κινηματογραφική ταινία κινουμένων σχεδίων του 1950 From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Σταχτοπούτα (πρωτότυπος τίτλος: Cinderella) είναι αμερικανική κινηματογραφική ταινία μιούζικαλ κινουμένων σχεδίων φαντασίας παραγωγής Ουώλτ Ντίσνεϋ και διανομής RKO Pictures. Βασίζεται στο ομώνυμο παραμύθι του Σαρλ Περρώ και αποτελεί τη δωδέκατη ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους της Disney. Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβαν οι Κλάιντ Τζερόνιμι, Χάμιλτον Λασκ και Ουίλφρεντ Τζάκσον. Τα τραγούδια της ταινίας γράφτηκαν από τους Μακ Ντέιβιντ, Τζέρρυ Λίβινγκστον και Αλ Χόφμαν, και περιλαμβάνουν τα Cinderella, A Dream is a Wish Your Heart Makes, Sing Sweet Nightingale, The Work Song, Bibbidi-Bobbidi-Boo, και So This is Love. Στην ταινία ακούγονται, μεταξύ άλλων, οι φωνές των ηθοποιών Ιλέιν Γουντς, Έληνορ Ώντλεϋ, Βίρνα Φέλτον, Ρόντα Ουίλλιαμς, Τζίμμυ ΜακΝτόναλντ, Λουίς βαν Ρούτεν, Ντον Μπάρκλεϋ, Μάικ Ντάγκλας και Λουσίλ Μπλις.
| Σταχτοπούτα Cinderella | |
|---|---|
 Κινηματογραφική αφίσα | |
| Σκηνοθεσία | Κλάιντ Τζερόνιμι Χάμιλτον Λάσκε Ουίλφρεντ Τζάκσον |
| Παραγωγή | Ουώλτ Ντίσνεϋ |
| Σενάριο | Κεν Άντερσον Περσς Πιρς Χόμερ Μπράιτμαν Ουίνστον Χίμπλερ Μπιλ Πιτ Έρντμαν Πένερ Χάρι Ρήβς Τζο Ρινάλντι Τεντ Σιρς Μορίς Ραπ |
| Βασισμένο σε | Cendrillon του Σαρλ Περώ |
| Ηθοποιοί φωνής | Ιλέν Γουντς Έλενορ Όντλει Βίρνα Φέλτον Ρόντα Ουίλιαμς Τζίμι ΜακΝτόναλντ Λουί βαν Ρούτεν Ουίλιαμ Φίλιπς Ντον Μπάρκλεϊ Μάικ Ντάγκλας Λουσίλ Μπλις Τζουν Φόρεϋ |
| Αφήγηση | Μπέτι Λου Γκέρσον |
| Μουσική | Όλιβερ Ουάλας Πολ Σμιθ |
| Μοντάζ | Ντόναλντ Χάλιντεϊ |
| Εταιρεία παραγωγής | Walt Disney Animation Studios |
| Διανομή | RKO Pictures |
| Πρώτη προβολή | 15 Φεβρουαρίου 1950 (Βοστόνη)[1] 4 Μαρτίου 1950 (ΗΠΑ)[1] |
| Διάρκεια | 75 λεπτά[2] |
| Προέλευση | ΗΠΑ |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Προϋπολογισμός | $2.9 εκατομμύρια[3] |
| Ακαθάριστα έσοδα | $263.6 εκατομμύρια[3] |
| Έπεται | Σταχτοπούτα ΙΙ: Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Εκείνη την περίοδο, η Walt Disney Productions είχε χάσει επαφή με τις ευρωπαϊκές κινηματογραφικές αγορές εξαιτίας της έκρηξης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κάτι το οποίο προκάλεσε τις αποτυχίες ταινιών όπως οι Πινόκιο, Φαντασία και Μπάμπι στο box office, από τις οποίες όμως επήλθαν κέρδη αργότερα μέσω των αλλεπάλληλων επανακυκλοφοριών στις αίθουσες αλλά και σε home video. Εκείνη την περίοδο, ωστόσο, τα στούντιο είχαν χρέος πάνω από 4 εκατομμύρια δολλάρια και ήταν στα όρια της χρεοκοπίας. Ο Ουώλτ Ντίσνεϋ και οι εικονογραφιστές του επέστρεψαν στην παραγωγή ταινιών το 1948, μετά την παραγωγή μιας σειράς ταινιών συσκευασίας, με την ιδέα της μεταφοράς του παραμυθιού Cendrillon (Σταχτοπούτα) του Σαρλ Περρώ στην οθόνη. Είναι η πρώτη ταινία όπου όλη η ομάδα των Disney's Nine Old Men δούλεψε μαζί.
Μετά από δύο χρόνια παραγωγής, η Σταχτοπούτα κυκλοφόρησε στις 15 Φεβρουαρίου 1950 και έγινε η μεγαλύτερη κριτική και εμπορική επιτυχία των στούντιο από τότε που κυκλοφόρησε η Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι (1937), βοηθώντας τα στούντιο να επιστρέψουν στα κέρδη. Θεωρείται μία από τις καλύτερες Αμερικανικές ταινίες κινουμένων σχεδίων όλων των εποχών, όπως επιλέχθηκε στη λίστα «AFI 10 Top 10» του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου. Το 2018 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.[4]
Έλαβε τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένης της υποψηφιότητας Καλύτερου Τραγουδιού για το «Bibbidi-Bobbidi-Boo». Δεκαετίες αργότερα, ακολούθησαν δύο συνέχειες της ταινίας οι οποίες κυκλοφόρησαν απευθείας σε βίντεο - Σταχτοπούτα ΙΙ: Τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα και Σταχτοπούτα ΙΙΙ: Στροφή στο χρόνο - καθώς και μία live-action προσαρμογή το 2015, την οποία σκηνοθέτησε ο Κέννεθ Μπράνα.[5]
Η Σταχτοπούτα ζει μια δυστυχισμένη ζωή έχοντας χάσει και τους δύο γονείς της σε νεαρή ηλικία, σε έναν παλιό πύργο, όπου είναι αναγκασμένη να υπηρετεί τη σκληρή μητριά της, Λαίδη Τρεμέιν, καθώς και τις ζηλόφθονες θετές αδελφές της Ντριζέλα και Αναστασία. Παρόλα αυτά, η Σταχτοπούτα είναι μια καλή και ευγενική κοπέλα και έχει για φίλους της τα ποντίκια και τα πουλιά που ζουν μέσα και γύρω από τον πύργο. Εν τω μεταξύ, στο Βασιλικό Παλάτι, ο Βασιλιάς είναι αγανακτισμένος με το γιο του, τον Πρίγκιπα, ο οποίος είναι ακόμα ανύπαντρος. Μαζί με τον Μεγάλο Δούκα διοργανώνουν έναν χορό σε μια προσπάθεια να βρεθεί η κατάλληλη νύφη για τον Πρίγκιπα, ζητώντας από κάθε κοπέλα της χώρας που βρίσκεται σε ηλικία γάμου να παρευρεθεί. Όταν λαμβάνει την πρόσκληση για τον χορό, η Λαίδη Τρεμέιν συμφωνεί να αφήσει τη Σταχτοπούτα να παρευρεθεί αν όμως πρώτα τελειώσει τις δουλειές του σπιτιού και βρει κάτι κατάλληλο να φορέσει.
