Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας

Ο Φερδινάνδος Ζ΄ (ισπ. Fernando VII de España, 14 Οκτωβρίου 1784 - 29 Σεπτεμβρίου 1833) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Ισπανίας ήταν βασιλιάς της Ισπανίας (1813-1833).

Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Fernando VII (Ισπανικά)
Γέννηση	14  Οκτωβρίου 1784[1][2][3] Ελ Εσκοριάλ[4]
Θάνατος	29  Σεπτεμβρίου 1833[1][4][2] Βασιλικό Παλάτι της Μαδρίτης[4]
Τόπος ταφής	Βασιλική Κρύπτη του Εσκοριάλ και Ελ Εσκοριάλ
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ηγεμόνας
Αξιοσημείωτο έργο	Will of Ferdinand VII of Spain
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαρία Αντωνία της Νάπολης και της Σικελίας (1802–1806)[5] Μαρία Ισαβέλλα της Πορτογαλίας (1816–1818)[5] Μαρία Ιωσηφίνα της Σαξονίας (1819–1829)[5] Μαρία Χριστίνα των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών (1829–1833)[5]
Τέκνα	Ισαβέλλα Β΄ της Ισπανίας[6] Λουίζα Φερδινάνδη των Βουρβόνων Infanta María Luisa Isabel of Spain[7] unnamed daughter de Borbón[7]
Γονείς	Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας και Μαρία Λουίζα της Πάρμας
Αδέλφια	Μαρία Ισαβέλλα της Ισπανίας Μαρία Λουΐζα της Ισπανίας Καρλόττα της Ισπανίας Ινφάντα Μαρία Αμαλία της Ισπανίας Κάρολος των Βουρβόνων Φραγκίσκος δε Πάουλα του Κάδιθ
Συγγενείς	Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας (paternal great-grandparent), Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας (παππούς από την πλευρά του πατέρα) και Αλφόνσος ΙΓ΄ της Ισπανίας (δισέγγονος)
Οικογένεια	Οίκος των Βουρβόνων-Ισπανίας
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Captain general of the Army
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βασιλιάς της Ισπανίας (Μάρτιος 1808 – Μαΐου 1808) Βασιλιάς της Ισπανίας (1814–1833) Grand Master of the Order of Santiago Head of State of Spain (Μάρτιος 1808 – Μαΐου 1808) Head of State of Spain (1814–1833)
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Πνεύματος Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Μιχαήλ Ιππότης του Τάγματος του Χρυσόμαλλου Δέρατος (1784)[8][9] τάγμα του Αγίου Ανδρέα κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής Τάγμα του Αγίου Φερδινάρδου της Ισπανίας Μεγαλόσταυρος του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Ερμενεγίλδου Order of Montesa Τάγμα της Αλκάνταρας Ιπποτικό Τάγμα της Καλατράβα Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Τάγμα της Περικνημίδας Μεγαλόσταυρος της κορδέλας των Τριών Ταγμάτων[10] Τάγμα του Αγίου Ιανουάριου Knight Grand Cross of the Order of Saint Ferdinand and of Merit Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Καρόλου Γ΄ της Ισπανίας[9][8]
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία

Πρώτα χρόνια

Ο Φερδινάνδος Φραγκίσκος ντε Πάουλα Δομίνικος Βικέντιος Φερρέρος Αντώνιος Ιωσήφ Ιωακείμ Πασχάλιος Ιάγος Ιωάννης Νέπομουκ Ιανουάριος Φραγκίσκος Ιαβέρης Ραφαήλ Μιχαήλ Γαβριήλ Κάλλιστος Γαϊτανός Φαύστος Λουδοβίκος Ραϊμόνδος Γρηγόριος Λαυρέντιος Ιερώνυμος γεννήθηκε στο Ελ Εσκοριάλ στις 14 Οκτωβρίου 1784. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Καρόλου Δ΄ της Ισπανίας και της Μαρίας Λουίζας των Βουρβόνων, κόρης του Φιλίππου, Δούκα της Πάρμα. Στη νεανική του ηλικία αισθανόταν ζήλια απέναντι στον πρωθυπουργό Μανουέλ δε Γοδόυ για τη συμπάθεια, που είχαν οι γονείς του απέναντι στον Γοδόυ, παραμερίζοντας τον ίδιο. Οι δυσαρεστημένοι από την κακή διακυβέρνηση έκαναν συνωμοσία κατά των γονιών του (1805) στο Εσκοριάλ, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος, στοχεύοντας και σε βοήθεια από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη. Όταν η συνωμοσία καταπνίγηκε, ο Φερδινάνδος αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση του μαζί της.

