοση Folio, διαθέτει ειδικά σχεδιασμένες βιβλιοδεσίες και περιλαμβάνει καλλιτεχνικής-ανάθεσης εικονογραφήσεις (πιο συχνά σε τίτλους μυθιστοριογραφίας) ή ερευνημένα έργα τέχνης και φωτογραφίες (σε τίτλους πεζού λόγου). Οι περισσότερες εκδόσεις, έρχονται με τη δική τους θήκη βιβλίου (slipcase).
 | |
| Νομική μορφή | partnership limited by shares |
|---|---|
| Ίδρυση | 1947 |
| Έδρα | Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
 | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η «The Folio Society» ιδρύθηκε το 1947 από τους Charles Ede, Christopher Sandford (της Golden Cockerel Press) και τον Alan Bott (ιδρυτή των Pan Books).[4] Στόχος της επιχείρησης ήταν, να παράγει «εκδόσεις των μεγάλων έργων της παγκόσμιας λογοτεχνίας, σε μορφή αντάξια του περιεχομένου τους, σε μια τιμή προσιτή στον κάθε άνθρωπο.»[5] Η Folio και η Golden Cockerel Press, μοιράστηκαν τις εγκαταστάσεις στην Poland Street μέχρι το 1955.[6][7] Μεταγενέστερα, τα γραφεία εγκαταστάθηκαν στο Λονδίνο, στις περιοχές του Mayfair και του Borough. Η «Folio Society», μετακόμισε το 1994 στην τρέχουσα θέση της στην, 44 Eagle Street, Holborn.[8]
Το 1947, η «Society» (κοινωνία) εξέδωσε τους τρεις πρώτους τίτλους της. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους «Τα Παραμύθια του Τολστόι» ("Tolstoy's Tales") και επωλείτο[9] για δεκαέξι σελίνια (1/20 της στερλίνας, αυτό θα ήταν περίπου US$3 το 1947 ή μόλις πάνω από US$110 το 2014).[10][11] Τα «Παραμύθια» ("Tales"), ακολούθησαν το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο το «Trilby» του George du Maurier[12] και μια μετάφραση του «Aucassin et Nicolette», καθιερώνοντας ένα μοτίβο μηνιαίων δημοσιεύσεων.
Το 1971, η «The Folio Society», ενσωματώθηκε και αγοράστηκε από τους John Letts και Halfdan Lynner.[3] Υπό την ιδιοκτησία τους, η «The Folio Society» δημοσίευσε τα συλλεκτικά μυθιστορήματα των Ντίκενς, Anthony Trollope, Χάρντι, Elizabeth Gaskell και Κόνραντ.
Ο Λόρδος Gavron υπήρξε ιδιοκτήτης και πρόεδρος της Εταιρείας «The Folio Society» από το 1982.[13] Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του «The Folio Society», είναι οι:
Κατά την έναρξή της, η «The Folio Society» λειτουργούσε ως οργάνωση βασιζόμενη-σε-μέλη· καθώς ο κατάλογος των τίτλων αναπτυσσόταν, η δέσμευση των μελών, καθιερώθηκε ετησίως, στα 4 βιβλία. Από το 2011, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να αγοράσει από την κατάσταση του «The Folio Society» χωρίς τη δέσμευση για την ιδιότητα του μέλους, παρόλο, που η ιδιότητα του μέλους, παραμένει στο επίκεντρο των στρατηγικής της εταιρείας.
Η εταιρεία δημοσιεύει επί του παρόντος, πάνω από 60 τίτλους ετησίως, περιλαμβανομένων σειρών πολλαπλών-τόμων. Οι περισσότεροι τίτλοι στοιχειοθετούνται ψηφιακά και κατόπιν, εκτυπώνονται σε όφσετ, στους εκτυπωτές του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Μέχρι το 1954, τα περισσότερα βιβλία Folio εκδόθηκαν με τυπωμένα dust jackets,[Σημ. 1] αλλά κατά το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1950, θεσπίστηκαν τα χρωματιστά καρτοκυτία ολίσθησης, για την προστασία των βιβλίων και την διατήρηση της εστίασης, στις διακοσμητικές βιβλιοδεσίες. Τα Solander boxes[Σημ. 2] γενικά, χρησιμοποιούνται για την προστασία των περιορισμένων εκδόσεων.
Οι εκδόσεις Folio, τυπώνονται σε μια σειρά από τυποποιημένα μεγέθη (για παράδειγμα το 1951, αυτά περιελάμβαναν το Royal Octavo, Medium Octavo, Crown Octavo και το Demy Octavo), επίσης, χρησιμοποιούνται και προσαρμοσμένα μεγέθη. Το πιο κοινό υλικό για τις βιβλιοδεσίες, είναι το ύφασμα buckram[Σημ. 3] ή ένα παρόμοιο ύφασμα βιβλίου, αλλά υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις: το αλουμινόχαρτο χρησιμοποιήθηκε το 1971, στη βιβλιοδεσία του Άλντους Χάξλεϋ «Brave New World» και η φυτική περγαμηνή το 1994, στη βιβλιοδεσία του Βολταίρου στο «Calas Affair»· συχνότερα, μαρμαροποιημένα[Σημ. 4] έγγραφα (συχνά παραγόμενα από την Ann Muir Marbling Ltd.) κατά τα τελευταία χρόνια, έχουν χρησιμοποιηθεί σε διάφορους τόμους, είτε ως endpapers[Σημ. 5] είτε ως board-papers[Σημ. 6] των quarter bindings·[Σημ. 7] το moiré silk[Σημ. 8] (συνήθως τεχνητό) κατά τη διάρκεια των ετών, έχει χρησιμοποιηθεί σποραδικά ως συνδετικό υλικό και δέρμα (vellum[Σημ. 9] ή δέρμα κατσίκας) και bonded leather,[Σημ. 10] ενίοτε χρησιμοποιούνται, κυρίως για τις ακριβότερες εκδόσεις. Οι περισσότερες βιβλιοδεσίες για τα μυθιστορήματα, σχεδιάζονται από τον εικονογράφο. Οι σχεδιαστές βιβλιοδεσίας των πεζογραφημάτων περιλαμβάνουν τους David Eccles, Jeff Clements και Neil Gower.
Αρχής γενομένης από το 2007, η εταιρεία χρησιμοποίησε την παραδοσιακή τυπογραφική εκτύπωση (την μέθοδο που ο Γουτεμβέργιος επινόησε, στα μέσα του δέκατου πέμπτου αιώνα), για να δημοσιεύει κάθε ένα από τα έργα του Σαίξπηρ, καθώς επίσης, τα σονέτα και τα ποιήματα, σε εκδόσεις μεγάλου μεγέθους. Αυτό το έργο-ορόσημο των 39 τόμων, ολοκληρώθηκε τελικά το 2014.
Αξιοσημείωτοι, μεταξύ των εκατοντάδων εικονογράφων των βιβλίων «Folio» είναι οι-
Οι εικαστικοί καλλιτέχνες, οι οποίοι έχουν εικονογραφήσει βιβλία για την «Society» (κοινωνία), είναι οι-
Εξέχοντες χαράκτες ξύλου, περιλαμβάνονται οι-
Ορισμένες πρόσφατες αναθέσεις προέρχονται από τους-
Με την πάροδο των ετών, η «The Folio Society», έχει αναθέσει τον αρχικό πρόλογο στις εκδόσεις της, από ηγετικές φυσιογνωμίες στη λογοτεχνία, τις τέχνες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τον ακαδημαϊκό κόσμο. Αυτές περιλαμβάνουν:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