Η Σταχτοπούτα βρίσκει ένα παλιό φόρεμα που ανήκε στη μητέρα της και αποφασίζει να το ανανεώσει για τον χορό, αλλά η θετή οικογένειά της το εμποδίζει αυτό, αφού της δίνει περισσότερες δουλειές να κάνει και δεν προλαβαίνει. Οι φίλοι της τα ζώα, ανάμεσά τους και ο Ζακ με τον Γκας, ανανεώνουν το φόρεμα για εκείνην, ολοκληρώνοντας το σχέδιο με ένα περιδέραιο και μια ζώνη, τα οποία είχαν πετάξει η Ντριζέλα και Αναστασία αντίστοιχα. Όταν η Σταχτοπούτα εμφανίζεται φορώντας το φόρεμα, οι αδελφές της αναστατώνονται βλέποντας τα δικά τους αξεσουάρ και έτσι σκίζουν το φόρεμά της πριν φύγουν για τον χορό μαζί με τη μητέρα τους, αφήνοντας πίσω μια πληγωμένη Σταχτοπούτα. Κλαίγοντας φτάνει στον κήπο όπου εμφανίζεται η Νεραϊδονονά και της λέει ότι θα πάει στο χορό. Η Νεραϊδονονά μετατρέπει με μαγεία μια κολοκύθα σε άμαξα, τα ποντίκια σε άλογα, το άλογο της Σταχτοπούτας σε οδηγό άμαξας και τον σκύλο Μπρούνο σε υπηρέτη. Στη συνέχεια, μετατρέπει το σκισμένο φόρεμα σε ένα λαμπερό άσπρο φόρεμα και τα παπούτσια της σε γυάλινα γοβάκια. Καθώς η Σταχτοπούτα φεύγει για τον χορό, η Νεραϊδονονά την προειδοποιεί ότι το ξόρκι θα σπάσει τα μεσάνυχτα και της τονίζει ότι θα πρέπει να έχει αποχωρήσει από τον χορό μέχρι τότε.
Στον χορό, ο Πρίγκιπας απορρίπτει όλα τα κορίτσια μέχρι που βλέπει τη Σταχτοπούτα, η οποία συμφωνεί να χορέψει μαζί του μη γνωρίζοντας ποιος είναι. Οι δυο τους ερωτεύονται και πάνε για μια βόλτα έξω από το κάστρο, στον κήπο. Όταν είναι έτοιμοι να φιληθούν, η Σταχτοπούτα ακούει τον χτύπο του ρολογιού να σημάνει μεσάνυχτα και τρέπεται σε φυγή. Καθώς φεύγει τρέχοντας από το κάστρο, ένα από τα γοβάκια τής βγαίνει και το βρίσκει ο Πρίγκιπας. Οι φρουροί κυνηγούν τη Σταχτοπούτα πριν σπάσει το ξόρκι και όταν αυτό συμβαίνει, η Σταχτοπούτα και τα ζώα κρύβονται στο δάσος αποφεύγοντας τους φρουρούς.
Ο Μεγάλος Δούκας ενημερώνει τον Βασιλιά ότι η Σταχτοπούτα, για την οποία ακόμα δε γνωρίζουν το όνομά της, το έχει σκάσει, ότι ο Πρίγκιπας επιθυμεί να την παντρευτεί και ότι το γυάλινο γοβάκι είναι το μόνο πράγμα που έχουν από την κοπέλα. Ο Βασιλιάς εκδίδει βασιλική διακήρυξη όπου ζητάει από κάθε κοπέλα της χώρας να δοκιμάσει το γοβάκι σε μια προσπάθεια να βρεθεί η κοπέλα που έκλεψε την καρδιά του Πρίγκιπα. Όταν τα νέα φτάνουν στον πύργο της οικογένειας Τρεμέιν, η Λαίδη συνειδητοποιεί ότι η θετή της κόρη είναι η κοπέλα που ψάχνει ο Πρίγκιπας όταν την ακούει να σιγοτραγουδάει το βαλς που έπαιζε στον χορό και την κλειδώνει στη σοφίτα. Αργότερα, ο Δούκας φτάνει στον πύργο και ο Ζακ μαζί με τον Γκας, κλέβουν το κλειδί της σοφίτας από τη Λαίδη για να ελευθερώσουν τη Σταχτοπουτα. Ξεκινούν να το πάνε στη σοφίτα ενώ Αναστασία και Ντριζέλα προσπαθούν ανεπιτυχώς να φορέσουν το γοβάκι. Η γάτα της Λαίδης, ο Λούσιφερ, αιφνιδιάζει τα ποντίκια αλλά ο Μπρούνο τον κυνηγάει επιτρέποντας στα ποντίκια να ελευθερώσουν τη Σταχτοπούτα. Καθώς ο Δούκας ετοιμάζεται να φύγει, η Σταχτοπούτα εμφανίζεται και του ζητάει να δοκιμάσει κι αυτή το γοβάκι. Ξέροντας ότι θα της ταιριάζει, η Λαίδη Τρεμέιν βάζει τρικλοποδιά στον υπηρέτη καθώς πηγαίνει το γοβάκι στον Δούκα, με αποτέλεσμα το γοβάκι να πέσει και να γίνει κομμάτια. Προς μεγάλη φρίκη της Λαίδης, η Σταχτοπούτα παρουσιάζει στον Δούκα το δεύτερο γοβάκι το οποίο και φοράει. Η ταινία τελειώνει με τους νεόνυμφους, Πρίγκιπα και Σταχτοπούτα, να αποχωρούν για το μήνα του μέλιτος καθώς μοιράζονται ένα φιλί.
