Ο Τρύφων Καρατζάς (Αθήνα, 5 Οκτωβρίου 1935 – 17 Ιανουαρίου 2019[2]) ήταν Έλληνας ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου με σταδιοδρομία 60 ετών στην υποκριτική.[3]
| Τρύφων Καρατζάς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Τρύφων Καρατζάς (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 5 Οκτωβρίου 1935 Αθήνα |
| Θάνατος | 17 Ιανουαρίου 2019[1] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Ελληνικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Πάντειο Πανεπιστήμιο[1] Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ηθοποιός ηθοποιός θεάτρου ηθοποιός τηλεόρασης ηθοποιός ταινιών |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Στο δημοτικό ήταν συμμαθητής με τον Αλέκο Φασιανό. Σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έπειτα με υποτροφία στην Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών όπου είχε δάσκαλο τον Δημήτρη Ροντήρη. Κατά την στρατιωτική του θητεία υπηρέτησε ως εκφωνητής στον Ραδιοφωνικό Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων (1958). Μετά τον στρατό, συνέχισε επί σειρά ετών να εργάζεται ως εκφωνητής στο ραδιόφωνο, παράλληλα με την θεατρική του δραστηριότητα. Από την ηλικία των 11 ετών ήταν ιεροψάλτης. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1957, σε ηλικία 22 ετών. Δυο χρόνια αργότερα, το 1959, έκανε την πρώτη του εμφάνιση στον κινηματογράφο με την ταινία Ερωτικές ιστορίες, στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη, όπου είχε έναν μικρό ρόλο. Συμμετείχε μεταξύ άλλων στις ταινίες: Ο εμποράκος (1967), Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων (1967), Εκείνοι που ξέρουν να αγαπούν (1968), Πληγωμένα νιάτα (1969), Σκιές στην άμμο (1970), Βία και γοητεία (1989), Ζιγκολό (1993) και Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο (2001).
Στην τηλεόραση συμμετείχε μεταξύ άλλων στην σειρά Ονειροπαγίδα (2011-2013), μαζί με τους Μαρία Σολωμού, Γιώργο Καραμίχο και Χριστίνα Τσάφου αλλά και στην σειρά Λαβ σόρι μαζί με τον Τάσο Χαλκιά και την Κωνσταντίνα Μιχαήλ.
Η πρώτη εμφάνιση στο θέατρο ήταν στη παράσταση Η δωδέκατη νύχτα. Επί 10 χρόνια συμμετείχε στο θίασο του Κώστα Μουσούρη, με μικρούς και μεγάλους ρόλους. Συνέχισε να εργάζεται στο θέατρο ακόμη και μέχρι τα ογδόντα του χρόνια, καθώς από το 2016 έως και λίγους μήνες πριν πεθάνει εμφανιζόταν στην παράσταση Οι 12 ένορκοι στο θέατρο «Αλκμήνη».[4]
Δήλωνε οπαδός της μοναχικότητας ενώ υπηρέτησε ανελλιπώς κάθε είδος ρόλου που του εμπιστεύθηκαν και δεν άφησε απογόνους.
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1959 | Ερωτικές ιστορίες | |
| 1967 | Ο εμποράκος | Γρηγόρης Κωνσταντινίδης |
| Ο Λαμπίρης εναντίον των παρανόμων | Μάνος Ρομπούλης | |
| 1968 | Εκείνοι που ξέρουν ν' αγαπούν | |
| 1969 | Πληγωμένα νιάτα | |
| 1970 | Σκιές στην άμμο | |
| 2001 | Το κλάμα βγήκε απ' τον Παράδεισο | Βύρων Δελαφράγκας |
| 2013 | Ματζουράνα | ψυχοθεραπευτής |
| 2015 | Ζωή | θείος |
| 2016 | Λούνα μπαρ | γέρος |
Όλες οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο πρόγραμμα της κάθε παράστασης ή/και από σχετικά δελτία τύπου.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
