Τονίνο Γκουέρα
Ιταλός ποιητής, συγγραφέας και σεναριογράφος. From Wikipedia, the free encyclopedia
Ιταλός ποιητής, συγγραφέας και σεναριογράφος. From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Αντόνιο (Τονίνο) Γκουέρα (ιταλικά:Tonino Guerra), (16 Μαρτίου 1920 - 21 Μαρτίου 2012) ήταν Ιταλός ποιητής, συγγραφέας και σεναριογράφος. Στη διάρκεια μιας σταδιοδρομίας στον κινηματογράφο που διήρκεσε για 50 και πλέον χρόνια συνεργάστηκε με εμβληματικούς και παγκόσμια αναγνωρισμένους σκηνοθέτες, όπως οι Μικελάντζελο Αντονιόνι, Φεντερίκο Φελίνι, Αντρέι Ταρκόφσκι και Θεόδωρο Αγγελόπουλο.
Γεννήθηκε στην πόλη Σανταρκάντζελο ντι Ρομάνια (κοντά στο Ρίμινι) της επαρχίας Εμίλια-Ρομάνια. Ο πατέρας του ήταν ψαράς, ενώ η μητέρα του, που ήταν αναλφάβητη, διδάχθηκε από τον ίδιο γραφή και ανάγνωση[11].
Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου αιχμαλωτίστηκε και φυλακίστηκε στο Τρόισντορφ της Γερμανίας. Για να περάσει την ώρα του και να δώσει κουράγιο στους συγκρατούμενους του, άρχισε να τους διηγείται ιστορίες και λίγο αργότερα να συνθέτει τα δικά του ποιήματα. Το 1946, μετά την απελευθέρωση θα εκδώσει τα ποιήματα αυτά με γενικό τίτλο I scarabócc (Gli scarabocchi - Τα ορνιθοσκαλίσματα). Σε ηλικία 30 ετών μετακομίζει στη Ρώμη και ξεκινά να εργάζεται σαν δάσκαλος. Είναι η εποχή που θα γνωριστεί με τον Έλιο Πέτρι, μελλοντικό σκηνοθέτη του βραβευμένου Υπεράνω πάσης υποψίας (1970), ο οποίος εργάζονταν τότε ως βοηθός του Τζουζέπε ντε Σάντις. Ο ντε Σάντις θα του δώσει λίγα χρόνια μετά την ευκαιρία να συγγράψει το πρώτο του σενάριο για την ταινία Uomini e Lupi (1957).
Ως σεναριογράφος ο Γκουέρα, αν και συνεργάζεται με νεορεαλιστές σκηνοθέτες, δεν ακολουθεί τη συνήθη πρακτική άλλων συναδέλφων του, και αντί να επιβάλει στους σκηνοθέτες τα κοινωνικά και ηθικά του πιστεύω, προτιμά να βοηθήσει του δημιουργούς στην προώθηση της δικιάς τους κοσμοθεωρίας. Τα χρόνια που ακολουθούν θα συνεργαστεί, συχνά μόνιμα, με τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, κάποιον σπουδαίο σκηνοθέτη ή πρωταγωνιστή, του οποίου η σταδιοδρομία δεν διασταυρώθηκε με αυτή του Γκουέρα. Ανάμεσα στις πιο σπουδαίες δουλειές του συγκαταλέγονται τα σενάρια που έγραψε για τον Αντονιόνι ( L'avventura, La notte, L'Eclisse, Deserto Rosso, Blowup), τον Φελίνι (Amarcord, Il Casanova di Federico Fellini), τον Έλιο Πέτρι (Un tranquillo posto di campagna), τον Αντρέι Ταρκόφσκι (Nostalghia), τους αδελφούς Ταβιάνι (Kaos), τον Φραντσέσκο Ρόσι (ll caso Mattei, Cadaveri eccellenti) και τον Βιτόριο ντε Σίκα (Matrimonio all'italiana, I girasoli) .
Έχει υπάρξει τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ σεναρίου, ενώ το 1995 έλαβε τιμητικό δίπλωμα στο 19ο Διεθνές Φεστιβάλ κινηματογράφου της Μόσχας.[12]
Υπήρξε άθεος.[13]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