Το 1922, ο Ουώλτ Ντίσνεϋ δημιούργησε μια μικρού μήκους ταινία καρτούν στα στούντιο Laugh-O-Gram, βασισμένη στην ιστορία της «Σταχτοπούτας» και είχε δείξει ενδιαφέρον να το ξανακάνει στον Δεκέμβριο του 1933, ως μέρος της σειράς ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, «Silly Symphony». Ο Μπερτ Γκίλλετ θα ήταν ο σκηνοθέτης ενώ ο Φρανκ Τσώρτσιλ ανέλαβε τη σύνθεση της μουσικής. Ένα κομμάτι της ιστορίας θα περιελάμβανε «άσπρα ποντίκια και πουλιά» ως τους συμπρωταγωνιστές της Σταχτοπούτας. Για να μεγαλώσει η ιστορία, οι καλλιτέχνες εισηγήθηκαν οπτικά αστεία, μερικά από τα οποία κατέληξαν στην τελική ταινία.[6] Ωστόσο, αποδείχθηκε ότι η ιστορία ήταν αρκετά πολύπλοκη για να συμπυκνωθεί σε μια ταινία μικρού μήκους και έτσι προτάθηκε να γίνει ταινία μεγάλου μήκους στις αρχές του 1938, ξεκινώντας με μια ιστορία δεκατεσσάρων σελίδων γραμμένων από τον Αλ Πέρκινκς.[7][8] Δύο χρόνια αργότερα, σε μια επανεξέταση της ιστορίας που γράφτηκε από τις Ντέινα Κόφυ και Μπιάνκα Ματζόλι, η μητριά της Σταχτοπούτας είχε το όνομα Φλοριμέλ ντε λα Ποσέλ, οι θετές αδελφές της ονομάζονταν Γουάντα και Ζαβότ, το κατοικίδιο ποντίκι και χελώνα Ντάστυ και Κλαρίσσα αντίστοιχα, η γάτα Μπον Μπομπ, ο υπασπιστής του Πρίγκιπα Σπινκ και ο δάσκαλος χορού των αδελφών Κύριος Καρνεγουάλ. Αυτή η εκδοχή ήταν αρκετά κοντά στην αυθεντική ιστορία του παραμυθιού μέχρι που η Σταχτοπούτα φτάνει στο σπίτι αργά από τον δεύτερο χορό. Η θετή της οικογένεια τότε την αιχμαλωτίζει σε ένα μπουντρούμι. Όταν ο Σπινκ και οι στρατιώτες του φτάνουν στην οικία Λα Ποσέλ, ο Ντάστυ παίρνει το γοβάκι και τους οδηγεί στο μπουντρούμι ώστε να ελευθερώσουν τη Σταχτοπούτα.[9]
Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943, ο Ντίσνεϋ ανέθεσε στους Ντικ Χιούμερ και Τζο Γκραντ να ξεκινήσουν να δουλεύουν στη Σταχτοπούτα ως επιβλέποντες την ιστορία και τους δόθηκε ένα προσχέδιο προϋπολογισμού $1 εκατομμυρίου.[10] Ωστόσο, μέχρι το 1945, η δουλειά τους στο προσχέδιο της ιστορίας σταμάτησε.[11] Κατά τη διάρκεια των συγγραφικών σταδίων της ταινίας Το Τραγούδι του Νότου, οι Ντάλτον Σ. Ρέυμοντ και Μώρις Ραπφ τσακώθηκαν, κι έτσι ο Ραπφ μεταφέρθηκε να δουλέψει στη Σταχτοπούτα.[12] Στη δική του εκδοχή, η Σταχτοπούτα γράφτηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι ένας λιγότερο παθητικός χαρακτήρας από τη Χιονάτη και πιο επαναστατική απέναντι στην θετή της οικογένεια. Ο Ραπφ εξήγησε: «Το σκεπτικό μου ήταν ότι δεν μπορείς να έχεις κάποιον ο οποίος εμφανίζεται ξαφνικά και αλλάζει τα πάντα για σένα. Δεν γίνεται να σου δίνονται όλα στο πιάτο. Θα πρέπει να τα κερδίσεις. Έτσι, στην εκδοχή μου, η Νεραϊδονονά είπε: «Είναι εντάξει μέχρι τα μεσάνυχτα, αλλά από εκεί και έπειτα εξαρτάται από σένα». Την έκανα να το κερδίσει και το τι έπρεπε να κάνει για να το πετύχει ήταν να επαναστατήσει απέναντι στη μητριά της και τις θετές αδελφές της, έτσι ώστε να σταματήσει να είναι σκλάβα στο ίδιό της το σπίτι. Έτσι είχα μια σκηνή όπου τη διατάζουν συνεχώς και εκείνη πετάει τα πράγματα πίσω σε εκείνες. Εξεγείρεται, και έτσι την κλειδώνουν στη σοφίτα. Νομίζω ότι κανείς δεν με πήρε (την ιδέα μου) στα σοβαρά».[13]
Την άνοιξη του 1946, ο Ντίσνεϋ συγκάλεσε τρεις συναντήσεις για την ιστορία της ταινίας και ακολούθως, συγκεκριμένα στις 24 Μαρτίου 1946, έλαβε διορθώσεις στην ιστορία από τους Τεντ Σηρς, Χόμερ Μπράιτμαν και Χάρρυ Ρήβς. Στις διορθώσεις, ο Πρίγκιπας εμφανιζόταν νωρίτερα στην ιστορία θυμίζοντας τη Χιονάτη και τους επτά νάνους[14] και υπήρχε ένας υπαινιγμός της διαμάχης γάτας και ποντικών. Μέχρι τον Μάιο του 1947, η πρώτη πρόχειρη φάση της απεικόνισης της ιστορίας βρισκόταν σε εξέλιξη και τον ίδιο μήνα, σε μια αναφορά απογραφής, εισηγήθηκε μια διαφορετική προσέγγιση έτσι ώστε η ιστορία «να δίνεται σε μεγάλο βαθμό μέσω των ζώων του σπιτιού και της αυλής και των δικών τους παρατηρήσεων στην καθημερινότητα της Σταχτοπούτας».[14]
Μετά την κυκλοφορία της ταινίας Ώρα για διασκέδαση, το τραπεζικό χρέος της εταιρίας Walt Disney Productions μειώθηκε από $4.2 εκατομμύρια σε $3 εκατομμύρια.[15] Εκείνη την περίοδο περίπου, ο Ντίσνεϋ αναγνώρισε την ανάγκη για υγιείς οικονομικές πολιτικές, αλλά τόνισε τους δανειστές ότι τερματίζοντας βίαια την παραγωγή θα ήταν καταστροφικό. Προκειμένου να αποκατασταθεί το στούντιο οικονομικά, εξέφρασε την επιθυμία του να επιστρέψει στην παραγωγή ολοκληρωμένων μεγάλου μήκους ταινιών κινουμένων σχεδίων. Μέχρι τότε, τρία πρότζεκτ κινουμένων σχεδίων — Σταχτοπούτα, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Πήτερ Παν — βρίσκονταν σε ανάπτυξη. Ο Ντίσνεϋ ένιωσε ότι οι χαρακτήρες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων και του Πήτερ Παν ήταν πολύ ψυχροί, σε αντίθεση με της Σταχτοπούτας οι οποίοι περιείχαν στοιχεία παρόμοια με αυτά της Χιονάτης και έτσι έδωσε το πράσινο φως στο συγκεκριμένο πρότζεκτ. Επιλέγοντας τα κορυφαία ταλέντα του στην εικονογράφηση, ο Μπεν Σάρπστιν ανατέθηκε ως επιβλέπων της παραγωγής ενώ οι Χάμιλτον Λασκ, Ουίλφρεντ Τζάκσον και Κλάυντ Τζερόνιμι έγιναν οι σκηνοθέτες.[16] Μολαταύτα, η παραγωγή της Αλίκης συνεχίστηκε έτσι ώστε οι δύο ομάδες εικονογράφησης να ανταγωνίζονται αποτελεσματικά η μία την άλλη για να δουν ποια ταινία θα ολοκληρωνόταν πρώτη.[17]
