Φίλιππος Καπετανόπουλος

Ο Φίλιππος Καπετανόπουλος † (1876-1904) ήταν Έλληνας αγωνιστής του Μακεδονικού αγώνα.^[1]

Φίλιππος Καπετανόπουλος
Ο Φίλιππος Καπετανόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Φίλιππος Καπετανόπουλος (Ελληνικά)
Γέννηση	1874 Πύργοι Κοζάνης
Θάνατος	19 Σεπτεμβρίουιουλ. / 2  Οκτωβρίου 1904γρηγ. Πολυπόταμο Φλώρινας
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φαρμακοποιός επαναστάτης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Μακεδονικός Αγώνας
δεδομένα

Βιογραφία

Γεννήθηκε στο χωριό Πύργοι Εορδαίας (Κατράνιτσα) το 1876^[2] και εργαζόταν ως φαρμακοποιός στο Μοναστήρι, όταν το 1903 μυήθηκε από τον Έλληνα πρόξενο Μοναστηρίου Νικόλαο Μαυρουδή στο Ελληνομακεδονικό Κομιτάτο. Χρημάτισε για ένα διάστημα μέλος της τριμελούς Επιτροπής Αμύνης Μοναστηρίου, αλλά έπειτα στάλθηκε στην γενέτειρα του (Κατράνιτσα) για να οργανώσει εκεί το Ελληνικό Κομιτάτο. Αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1904, κατατάχθηκε στο σώμα του Παύλου Μελά, του οποίου υπήρξε στενός συνεργάτης, λίγες όμως μέρες αργότερα έπεσε μαχόμενος στον Πολυπόταμο Φλώρινας (19 Σεπτεμβρίου 1904)^[2].

Ο Παύλος Μελάς σε επιστολή του προς την σύζυγο του Ναταλία (17/9/1904) γράφει για την γνωριμία του με τον Καπετανόπουλο :^[3]

«

Σε ένα δωμάτιο με πολύ φως και μεγάλη πύρα στο τζάκι μας περίμενε ένας λαμπρός έκτακτος άνθρωπος και πατριώτης ο Φ.Καπετανόπουλος. Είναι τριακονταετής, ψηλός, ωραίος και συμπαθέστατος. Είναι μέλος του τριμελούς Συμβουλίου Αμύνης του Μοναστηρίου και ήρθε να καταταγεί στο σώμα μου. Κι εγώ κι οι άλλοι προσπαθούμε να τον αποτρέψουμε, αλλά δεν ακούει κανένα. Είναι ήδη έτοιμος με το όπλο και την κάπα του.

»

Δύο μέρες αργότερα σε επιστολή του με ημερομηνία 19 Σεπτεμβρίου 1904, ο Μελάς αναφέρει ότι σε άτακτη φυγή^[4] του σώματος του, τραυματίζεται θανάσιμα ο πατριώτης Φίλιππος Καπετανόπουλος από πυροβολισμό. Ειδικότερα μεταξύ άλλων αναφέρει:^[5]

«

Από τους πυροβολισμούς τραυματίστηκε θανάσιμα ο φαρμακοποιός Φίλιππος Καπετανόπουλος, από τα Βιτώλια, που είχε καταταχτεί στο σώμα την προηγούμενη μέρα. Αυτός ήταν τριάντα χρονών και ο βασικός μοχλός κάθε πατριωτικής ενέργειας στη Μακεδονία. Ήταν μέλος του τριμελούς διοικητικού συμβουλίου της «Άμυνας» στο Μοναστήρι. Όταν έμαθε ο άτυχος την άφιξη του σώματός μας, ήρθε αμέσως να μας συναντήσει και παρά τις αντίθετες προτροπές μου, επέμεινε μα μας ακολουθήσει. Δυστυχώς η πληγή του όμως ήταν τόσο σοβαρή και το έδαφος τόσο ακατάλληλο για να τον πάρουμε μαζί μας, ώστε δεν μπορέσαμε παρά μόνο να τον κρύψουμε σε μια χαράδρα, ελπίζοντες να φέρουμε αργότερα ιατρική περίθαλψη. Αλλά δυστυχώς ο πολύτιμος αυτός άνθρωπος πέθανε σε σύντομο χρονικό διάστημα, από ακατάσχετη αιμοραγία. Μετά το ατυχές αυτό γεγονός, επειδή ο στρατός έμεινε στο χωριό, αποσύρθηκα στο Λέχοβο για να αναπαύσω τους άντρες μου, οι οποίοι υποφέρουν σχεδόν όλοι από υψηλό πυρετό.

»

Αναφορικά με τον θάνατο του Καπετανόπουλου ο Μακεδονομάχος Καραβίτης Ιωάννης γράφει στα απομνημονεύματα του:^[6]

«Μια μπαταριά πρόλαβαν και έριξαν [οι Τούρκοι]. Στο μεταξύ είχαν καλυφτεί οι άντρες μας και ευτυχώς η μπαταριά πήρε μόνο έναν, γιατί θα μπορούσε να πάρει και δεκαπέντε. Πήρε το φαρμακοποιό Φίλιππα Καπετανόπουλο από την Κατράνιτσα, που μας ήρθε αποβραδίς. Η σφαίρα του έσπασε το κόκαλο στο μηρό και ήταν αδύνατο να κινηθεί χωρίς φορείο, αλλά που τέτοια πολυτέλεια... Τον έσυραν μέσα στα κλαδιά, όπου τον σκέπασε ο Μελάς με την κάπα του. Άρχισε να βρέχει και να έχει πυκνή ομίχλη, τόσο που δεν διακρίναμε τίποτα. Έτσι μπόρεσαν οι Τούρκοι να ανέβουν στο σημείο που είχε πέσει ο Καπετανόπουλος. Τον είδαν από απόσταση, αλλά φοβήθηκαν να πλησιάσουν, τον πυροβόλησαν και τον αποτελείωσαν. Στο πτώμα του βρήκαν σημείωμα του πρόξενου Καλλέργη και γι’ αυτό ανακλήθηκε από το προξενείο Μοναστηρίου. Τους πυροβολισμούς που πέσανε κατά του Καπετανόπουλου, τους ακούσαμε γιατί δεν ήμασταν μακριά.»

Ο οπλαρχηγός Παύλος Μελάς πριν εγκαταλείψει το σώμα του Καπετανόπουλου, βγάζει την κάπα του και σκεπάζει τον νεκρό, αφήνοντας από αμέλεια στην τσέπη ένα γράμμα που του είχε δώσει ο ίδιος ο Καπετανόπουλος, να στείλει στον πρόξενο στο Μοναστήρι, Καλλέργη.^[7] Αργότερα, μαζί με τον νεκρό μακεδονομάχο Καπετανόπουλο οι οθωμανοί στρατιώτες θα ανακαλύψουν αυτή την επιστολή, που θα προκαλέσει οθωμανικό διάβημα στην ελληνική κυβέρνηση και θα οδηγήσει σε ανάκληση του Έλληνα Προξένου.^[8]