Ο πατέρας του εκθρονίστηκε από πραξικόπημα (Μάρτιος 1808) και ανέβηκε αυτός στον θρόνο· τότε στράφηκε στον Ναπολέοντα για βοήθεια. Ο Ναπολέων τον ανάγκασε να παραιτηθεί, αιχμαλωτίζοντας τον στο Κάστρο του Βαλανσαί για επτά χρόνια, εγκαθιστώντας τον αδελφό του, Ιωσήφ Βοναπάρτη, στο θρόνο. Τον Μάρτιο του 1814 οι σύμμαχοι του επέτρεψαν να επιστρέψει στη Μαδρίτη, ενώ ο ισπανικός λαός κατηγορούσε -τις πεφωτισμένες τακτικές των γαλλόφιλων, που επέφεραν τους Ναπολεόντειους Πολέμους και την κατοχή- στον επανερχόμενο Φερδινάνδο Ζ΄.

Αντιλαϊκές επιλογές και ταραχές

Ο Φερδινάνδος Ζ΄ εγγυήθηκε το Σύνταγμα και τις ελευθερίες του λαού, αλλά μόλις μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, πιεζόμενος από συντηρητικούς κύκλους από τον χώρο της Εκκλησίας, άλλαξε διαμετρικά γνώμη και απαρνήθηκε το Σύνταγμα. Επέσυρε το πατροπαράδοτο βουρβονικό δόγμα, ότι ο βασιλιάς είναι η προσωποποίηση του κράτους.

Οι πόλεμοι στις ισπανικές αποικίες της Αμερικής, με τους επαναστάτες να καθοδηγούνται από τον Σιμόν Μπολίβαρ, ήταν πολύ σκληροί. Το κράτος ήρθε γρήγορα υπό πτώχευση, αφού οι αμερικανικές αποικίες αρνούνταν να πληρώσουν φόρους. Στο απολυταρχικό σύστημα που επέβαλε, διοικούσε μια μικρή κλίκα ευνοουμένων υπουργών του, που τους άλλαζε μέσα σε λίγους μήνες, κάτι που τους εξόργιζε σημαντικά.

Οι μέθοδοί του άρχισαν να επιφέρουν οργή και δυσπιστία σε όλους. Το 1820 προκλήθηκε επανάσταση, που επιζητούσε να επανέλθει το Σύνταγμα του 1812· προκλήθηκαν ταραχές και τα στρατεύματα του Ραφαέλ Ριέγο συνέλαβαν τον Φερδινάνδο Ζ΄ αιχμάλωτο. Ο Βασιλιάς στην επιστροφή του είχε επαναφέρει μαζί του και τους Ιησουίτες, οι οποίοι τότε γνώρισαν σκληρές διώξεις, αφού σφαγιάσθηκαν 25 από αυτούς στη Μαδρίτη (1822). Τα τρία εκείνα χρόνια της διακυβέρνησης Ριέγο (1820-23) ονομάστηκαν Τρία Φιλελεύθερα Χρόνια (Trienio Liberal).

Στις αρχές του 1823 μετά τη Συνέλευση της Βερόνα, η Γαλλία αποφάσισε να επιτεθεί στην Ισπανία, για χάρη -όπως ανέφερε- του εκθρονισμένου βασιλιά της, απόγονο του δικού της μεγάλου βασιλιά, Ερρίκου Δ΄. Οι επαναστάτες έφεραν τον Φερδινάνδο στο Κάδιθ.

Μετά τη μάχη του Τροκαντερό και την πτώση του Κάδιθ, ο Φερδινάνδος επανήλθε στον ισπανικό θρόνο. Παρά τους όρκους που έκανε τρία χρόνια, ότι θα σεβαστεί το Σύνταγμα και τις λαϊκές ελευθερίες, καταπάτησε τις υποσχέσεις του, δολοφονώντας πλήθος επαναστατών.

Προβλήματα διαδοχής

Άρχισε να αλλάζει πάλι συνέχεια υπουργούς μέσα σε λίγους μήνες, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος σωματικά και ψυχικά, είχε γίνει ανίκανος για οτιδήποτε. Έκανε τέταρτο γάμο με τη Μαρία Χριστίνα των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, με την οποία έκανε δύο κόρες, την Ισαβέλλα και τη Λουίζα Φερδινάνδη, ενώ δεν είχε κάνει κανέναν γιο από τους προηγούμενους γάμους του. Η σύζυγός του προσπαθούσε να τον πείσει να εγκαταλείψει το Σαλικό νόμο, που ίσχυε στη Γαλλία και να ορίσει διάδοχο την πρώτη κόρη του. Αυτός αρχικά δέχθηκε, αλλά όταν αρρώστησε, τον πλησίασαν ιερείς, υποστηρικτές του αδελφού του Καρόλου Μαρία, Κόμη της Μολίνα, και του ζήτησαν να αλλάξει γνώμη.