Στις αρχές του 1948, η Σταχτοπούτα είχε προχωρήσει περισσότερο από ό,τι η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και ήταν πολύ κοντά στο να γίνει η πρώτη ολοκληρωμένη ταινία μεγάλου μήκους κινουμένων σχεδίων από τότε που κυκλοφόρησε η ταινία Μπάμπι.[14] Κατά τη διάρκεια μας συνάντησης για την ιστορία της ταινίας στις 15 Ιανουαρίου 1948, οι σκηνές με τη γάτα και τα ποντίκια ξεκίνησαν να μετατρέπονται σε ένα σημαντικό στοιχείο της ταινίας σε τέτοιο βαθμό, που ο Ντίσνεϋ τοποθέτησε τον βετεράνο καλλιτέχνη Μπιλ Πητ υπεύθυνο για τα τμήματα γάτας-ποντικιών.[18]
Στο τέλος της δεκαετίας του '40, η συμμετοχή του Ντίσνεϋ κατά τη διάρκεια της παραγωγής είχε συρρικνωθεί αρκετά. Καθώς ήταν απασχολημένος με τα τρένα και τα γυρίσματα της ταινίας Το νησί των θησαυρών, οι σκηνοθέτες είχαν αφεθεί να εξασκήσουν περισσότερο τη δική τους κρίση στις λεπτομέρειες.[19] Αν και ο Ντίσνεϋ δεν πραγματοποιούσε πια καθημερινές συναντήσεις για την ιστορία, οι τρεις σκηνοθέτες επικοινωνούσαν ακόμη μαζί του μέσω αλληλογραφίας, στέλνοντάς του σημειώσεις, σενάρια, φωτογραφίες και δείγματα από τις ηχογραφήσεις του soundtrack καθώς εκείνος ήταν στην Αγγλία για δυόμιση μήνες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1949. Όταν ο Ντίσνεϋ δεν απαντούσε, η δουλειά συνεχιζόταν και έπρεπε να ξαναγίνει όταν εκείνος απαντούσε και κάτι δεν ήταν σωστό.[20] Σε μια περίπτωση, όταν ο Ντίσνεϋ επέστρεψε στα στούντιο στις 29 Αυγούστου, επανεξέτασε τις σκηνές που είχε εικονογραφήσει ο Λάσκε και επέδειξε αρκετές μικροαλλαγές, καθώς επίσης και μια σημαντική επανεπεξεργασία στην κλιμάκωση της ταινίας. Η παραγωγή ολοκληρώθηκε στις 13 Οκτωβρίου 1949.[21]
Ο Μακ Ντέηβιντ και ο Τζέρρυ Λίβινγκστον ζήτησαν από την Αϊλήν Γουντς να τραγουδήσει σε αρκετές ντέμο ηχογραφήσεις των τραγουδιών. Την ήξεραν προηγουμένως από τη γνωστή ραδιοφωνική της εκπομπή «The Ilene Woods Show» η οποία μεταδιδόταν από το ABC. Η εκπομπή περιείχε δεκαπέντε λεπτά μουσικής, στα οποία οι Ντέιβιντ και Λίβινγκστον παρουσίασαν τη μουσική τους.[22] Δύο μέρες αργότερα, η Γουντς έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον Ντίσνεϋ, με τον οποίο προγραμμάτισε αμέσως μια συνέντευξη. Η Γουντς ανακαλώντας σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στην εφημερίδα Los Angeles Times είπε: «Συναντηθήκαμε και μιλήσαμε για λίγο και μου είπε 'Θα σου άρεσε να γίνεις η Σταχτοπούτα;'» κάτι στο οποίο συμφώνησε.[23]
Για τον ρόλο του Λούσιφερ, ένας εκπρόσωπος των στούντιο ρώτησε την Τζουν Φορέυ αν θα μπορούσε να προσφέρει της φωνή μιας γάτας. «Λοιπόν, θα μπορούσα να κάνω το οτιδήποτε» θυμάται η Φορέυ. «Έτσι με προσέλαβε ως τη γάτα Λούσιφερ στη Σταχτοπούτα και κάπως έτσι ξεκίνησα να δουλεύω στη Disney».[24]
Ξεκινώντας την άνοιξη του 1948, οι ηθοποιοί κινηματογραφήθηκαν σε μεγάλες σκηνές να σχηματίζουν με το στόμα τους τους διαλόγους, ενώ οι διάλογοι έπαιζαν σε playback.[25] Ο Ντίσνεϋ είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν live-action αναφορά στις ταινίες Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, Πινόκιο και Φαντασία, αλλά ως μέρος της προσπάθειας να κρατήσει το κόστος παραγωγής χαμηλά, το υλικό χρησιμοποιήθηκε για να ελεγχθεί η πλοκή, ο συγχρονισμός και η κίνηση των χαρακτήρων πριν γίνει η εικονογράφηση.[26] Το υλικό μονταρίστηκε καρέ-καρέ σε μεγάλα Photoshat φύλλα ώστε να αντιγραφεί, τα οποία οι εικονογραφιστές έβρισκαν πολύ περιοριστικά καθώς δεν τους επιτρεπόταν να φανταστούν το οτιδήποτε οι ηθοποιοί δεν παρουσίαζαν, αφού τέτοιου είδους πειραματισμοί μπορεί να απαιτούσαν αλλαγές που θα κόστιζαν χρήματα. Επιπρόσθετα, οι εικονογραφιστές είχαν λάβει οδηγίες να σχεδιάζουν από μια συγκεκριμένη σκηνοθετική ματιά για να αποφευχθούν διαφορετικές λήψεις και γωνίες.[27] Ο Φρανκ Τόμας εξήγησε: «Κάθε φορά που θα σκεφτόσουν κάποιον άλλον τρόπο να παρουσιάσεις μια σκηνή, σου έλεγαν: 'Δεν μπορούμε να ανεβάσουμε την κάμερα εκεί πάνω'! Έτσι, έπρεπε να πας με το τι θα δούλευε καλά σε live action».[26]
Ο Ουώλτ Ντίσνεϋ προσέλαβε την ηθοποιό Ελήν Στάνλεϊ ως το μοντέλο για τη live-action αναφορά της Σταχτοπούτας, η οποία είχε παίξει το ρόλο της Σταχτοπούτας νωρίτερα σε μια συγκεκριμένη σκηνή,[28] και οι καλλιτέχνες σχεδίασαν τον χαρακτήρα βασιζόμενοι σε κινήσεις της ηθοποιού.[29] Αργότερα έκανε την ίδια δουλειά για χαρακτήρες όπως η Πριγκίπισσα Ωρόρα στην ταινία Η Ωραία Κοιμωμένη και η Ανίτα Ράντκλιφ στην ταινία Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας.[29] Οι εικονογραφιστές σχεδίασαν τον Πρίγκιπα χρησιμοποιώντας ως μοντέλο τον ηθοποιό Τζέφρυ Στόουν, ο οποίος έκανε επίσης μερικές επιπρόσθετες φωνές στην ταινία.[30] Η Μαίρη Άλις Ο'Κόνορ χρησιμοποιήθηκε για τη live-action αναφορά της Νεραϊδονονάς.[31]
