Διυδρίδιο του πλουτωνίου

Το διυδρίδιο του πλουτωνίου είναι η χημική ένωση με τον τύπο H₂Pu. Είναι το ένα από τα δύο χαρακτηριστικά υδρίδια του πλουτωνίου, το άλλο είναι το PuH₃^[1]. Το H₂Pu είναι μη-στοιχειομετρικό με μια ευρεία σύνθεση απο H₂Pu - H_2,7Pu. Επιπρόσθετα μετασταθερές στοιχειομετρίες με περίσσεια υδρογόνου (H_2,7Pu - H₃Pu) μπορούν να παραχθούν ^[1]. Το υδρίδιο του πλουτωνίου έχει κυβική κρυσταλλική δομή. Παράγεται άμεσα από τα στοιχεία του σε 1 atm σε θερμοκρασία 100 - 200°C ^[1]:

Διυδρίδιο του πλουτωνίου
Γενικά
Όνομα IUPAC	Διυδρίδιο του πλουτωνίου
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	H2Pu
Μοριακή μάζα	246.08 g mol-1
Αριθμός CAS	17336-52-6
SMILES	[H-].[H-].[Pu++]
InChI	InChI=1S/Pu.2H/q+2;2*-1 Key: IPKHWWGTRXXYCX-UHFFFAOYSA-N
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Pu + H₂ → PuH₂

Έρευνες για την αντίδραση του μέταλλου πλουτωνίου με υγρό αέρα στην θερμοκρασία των 200 - 350°C έδειξε την παρουσία κυβικού υδριδίου του πλουτωνίου στην επιφάνεια μαζί με Pu₂O₃, PuO₂ και ενός υψηλότερου οξειδίου προσδιορισμένου από περίθλαση ακτίνων-Χ και από ακτίνες φωτοηλεκτρονίων φασματοσκοπίας ως μικτής φάσης σθένους Pu^IV_3−xPu^VI_xO_6+x ^[2]. Διερεύνηση της αντίδρασης που εκτελείται χωρίς θέρμανση υποδηλώνει ότι η αντίδραση του Pu και του υγρού αέρα που παράγει PuO₂ και υψηλότερου οξειδίου μαζί με το προσροφημένο υδρογόνο, το οποίο ενώνεται καταλυτικά με το Ο₂ για να σχηματίσει νερό ^[3].

Το Διυδρίδιο του πλουτωνίου στην επιφάνεια του υδριδιωμένου πλουτωνίου δρα ως καταλύτης για την οξείδωση του μετάλλου με την κατανάλωση των O₂ και N₂ από τον αέρα ^[4].

Παραπομπές

1. Gerd Meyer, 1991, Synthesis of Lanthanide and Actinide Compounds Springer, ISBN 0-7923-1018-7.
2. J. L. Stakebake, D. T. Larson, J. M. Haschke: Characterization of the Plutonium-water Reaction II: Formation of a Binary Oxide containing Pu(VI), Journal of Alloys and Compounds, 202, 1–2, 1993, 251–263,

   doi:10.1016/0925-8388(93)90547-Z

   .
3. J. M. Haschke, T. H. Allen, L. A. Morales: Surface and Corrosion Chemistry of Plutonium, Los Alamos Science, 2000, 252.
4. John M. Haschke Thomas H. Allen: Plutonium Hydride, Sesquioxide and Monoxide Monohydride: Pyrophoricity and Catalysis of Plutonium Corrosion, Journal of Alloys and Compounds, 320, 1, 2001, 58–71,

   doi:10.1016/S0925-8388(01)00932-X

   .