Τελικά, απεβίωσε το 1833 σε ηλικία 48 ετών, χωρίς να πάρει οριστική απόφαση. Τότε, η σύζυγός του, Μαρία Χριστίνα, σαν αντιβασιλέας της 3ετούς κόρης της Ισαβέλλας, ανέλαβε την εξουσία. Ο Κάρολος Μαρία την αμφισβήτησε, με αποτέλεσμα να αντισταθεί δυναμικά και να ξεσπάσουν όλον σχεδόν τον υπόλοιπο αιώνα οι περίφημοι Καρλικοί Πόλεμοι.

Οικογένεια

Ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε τέσσερεις γάμους:

1) Νυμφεύτηκε πρώτα το 1802 την εξαδέλφη του, Μαρία Αντωνία των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φερδινάνδου Α΄ των Δύο Σικελιών· δεν απέκτησαν απογόνους.

2) Το 1806 απεβίωσε η Μαρία Αντωνία και το 1816 ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε δεύτερο γάμο με την ανιψιά του, Μαρία Ισαβέλλα των Αβίς-Μπραγκάνσα, κόρη του Ιωάννη ΣΤ΄ της Πορτογαλίας, και είχε τέκνα:

• Μαρία Λουίζα Ισαβέλλα (1817 - 1818).
• Μαρία Λουίζα Ισαβέλλα (26 Δεκεμβρίου 1818), θνησιγενής.

3) Το 1818 απεβίωσε η Μαρία Ισαβέλλα και το 1819 ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε τρίτο γάμο με τη Μαρία Ιωσηφίνα Αμαλία των Βέττιν, κόρη του Μαξιμιλιανού της Σαξονίας· δεν απέκτησαν απογόνους.

4) Το 1829 απεβίωσε η Μαρία Ιωσηφίνα Αμαλία και το ίδιο έτος ο Φερδινάνδος Ζ΄ έκανε τέταρτο γάμο με την ανιψιά του, Μαρία Χριστίνα των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φραγκίσκου Α΄ των Δύο Σικελιών, και είχε τέκνα:

• Ισαβέλλα Β΄ (1830 - 1904), Βασίλισσα της Ισπανίας (1833 - 1868), παντρεύτηκε τον εξάδελφό της, Φραγκίσκο δε Ασίς, Δούκα του Κάδιθ, απέκτησαν δώδεκα παιδιά.
• Λουίζα Φερδινάνδη (1832 - 1897), παντρεύτηκε τον Αντώνιο, Δούκα του Μονπανσιέ (γιο του Λουδοβίκου Φιλίππου της Γαλλίας), απέκτησαν δέκα παιδιά.

Πρόγονοι

8. Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας

4. Κάρολος Γ΄ της Ισπανίας

9. Ελισάβετ Φαρνέζε

2. Κάρολος Δ΄ της Ισπανίας

10. Αύγουστος Γ΄ της Πολωνίας

5. Μαρία Αμαλία της Σαξονίας (1724-1760)

11. Μαρία Ιωσηφίνα της Αυστρίας

1. Φερδινάνδος Ζ΄ της Ισπανίας

12. Φίλιππος Ε΄ της Ισπανίας (= 8)

6. Φίλιππος Α΄ της Πάρμας

13. Ελισάβετ Φαρνέζε (= 9)

3. Μαρία Λουίζα της Πάρμας

14. Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας

7. Λουίζα Ελισάβετ της Γαλλίας

15. Μαρία Λεστσίνσκα

Αναφορές

1. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Ferdinand-VII. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
2. (Αγγλικά) Find A Grave. 8852608. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. ferdinand-ferdinand-vii. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 10096/fernando-vii. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
5. p10189.htm#i101888. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
6. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 26  Ιανουαρίου 2018. 500122384. Ανακτήθηκε στις 22  Μαΐου 2021.
7. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
8. BOE-C-1784-40001.
9. boe.es/datos/pdfs/BOE//1784/083/C00863-00864.pdf.
10. Ordens Honoríficas Portuguesas. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.