Μέχρι το 1950, το Διοικητικό Συμβούλιο Εικονογράφησης - το οποίο είχε καθιερωθεί από τις αρχές του 1940 για να βοηθάει στη διαχείριση του τμήματος εικονογράφησης - είχε κατασταλάξει σε εννέα επόπτες εικονογραφιστές. Αν και ήταν ακόμη νεαροί σε ηλικία (στα 30 τους), ο Ουώλτ Ντίσνεϋ αναφερόταν σε αυτούς αστειευόμενος ως οι «Εννέα Γηραιοί της Disney», μετά την περιφρόνηση του προέδρου Φράνκλιν Ρούζβελτ στο Ανώτατο Δικαστήριο.[32][33] Συμπεριλαμβανομένου του Νορμ Φέργκιουσον, στους κύριους εικονογραφιστές περιλαμβάνονταν οι Λες Κλαρκ, Μαρκ Ντέηβις, Όλλι Τζόνστον, Μιλτ Καλ, Ουόρντ Κίμπαλ, Έρικ Λάρσον, Τζον Λώνσμπερυ, Φρανκ Τόμας και Βόλφγκανγκ Ράιτερμαν.[34]
Ο Λάρσον ήταν ο πρώτος που εικονογράφησε τον ομότιτλο χαρακτήρα, τον οποίο οραματίστηκε ως ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι με πλεξούδες και σιμή μύτη. Αργότερα, ο Μαρκ Ντέηβις εικονογράφησε τη Σταχτοπούτα, την οποία ο Λάρσον παρατήρησε ως «μια πιο εξωτική δεσποινίς» με έναν μακρύ λαιμό σαν κύκνο. Επειδή ο τελικός σχεδιασμός χαρακτήρων δεν είχε οριστεί, οι βοηθοί εικονογραφιστές ήταν υπεύθυνοι για την ελαχιστοποίηση των διαφορών.[19] Όταν ο Ντίσνεϋ ρωτήθηκε ποιο ήταν το αγαπημένο του κομμάτι εικονογράφησης, απάντησε: «Υποθέτω ότι θα ήταν η στιγμή όπου η Σταχτοπούτα λαμβάνει το φόρεμά της για τον χορό», το οποίο είχε εικονογραφηθεί από τον Ντέηβις.[35]
Ο Μιλτ Καλ ήταν ο σκηνοθετικός εικονογραφιστής της Νεραϊδονονάς, του Βασιλιά και του Μεγάλου Δούκα.[36] Αρχικά, ο Ντίσνεϋ είχε σκοπό η Νεραϊδονονά να είναι ένας ψηλός, ηγεμονικός χαρακτήρας καθώς έβλεπε τις νεράιδες ως ψηλές, μητρικές φιγούρες (όπως βλέπουμε τη Γαλάζια Νεράιδα στον Πινόκιο), αλλά ο Καλ διαφώνησε με αυτόν τον χαρακτηρισμό. Μετά την πρόσληψη της Βίρνα Φέλτον, ο Καλ κατάφερε να πείσει τον Ντίσνεϋ για την αναξιοπρεπή έννοια του για τη Νεραϊδονονά.[37]
Σε αντίθεση με τους ανθρώπινους χαρακτήρες, οι χαρακτήρες των ζώων δεν είχαν εικονογραφηθεί με live-action αναφορά.[38] Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, κανένα από τα σχέδια του Κίμπαλ δεν ικανοποιούσε τον Ντίσνεϋ. Όταν επισκέφτηκε τον Κίμπαλ στο σπίτι του και είδε τη γάτα του, ο Ντίσνεϋ είπε: «Έι, να το μοντέλο σου για τον Λούσιφερ».[34] Ο Ράιτερμαν εικονογράφησε τη σκηνή όπου ο Ζακ και ο Γκας σέρνουν με κόπο το κλειδί πάνω στις σκάλες, για να ελευθερώσουν τη Σταχτοπούτα.[39]
Το 1946, ο καλλιτέχνης ιστοριών και part-time στιχουργός Λάρρυ Μόρεϋ συνεργάστηκε με τον μουσικό διευθυντή Τσαρλς Ουόλκοτ για τη σύνθεση των τραγουδιών. Η Σταχτοπούτα θα τραγουδούσε τρία τραγούδια: το «Sing a Little, Dream a Little» καθώς έκανε δουλειές, το «The Mouse Song» καθώς θα έντυνε τα ποντίκια και το «The Dress My Mother Wore» καθώς θα φαντασιωνόταν το παλιό νυφικό της μητέρας της. Στην προσπάθεια να ανακυκλωθεί μια σκηνή που δε χρησιμοποιήθηκε στη Χιονάτη, το τραγούδι «Dancing on a Cloud» χρησιμοποιήθηκε καθώς η Σταχτοπούτα και ο Πρίγκιπας χορεύουν βαλς κατά τη διάρκεια του χορού. Μετά τον χορό, η Σταχτοπούτα θα τραγουδούσε το «I Lost My Heart at the Ball» και ο Πρίγκιπας το «The Face That I See in the Night». Ωστόσο, κανένα από αυτά τα τραγούδια δε χρησιμοποιήθηκε.[13]
Δύο χρόνια αργότερα, ο Ντίσνεϋ στράφηκε στους τραγουδοποιούς Μακ Ντέηβιντ, Αλ Χόφμαν και Τζέρρυ Λίβινγκστον για τη σύνθεση των τραγουδιών.[40] Το τρίο είχε γράψει προηγουμένως το τραγούδι «Chi-Baba, Chi-Baba», το οποίο ο Ντίσνεϋ είχε ακούσει στο ραδιόφωνο και αποφάσισε ότι θα ταίριαζε εξαιρετικά στη σκηνή της Νεραϊδονονάς. Η μουσική επένδυση της ταινίας ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 1949.[41]
Ο Όλιβερ Ουάλλας συνέθεσε τη μουσική επένδυση, αλλά μόνο όταν η εικονογράφηση ήταν έτοιμη, κάτι που έμοιαζε εξαιρετικά σαν να δούλευε σε live-action ταινία. Αυτή ήταν μια δραστική αλλαγή από τις προηγούμενες ταινίες κινουμένων σχεδίων της Disney, όπου η μουσική και η δράση ήταν προσεκτικά συγχρονισμένες κατά τη διαδικασία.[19]
Στις 4 Φεβρουαρίου 1950, το περιοδικό Billboard ανακοίνωσε ότι η RCA Records και η Disney θα κυκλοφορούσαν ένα παιδικό άλμπουμ, το οποίο θα συνδεόταν με την κινηματογραφική κυκλοφορία.[42] Το άλμπουμ πώλησε 750,000 αντίτυπα κατά την πρώτη κυκλοφορία του και σκαρφάλωσε στο νούμερο ένα των Billboard pop charts.[43]
| Αρ. | Tίτλος | Διάρκεια |
|---|---|---|
| 1. | "A Dream Is a Wish Your Heart Makes" | 3:22 |
| 2. | "The Cinderella Work Song" | 3:29 |
| 3. | "Bibbidi-Bobbidi-Boo (The Magic Song) / So This Is Love" | 3:33 |
