Γάλλος ζωγράφος (1659-1743) From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Υασίντ Ριγκώ (γαλλικά: Hyacinthe Rigaud, γενν. Jacinto Francisco Honorat Matias Rigau-Ros i Serra), γεννήθηκε στο Περπινιάν στις 18 Ιουλίου 1659 και πέθανε στο Παρίσι στις 29 Δεκεμβρίου 1743, [18]ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς και επιτυχημένους Γάλλους ζωγράφους, ειδικευμένος στην προσωπογραφία, γνωστός για τα πορτρέτα του Λουδοβίκου ΙΔ' και άλλων μελών της γαλλικής αριστοκρατίας. Το έργο του εντάσσεται στην τεχνοτροπία του μπαρόκ.[19]
| Υασίντ Ριγκώ | |
|---|---|
.jpg) Αυτοπροσωπογραφία με τουρμπάνι (1698), μουσείο Υασίντ Ριγκώ, Περπινιάν | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jacint Rigau-Ros i Serra (Καταλανικά) |
| Γέννηση | 18 Ιουλίου 1659[1][2][3] Περπινιάν[4][5][6] |
| Θάνατος | 29 Δεκεμβρίου 1743[1][7][2] Παρίσι[8][5][6] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας[9] Πριγκιπάτο της Καταλωνίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[10] Καταλανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[11][12] πορτρετίστας[11] σχεδιαστής[12] σκιτσογράφος[13] εικαστικός καλλιτέχνης[14] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Le prévôt et les échevins de la ville de Paris délibérant d'une fête en l'honneur du dîner de Louis XIV à l'hôtel de ville après sa guérison en 1689 Πορτραίτο του Αν-Ζυλ ντε Νοάιγ Portrait of Everhard Jabach |
| Επηρεάστηκε από | Άντονι βαν Ντάικ |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Élisabeth de Gouy[15] |
| Αδέλφια | Γκασπάρ Ριγκώ[16] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | αυλικός ζωγράφος |
| Βραβεύσεις | Α΄ Βραβείο Ζωγραφικής της Ρώμης (3 Σεπτεμβρίου 1680)[17] |
| Ιστότοπος | |
| www | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
_-_Google_Art_Project.jpg)
Ο Υασίντ Ριγκώ γεννήθηκε στο Περπινιάν (Ανατολικά Πυρηναία) στις 18 Ιουλίου 1659, σε οικογένεια ζωγράφων από το Ρουσιγιόν, το οποίο έγινε τμήμα της Γαλλίας με τη Συνθήκη των Πυρηναίων (7 Νοεμβρίου 1659), λίγο μετά τη γέννηση του ζωγράφου. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο ζωγράφος Γκασπάρ Ριγκώ.
Εκπαιδεύτηκε αρχικά στο εργαστήριο του πατέρα του και από το 1671 πήγε στο Μονπελιέ όπου τελειοποίησε τις δεξιότητές του ως ζωγράφος υπό τον Αντουάν Ρανκ και τέσσερα χρόνια αργότερα, πήγε στη Λυών. Σ' αυτές τις πόλεις εξοικειώθηκε με τη φλαμανδική, ολλανδική και ιταλική ζωγραφική, ιδιαίτερα με τα έργα του Ρούμπενς, του Βαν Ντάικ, του Ρέμπραντ και του Τιτσιάνο, των οποίων πίνακες συνέλεξε αργότερα.
Φτάνοντας στο Παρίσι το 1681, κέρδισε την περίφημη υποτροφία γνωστή ως Βραβείο της Ρώμης το 1682, αλλά με τη συμβουλή του δασκάλου του Σαρλ Λε Μπρεν δεν έκανε το ταξίδι στη Ρώμη που περιλαμβάνονταν στην υποτροφία και παρέμεινε στο Παρίσι στρεφόμενος προς την προσωπογραφία με μεγάλη επιτυχία.
Το 1710 έγινε δεκτός στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής και ανήλθε στα ανώτατα αξιώματα αυτού του ιδρύματος πριν αποσυρθεί από αυτό το 1735. [20]
Οι πίνακες του Ριγκώ παρουσιάζουν πολύ ακριβείς λεπτομέρειες της ενδυμασίας και του περιβάλλοντος χώρου των μοντέλων του, έτσι, πέραν της καλλιτεχνικής αξίας τους, θεωρούνται σημαντικές πηγές και για τη μόδα της εποχής.
Το 1688, όταν πήρε την πρώτη του παραγγελία από τον Λουδοβίκο ΙΔ', ήταν ήδη γνωστός και περιζήτητος για τα πορτρέτα του μέσα στην πλούσια αστική τάξη του Παρισιού. Από το 1690 εργάστηκε κυρίως στη βασιλική αυλή.[21]
Ο Ριγκώ οφείλει τη φήμη του στην πίστη του στη δυναστείας των Βουρβόνων, τέσσερις γενιές της οποίας απεικόνισε στις προσωπογραφίες του. Πέραν της βασιλικής οικογένειας, των Γάλλων ευγενών και αρκετών ξένων ηγεμόνων, το μεγαλύτερο μέρος της πελατείας του απαρτίζονταν από τους πλουσιότερους κύκλους της αστικής τάξης της Γαλλίας, τους βιομηχάνους και τους υπουργούς. Το έργο του προσφέρει μια σχεδόν ολοκληρωμένη πινακοθήκη πορτρέτων των ηγεμόνων του βασιλείου της Γαλλίας μεταξύ 1680 και 1740. Μέρος της καλλιτεχνικής παραγωγής του, αν και μειοψηφία, αποτελείται επίσης από συγγενείς, φίλους, καλλιτέχνες, συγγραφείς (μεταξύ των οποίων ο Λα Φονταίν, ο Μπουαλώ και ο Μποσσυέ) ή απλούς εμπόρους.
Ο ακριβής αριθμός των έργων ζωγραφικής του καλλιτέχνη παραμένει αμφισβητούμενος, καθώς ο κατάλογός του είναι εκτενέστατος, αλλά οι ειδικοί συμφωνούν για το γεγονός ότι περιλαμβάνει περισσότερα από χίλια διαφορετικά μοντέλα.
Οι πίνακες του Ριγκώ, αληθινές «φωτογραφίες»[22], πρόσωπα που ο Ντιντερό περιέγραψε ως «συστατικές επιστολές γραμμένες σε μια γλώσσα κοινή για όλους»[23], σήμερα κοσμούν τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου. Ο ανδριάντας του βρίσκεται ανάμεσα στους 86 ανδριάντες Επιφανών ανδρών που έχουν ανεγερθεί στις πτέρυγες της αυλής Ναπολεόν στο μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Ο Υασίντ Ριγκώ πέθανε στο Παρίσι στις 29 Δεκεμβρίου 1743.
,_dit_le_Grand_Dauphin_-_Google_Art_Project.jpg)
_Louis_XV.jpg)
.jpg)
.jpg)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
