Τσάρλι Γουάτς
From Wikipedia, the free encyclopedia
From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Τσάρλι Γουάτς (αγγλ. Charlie Watts, 2 Ιουνίου 1941 - 24 Αυγούστου 2021[9]) ήταν Άγγλος μουσικός, γνωστός ως ντράμερ του ροκ συγκροτήματος Rolling Stones, στους οποίους εντάχθηκε σε ηλικία 22 ετών και υπήρξε μόνιμο μέλος έκτοτε.
| Τσάρλι Γουάτς | |
|---|---|
 Ο Τσάρλι Γουάτς το 2008 | |
Πληροφορίες | |
| Όνομα γέννησης | Τσαρλς Ρόμπερτ Γουάτς |
| Γέννηση | 2 Ιουνίου 1941[1][2][3] Λονδίνο[4] |
| Θάνατος | 24 Αυγούστου 2021[5][6][4] Λονδίνο[7][8] |
| Καταγωγή | Κίνγκσμπερι, Λονδίνο, Αγγλία |
| Eίδος | Rock, Jazz, Blues |
| Ιδιότητες | Μουσικός, Συνθέτης, Παραγωγός |
| Μουσικά όργανα | Τύμπανα, Κρουστά |
| Παρουσία | 1959 - 2021 |
| Συμμετοχές | Blues Incorporated, The Rolling Stones, The Charlie Watts Tentet |
| wikidata (π) | |
Ο Γουάτς γεννήθηκε στο Λονδίνο κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε να ακούει τζαζ μουσική από τα παιδικά του χρόνια, με κύριες επιρροές τους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν.[10] Μετατρέποντας ένα μπάντζο σε ταμπούρο, έπαιξε για πρώτη φορά τύμπανα, ενώ στα δεκαέξι του χρόνια έφυγε από το σχολείο του και εγγράφηκε στο σχολείο τεχνών του Χάροου.[11]
Το 1960, ξεκίνησε να εργάζεται σε διαφημιστική εταιρεία του Λονδίνου, ενώ εξέδωσε και το παιδικό βιβλίο "Ode to a High-Flying Bird", το οποίο αναφερόταν στον τζαζ μουσικό Τσάρλι Πάρκερ.[12] Παράλληλα, έπαιζε τύμπανα για τους Alexis Korner's Blues Incorporated, όπου συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Μπράιαν Τζόουνς, ο Μικ Τζάγκερ και ο Έρικ Κλάπτον. Μη θέλοντας όμως να παραιτηθεί από την καθημερινή του εργασία, αποχώρησε από το συγκρότημα.[13]
l
Ο Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963, χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το σινγκλ "It's All Over Now" έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964.[14] Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνια αργότερα γεννήθηκε η κόρη του, Σεραφίνα.[15]
Οι Rolling Stones έφθασαν για πρώτη φορά στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ με το σινγκλ "(I Can't Get No) Satisfaction",[16] ακολουθούμενο από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες των "Paint It Black" και "Ruby Tuesday".[17][18] Οι ίδιοι περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως το σπουδαιότερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη και συνέχισαν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο δημοτικότητας για τις επόμενες δύο δεκαετίες, με άλμπουμ όπως τα "Aftermath" (1966), "Sticky Fingers" (1971), "Exile on Main St." (1972), "Black and Blue" (1976), "Some Girls" (1978) και "Tattoo You" (1981).[19]
Από τη δεκαετία του '80, ο Γουάτς ασχολήθηκε με την πρώτη του μουσική αγάπη, την τζαζ, σχηματίζοντας διάφορες μπάντες, συμπεριλαμβανομένης και μίας ορχήστρας 32 ατόμων με την ονομασία Charlie Watts Orchestra.[20] Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στους Rocket 88 μαζί με τον Ίαν Στιούαρτ.[21]
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους με τους Charlie Watts Quintet,[22] ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Τζιμ Κέλτνερ στους Charlie Watts/Jim Keltner Project.[23] Το 2004, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τους Charlie Watts and the Tentet,[24] ενώ ταυτόχρονα διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα, από τον οποίο απέδρασε εντελώς υγιής μετά από ένα μεγάλο διάστημα θεραπειών.[25]
Μετά το 2010, ηχογραφεί και παίζει ζωντανά με τους A B C & D of Boogie Woogie, μία σουίνγκ μπάντα,[26] ενώ το 2016 ανακοινώθηκε η επιστροφή των Rolling Stones στην δισκογραφία μετά από έντεκα χρόνια, με το μπλουζ άλμπουμ "Blue & Lonesome".[27]
με τους Rolling Stones
|
Προσωπικές κυκλοφορίες
Συνεργασίες
|
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