| 4. | "A Dream Is A Wish Your Heart Makes" | 3:37 |
Συν. διάρκεια: |
13:01 | |
Το soundtrack της Σταχτοπούτας κυκλοφόρησε από την εταιρία Walt Disney Records σε μορφή CD στις 4 Φεβρουαρίου 1997 και περιελάμβανε ένα έξτρα ντέμο.[44] Στις 4 Οκτωβρίου 2005, η Disney κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση του soundtrack σε συνδυασμό με την κυκλοφορία της «Πλατινένιας έκδοσης» του DVD. Αυτή η έκδοση περιέχει αρκετά ντέμο τραγούδια τα οποία κόπηκαν από την τελική ταινία, ένα νέο τραγούδι και μια διασκευή του «A Dream is a Wish Your Heart Makes».[45] Το soundtrack κυκλοφόρησε ξανά στις 2 Οκτωβρίου 2012 και αποτελούνταν από αρκετές χαμένες συγχορδίες και την επανηχογράφησή τους.[46] Μια αποκλειστική περιορισμένη έκδοση «Music Box Set» αποτελούμενη από το soundtrack χωρίς τις χαμένες συγχορδίες ή τα έξτρα ντέμο, το CD Song and Story: Cinderella και έξτρα DVD της ταινίας μικρού μήκους Tangled Ever After κυκλοφόρησε την ίδια μέρα στα καταστήματα Walmart.[47]
Όλη η σύνθεση και στίχοι των τραγουδιών είναι από στους Mack David, Jerry Livingston, Al Hoffman.
| Αρ. | Tίτλος | Performer(s) | Διάρκεια |
|---|---|---|---|
| 1. | "Cinderella (Main Title)" | The Jud Conlon Chorus; Marni Nixon | 2:52 |
| 2. | "A Dream Is a Wish Your Heart Makes" | Ilene Woods | 4:34 |
| 3. | "A Visitor/Caught in a Trap/Lucifer/Feed the Chickens/Breakfast is Served/Time on Our Hands" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:11 |
| 4. | "The King's Plan" | Paul J. Smith; Oliver Wallace | 1:22 |
| 5. | "The Music Lesson/Oh, Sing Sweet Nightingale/Bad Boy Lucifer/A Message from His Majesty" | Rhoda Williams; Ilene Woods; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 2:07 |
| 6. | "Little Dressmakers/The Work Song/Scavenger Hunt/A Dream Is a Wish Your Heart Makes/The Dress/My Beads/Escape to the Garden" | James MacDonald; Oliver Wallace; Paul J. Smith | 9:24 |
| 7. | "Where Did I Put That Thing?/Bibbidi-Bobbidi-Boo" | Verna Felton; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 4:48 |
| 8. | "Reception at the Palace/So This Is Love" | Ilene Woods; Paul J. Smith; Mike Douglas; Oliver Wallace | 5:45 |
| 9. | "The Stroke of Midnight/Thank You Fairy Godmother" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:05 |
| 10. | "Locked in the Tower/Gus and Jaq to the Rescue/Slipper Fittings/Cinderella's Slipper/Finale" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 7:42 |
| 11. | "I'm In The Middle Of A Muddle" (Demo Recording) | ||
Συν. διάρκεια: |
42:50 | ||
Όλη η σύνθεση και στίχοι των τραγουδιών είναι από στους Mack David, Jerry Livingston, Al Hoffman, εκτός από το κομμάτι 12 το οποίο γράφτηκε και συντέθηκε από τους Larry Morey, Charles Wolcott και το κομμάτι 13 το οποίο γράφτηκε και συντέθηκε από τους Jim Brickman, Jack Kugell, Jamie Jones.
| 2005 Special Edition | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αρ. | Tίτλος | Performer(s) | Διάρκεια | ||||||
| 1. | "Cinderella (Main Title)" | The Jud Conlon Chorus; Marni Nixon | 2:52 | ||||||
| 2. | "A Dream Is a Wish Your Heart Makes" | Ilene Woods | 4:34 | ||||||
| 3. | "A Visitor/Caught in a Trap/Lucifer/Feed the Chickens/Breakfast is Served/Time on Our Hands" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:11 | ||||||
| 4. | "The King's Plan" | Paul J. Smith; Oliver Wallace | 1:22 | ||||||
| 5. | "The Music Lesson/Oh, Sing Sweet Nightingale/Bad Boy Lucifer/A Message from His Majesty" | Rhoda Williams; Ilene Woods; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 2:07 | ||||||
| 6. | "Little Dressmakers/The Work Song/Scavenger Hunt/A Dream Is a Wish Your Heart Makes/The Dress/My Beads/Escape to the Garden" | James MacDonald; Oliver Wallace; Paul J. Smith | 9:24 | ||||||
| 7. | "Where Did I Put That Thing/Bibbidi-Bobbidi-Boo" | Verna Felton; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 4:48 | ||||||
| 8. | "Reception at the Palace/So This Is Love" | Ilene Woods; Paul J. Smith; Mike Douglas; Oliver Wallace | 5:45 | ||||||
| 9. | "The Stroke of Midnight/Thank You Fairy Godmother" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:05 | ||||||
| 10. | "Locked in the Tower/Gus and Jaq to the Rescue/Slipper Fittings/Cinderella's Slipper/Finale" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 7:42 | ||||||
| 11. | "I'm in the Middle of a Muddle (Demo Recording)" | 1:55 | |||||||
| 12. | "Dancing on a Cloud (Demo Recording)" | Ilene Woods; Mike Douglas | 3:49 | ||||||
| 13. | "Beautiful" | Jim Brickman; Wayne Brady | 3:43 | ||||||
| 14. | "A Dream Is a Wish Your Heart Makes" | Kimberley Locke | 4:41 | ||||||
Συν. διάρκεια: |
56:58 | ||||||||
Όλη η σύνθεση και στίχοι των τραγουδιών είναι από στους Mack David, Jerry Livingston, Al Hoffman.
