Σύνταγμα της Ινδίας

Το Σύνταγμα της Ινδίας (IAST: Bhāratīya Saṃvidhāna) είναι ο υπέρτατος νόμος της Ινδίας.^{[1] [2]} Το έγγραφο ορίζει το πλαίσιο για την οριοθέτηση του θεμελιώδη πολιτικού κώδικα, τη δομή, τις διαδικασίες, τις εξουσίες και τα καθήκοντα των κυβερνητικών θεσμών και ορίζει τα θεμελιώδη δικαιώματα, τις κατευθυντήριες αρχές και τα καθήκοντα των πολιτών. Είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος γραπτό σύνταγμα οποιασδήποτε χώρας του πλανήτη.^{[3] [4] [5]} Ο Μ. Ρ. Αμπεντκάρ, πρόεδρος της επιτροπής κατάρτισης του συντάγματος, θεωρείται γενικά ως ο βασικός του αρχιτέκτονας.^[6]

Σύνταγμα της Ινδίας το 1957 (Χίντι)

Περιβάλλεται από συνταγματική υπεροχή (όχι κοινοβουλευτική υπεροχή, δεδομένου ότι δημιουργήθηκε από συντακτική εθνοσυνέλευση και όχι από το Κοινοβούλιο) και υιοθετήθηκε από τους λαούς μέσω διακήρυξης στο προοίμιό του.^[7] Το Κοινοβούλιο δεν μπορεί να υπερισχύσει του συντάγματος.

Ο Μ. Ρ. Αμπεντκάρ και το Σύνταγμα της Ινδίας σε γραμματόσημο του 2015

Εγκρίθηκε από τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση της Ινδίας στις 26 Νοεμβρίου 1949 και τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950.^[8] Το σύνταγμα αντικατέστησε τον Νόμο της κυβέρνησης της Ινδίας του 1935 ως το θεμελιώδες κυβερνητικό έγγραφο της χώρας και η Ηγεμονία της Ινδίας έγινε Δημοκρατία της Ινδίας. Για να εξασφαλίσει τη συνταγματική αυτοχθονία, οι δημιουργοί του απέρριψαν τις προηγούμενες πράξεις του Βρετανικού κοινοβουλίου στο άρθρο 395.^[9] Η Ινδία γιορτάζει το Σύνταγμά της στις 26 Ιανουαρίου ως Ημέρα της Δημοκρατίας.^[10]

Το Σύνταγμα ανακηρύσσει την Ινδία ως κυρίαρχη, σοσιαλιστική, κοσμική,^[11] δημοκρατική πολιτεία, εξασφαλίζοντας στους πολίτες της δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία, προωθώντας παράλληλα την αδελφοσύνη.^[12] Το αρχικό Σύνταγμα του 1950 διατηρείται σε θήκη με ήλιο, στο Κοινοβούλιο του Νέου Δελχί. Οι λέξεις "κοσμικό" και "σοσιαλιστικό" προστέθηκαν στο προοίμιο το 1976 κατά τη διάρκεια της Κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης.^[13]

Ιστορικό

Ο Μπαμπασαχέμπ Αμπεντκάρ, πρόεδρος της επιτροπής σύνταξης του συντάγματος, παρουσιάζοντας το τελικό σχέδιο του ινδικού συντάγματος στον πρόεδρο της Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης Ρατζέντα Πρασάντ στις 25 Νοεμβρίου 1949

Το μεγαλύτερο μέρος της ινδικής υποηπείρου τελούσε υπό βρετανική κυριαρχία από το 1857 έως το 1947. Από το 1947 έως το 1950, η ίδια νομοθεσία εξακολούθησε να εφαρμόζεται καθώς η Ινδία ήταν βρετανικό ντομίνιον (ηγεμονία) για τα τρία αυτά χρόνια, καθώς κάθε πριγκιπάτο πείστηκε από τον Σαρντάρ Πατέλ και τον Β. Π. Μενόν να υπογράψει τα άρθρα της ένωσης με την Ινδία και η βρετανική κυβέρνηση συνέχισε να είναι υπεύθυνη για την εξωτερική ασφάλεια της χώρας.^[14] Έτσι, το Σύνταγμα της Ινδίας κατάργησε τον Ινδικό Νόμο περί Ανεξαρτησίας του 1947 και τον Νόμο της Κυβέρνησης της Ινδίας του 1935, όταν τέθηκε σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950. Η Ινδία έπαψε να αποτελεί ηγεμονία του Βρετανικού Στέμματος και έγινε δημοκρατική πολιτεία με το σύνταγμα. Τα άρθρα 5, 6, 7, 8, 9, 60, 324, 366, 367, 379, 380, 388, 391, 392, 393 και 394 του Συντάγματος τέθηκαν σε ισχύ στις 26 Νοεμβρίου 1949 και τα υπόλοιπα άρθρα τέθηκαν σε ισχύ στις 26 Ιανουαρίου 1950.^[15]

Παραπομπές

1. Original edition with original artwork - The Constitution of India. New Delhi: Government of India. 26 Νοεμβρίου 1949. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2019.
2. «Preface, The constitution of India» (PDF). Government of India. Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2015.
3. Krithika, R. (21 January 2016). «Celebrate the supreme law». The Hindu (N. Ram). ISSN 0971-751X. OCLC 13119119. https://www.thehindu.com/features/kids/Celebrate-the-supreme-law/article14011992.ece. Ανακτήθηκε στις 24 July 2018.
4. Pylee, Moolamattom Varkey (1994). India's Constitution (5th rev. and enl. έκδοση). New Delhi: R. Chand & Company. σελ. 3. ISBN 978-8121904032.
5. Nix, Elizabeth (9 August 2016). «Which country has the world's shortest written constitution?». History (A&E Networks). https://www.history.com/news/which-country-has-the-worlds-shortest-written-constitution. Ανακτήθηκε στις 24 July 2018.
6. «The Constitution of India: Role of Dr. B.R. Ambedkar». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 April 2015. https://web.archive.org/web/20150402153753/http://www.freepressjournal.in/the-constitution-of-india-role-of-dr-b-r-ambedkar/.
7. «Constitutional supremacy vs parliamentary supremacy» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 8 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2015.
8. «Introduction to Constitution of India». Ministry of Law and Justice of India. 29 Ιουλίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2008.
9. Swaminathan, Shivprasad (26 January 2013). «India's benign constitutional revolution». The Hindu: Opinion. http://www.thehindu.com/opinion/lead/indias-benign-constitutional-revolution/article4345212.ece. Ανακτήθηκε στις 18 February 2013.
10. Das, Hari (2002). Political System of India (Reprint έκδοση). New Delhi: Anmol Publications. σελ. 120. ISBN 978-8174884961.
11. WP(Civil) No. 98/2002 (12 Σεπτεμβρίου 2002). «Aruna Roy & Ors. v. Union of India & Ors.» (PDF). Supreme Court of India. σελ. 18/30. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2015.
12. «Preamble of the Constitution of India» (PDF). Ministry of Law & Justice. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 9 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2012.
13. Dhavan, Rajeev (26 November 2015). «Document for all ages: Why Constitution is our greatest achievement». Hindustan Times. OCLC 231696742. https://www.hindustantimes.com/india/the-constitution-of-india-66-yrs-of-change-and-progress/story-ngDCPtxWjXXO6LwDlUzBZL.html. Ανακτήθηκε στις 24 July 2018.
14. Menon, V.P. (15 Σεπτεμβρίου 1955). The story of the integration of the India states. Bangalore: Longman Greens and Co.
15. «Commencement».