| 2012 Collector's Edition | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αρ. | Tίτλος | Performer(s) | Διάρκεια | ||||||
| 1. | "Main Title/Cinderella" | The Jud Conlon Chorus; Marni Nixon | 2:52 | ||||||
| 2. | "A Dream Is a Wish Your Heart Makes" | Ilene Woods | 4:34 | ||||||
| 3. | "A Visitor/Caught in a Trap/Lucifer/Feed the Chickens/Breakfast is Served/Time on Our Hands" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:11 | ||||||
| 4. | "The King's Plan" | Paul J. Smith; Oliver Wallace | 1:22 | ||||||
| 5. | "The Music Lesson/Oh, Sing Sweet Nightingale/Bad Boy Lucifer/A Message from His Majesty" | Rhoda Williams; Ilene Woods; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 2:07 | ||||||
| 6. | "Little Dressmakers/The Work Song/Scavenger Hunt/A Dream Is a Wish Your Heart Makes/The Dress/My Beads/Escape to the Garden" | James MacDonald; Oliver Wallace; Paul J. Smith | 9:24 | ||||||
| 7. | "Where Did I Put That Thing?/Bibbidi-Bobbidi-Boo" | Verna Felton; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 4:48 | ||||||
| 8. | "Reception at the Palace/So This Is Love" | Ilene Woods; Paul J. Smith; Mike Douglas; Oliver Wallace | 5:45 | ||||||
| 9. | "The Stroke of Midnight/Thank You Fairy Godmother" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:05 | ||||||
| 10. | "Locked in the Tower/Gus and Jaq to the Rescue/Slipper Fittings/Cinderella's Slipper/Finale" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 7:42 | ||||||
| 11. | "I'm In The Middle of a Muddle" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 12. | "I'm In The Middle of a Muddle" (Lost Chords) (New Recording) | ||||||||
| 13. | "I Lost My Heart At the Ball" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 14. | "I Lost My Heart At the Ball" | ||||||||
| 15. | "The Mouse Song" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 16. | "The Mouse Song" (Lost Chords) (New Recording) | ||||||||
| 17. | "Sing a Little, Dream A Little" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 18. | "Sing a Little, Dream A Little" (Lost Chords) (New Recording) | ||||||||
| 19. | "Dancing On A Cloud" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 20. | "Dancing On A Cloud" (Lost Chords) (New Recording) | ||||||||
| 21. | "The Dress My Mother Wore" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 22. | "The Dress My Mother Wore" (Lost Chords) (New Recording) | ||||||||
| 23. | "The Face That I See In the Night" (Lost Chords) (Demo) | ||||||||
| 24. | "The Face That I See In the Night" (Lost Chords) (New Recording) | ||||||||
Όλη η σύνθεση και στίχοι των τραγουδιών είναι από στους Mack David, Jerry Livingston, Al Hoffman.
| 2012 Limited Edition Music Box Set | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αρ. | Tίτλος | Performer(s) | Διάρκεια | ||||||
| 1. | "Main Title/Cinderella" | The Jud Conlon Chorus; Marni Nixon | 2:52 | ||||||
| 2. | "A Dream Is a Wish Your Heart Makes" | Ilene Woods | 4:34 | ||||||
| 3. | "A Visitor/Caught in a Trap/Lucifer/Feed the Chickens/Breakfast is Served/Time on Our Hands" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:11 | ||||||
| 4. | "The King's Plan" | Paul J. Smith; Oliver Wallace | 1:22 | ||||||
| 5. | "The Music Lesson/Oh, Sing Sweet Nightingale/Bad Boy Lucifer/A Message from His Majesty" | Rhoda Williams; Ilene Woods; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 2:07 | ||||||
| 6. | "Little Dressmakers/The Work Song/Scavenger Hunt/A Dream Is a Wish Your Heart Makes/The Dress/My Beads/Escape to the Garden" | James MacDonald; Oliver Wallace; Paul J. Smith | 9:24 | ||||||
| 7. | "Where Did I Put That Thing/Bibbidi-Bobbidi-Boo" | Verna Felton; Paul J. Smith; Oliver Wallace | 4:48 | ||||||
| 8. | "Reception at the Palace/So This Is Love" | Ilene Woods; Paul J. Smith; Mike Douglas; Oliver Wallace | 5:45 | ||||||
| 9. | "The Stroke of Midnight/Thank You Fairy Godmother" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 2:05 | ||||||
| 10. | "Locked in the Tower/Gus and Jaq to the Rescue/Slipper Fittings/Cinderella's Slipper/Finale" | Oliver Wallace; Paul J. Smith | 7:42 | ||||||
Συν. διάρκεια: |
42:50 | ||||||||
Η ταινία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στις αίθουσες στις 15 Φεβρουαρίου 1950 στη Βοστώνη της Μασσαχουσέτης.[1] Επανακυκλοφόρησε τις χρονιές 1957, 1965, 1973, 1981 και 1987.[48] Η Σταχτοπούτα προβλήθηκε επίσης σε επιλεγμένες αίθουσες των Cinemark Theatres από τις 16-18 Φεβρουαρίου του 2013.[49]
Η ταινία έγινε κριτική επιτυχία συγκεντρώνοντας την καλύτερη αποδοχή για ταινία κινουμένων σχεδίων της Disney από τότε που κυκλοφόρησε η ταινία Ντάμπο, το ελεφαντάκι. Σε προσωπικό γράμμα προς τον Ουώλτ Ντίσνεϋ, ο σκηνοθέτης Μάικλ Κερτίζ χαιρέτησε την ταινία ως το «αριστούργημα όλων των ταινιών που έχεις κάνει». Ο παραγωγός Χαλ Ουόλις δήλωσε: «Αν αυτό δεν είναι το καλύτερό σου, είναι πολύ κοντά στην κορυφή».[50] Η Μέυ Τίνι γράφοντας για την εφημερίδα Chicago Tribune παρατήρησε: «Η ταινία όχι μόνο είναι όμορφη, με ευφάνταστη τέχνη και λαμπερά χρώματα για να στολίσουν το παλιό παραμύθι, αλλά ειπώθηκε και με έναν ευγενικό τρόπο, χωρίς τους θορυβώδεις κακούς που μερικές φορές προκαλούν εφιάλτες. Είναι ενισχυμένη από ξαφνικές, πικάντικες πινελιές χιούμορ και η μουσική απευθύνεται τόσο σε μεγάλους όσο και σε μικρούς».[51]
Ωστόσο, ο χαρακτήρας της Σταχτοπούτας έλαβε μικτές κριτικές. Ο Μπόσλεϋ Κρόουδερ από την εφημερίδα The New York Times έγραψε: «Η όμορφη Σταχτοπούτα έχει ένα φιλήδονο πρόσωπο και μορφή - να μην αναφέρω μια πρόθυμη διάθεση - που συγκρίνεται με την Ντέιζι Μέυ του Αλ Καππ». Κριτικάροντας το ρόλο της και την προσωπικότητά της, ο Κρόουδερ παρατήρησε: «Κατά συνέπεια, η κατάσταση στην οποία εμπλέκονται αμοιβαία έχει τον περιορισμό και την ακινησία επεισοδίων εκφρασμένων σε πίνακες. Όταν ο κ. Ντίσνεϋ προσπαθεί να τους κάνει να συμπεριφέρονται ως ανθρώπινα όντα, είναι τραγικό».[52] Ομοίως, το περιοδικό Variety ισχυρίστηκε ότι η ταινία βρήκε «περισσότερη επιτυχία στο να προβάλει τα κατώτερα ζώα παρά τον κεντρικό της χαρακτήρα, τη Σταχτοπούτα, η οποία είναι άχρωμη, σαν κούκλα, όπως και ο Πρίγκιπας».[53]
Πιο σύγχρονες κριτικές παρέμειναν θετικές. Ο Ρότζερ Ίμπερτ της εφημερίδας Chicago Sun-Times βαθμολόγησε την ταινία με 3/4 αστέρια.[54] Στην ιστοσελίδα συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία συγκεντρώνει ποσοστό 97% βασισμένο σε 30 κριτικές και μέσο όρο 7.7/10. Στο τμήμα ομοφωνίας διαβάζουμε: «Τα πλούσια χρώματα, τα γλυκά τραγούδια, τα αξιολάτρευτα ποντίκια και η προσφιλής (αν και υποφέρει) ηρωίδα κάνουν τη Σταχτοπούτα νοσταλγικά γοητευτική».[55]
Η ταινία ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της Disney στο box office από τότε που είχε κυκλοφορήσει Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, κερδίζοντας $8 εκατομμύρια από ενοικιάσεις.[21] Μέχρι το τέλος της πρώτης κυκλοφορίας της στις αίθουσες, ήταν η έκτη ταινία με τα περισσότερα έσοδα του 1950, με εισπράξεις $4.15 εκατομμύρια.[56] Ήταν η πέμπτη πιο δημοφιλής ταινία στο Βρετανικό box office το 1951.[57] Η ταινία βρίσκεται στην 16η θέση στη Γαλλία στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών με βάση τα εισιτήρια που έκοψε, το οποία ανέρχονται στα 13.2 εκατομμύρια.[58]
Η επιτυχία της Σταχτοπούτας επέτρεψε στον Ντίσνεϋ να συνεχίσει την παραγωγή ταινιών καθ'όλη τη δεκαετία του '50. Τα κέρδη τα οποία προήλθαν από την κυκλοφορία στις αίθουσες, σε συνδυασμό με τα επιπρόσθετα κέρδη από πωλήσεις δίσκων, μουσική και άλλα εμπορικά προϊόντα, έδωσαν στον Ντίσνεϋ το κεφάλαιο για να παραγάγει ταινίες (κινουμένων σχεδίων και live-action), να εγκαταστήσει τη δική εταιρία διανομής, να μπει με παραγωγές στην τηλεόραση και να ξεκινήσει το κτίσιμο της Disneyland.[59]
Η Σταχτοπούτα είχε έσοδα $95.5 εκατομμύρια εγχώρια,[60] και $315 εκατομμύρια παγκοσμίως (σε αξία δολαρίου του 1995) από την πρώτη κυκλοφορία της και τις πολλές επανακυκλοφορίες της.[61] Προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό και ενσωματώνοντας επακόλουθες κυκλοφορίες, η ταινία είχε συνολικά κέρδη μέχρι σήμερα $553,567,100.[62]
Η ταινία κυκλοφόρησε σε VHS και Laserdisc το 1988 ως μέρος της συλλογής «Τα κλασικά της Disney». Η κυκλοφορία είχε μια προβολή με ελεύθερη αναπαραγωγή λιθογραφίας για όσους έκαναν προ-παραγγελία το βίντεο, πριν από την ημερομηνία κυκλοφορίας του. Ο Ντίσνεϋ είχε στείλει αρχικά 4.3 εκατομμύρια αντίτυπα VHS στα μαγαζιά πώλησης, αλλά λόγω της μεγάλης ζήτησης από το κοινό, τελικά στάλθηκαν περισσότερα από 7 εκατομμύρια αντίτυπα.[63] Την περίοδο της αρχικής κυκλοφορίας σε home video, ήταν η ταινία με τις περισσότερες πωλήσεις σε VHS μέχρι που ξεπεράστηκε από την ταινία Ε.Τ. ο Εξωγήινος.[64] Η Disney απέσυρε την ταινία από την αγορά στις 30 Απριλίου 1989, αφού είχαν πωληθεί 7 εκατομμύρια αντίτυπα.[65][66]
Στις 4 Οκτωβρίου 1995, η ταινία κυκλοφόρησε σε VHS και LaserDisc ως μέρος της συλλογής «Τα αριστουργήματα της Disney». Και οι δύο εκδόσεις συνοδεύονταν από ένα βίντεο για το πώς φτιάχτηκε η ταινία. Μία Deluxe έκδοση του LaserDisc περιελάμβανε εκτός από το βίντεο, κι ένα εικονογραφημένο σκληρόδετο βιβλίο το οποίο ξαναέλεγε στην ιστορία του κλασικού παραμυθιού με ζωγραφιές αλλά και ένα έντυπο με την καλλιτεχνική δουλειά της ταινίας. Ο Ντίσνεϋ έστειλε περισσότερα από 15 εκατομμύρια αντίτυπα VHS στα μαγαζιά πώλησης, από τα οποία τα 8 εκατομμύρια πωλήθηκαν τον πρώτο μήνα.[67]
Η Disney επεξεργάστηκε την ταινία για την επανακυκλοφορία της στις 4 Οκτωβρίου 2008 με τη «Πλατινένια Συλλογή». Σύμφωνα με το Studio Briefing, η Disney πώλησε 3.2 εκατομμύρια αντίγραφα την πρώτη εβδομάδα και είχε έσοδα από τις πωλήσεις $64 εκατομμύρια. Η Πλατινένια Έκδοση κυκλοφόρησε επίσης και σε VHS, ωστόσο το μόνο έξτρα υλικό που περιείχε ήταν το μουσικό βίντεο κλιπ του τραγουδιού «A Dream Is a Wish Your Heart Makes» ερμηνευμένο από τους «Circle of Stars» της Disney.[68] Η DVD Πλατινένια Έκδοση της ταινίας αλλά και οι συνέχειες, αποσύρθηκαν από την αγορά στις 31 Ιανουαρίου 2008. Στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιρλανδία, κυκλοφόρησε σε DVD μια «Βασιλική Έκδοση» της Σταχτοπούτας στις 4 Απριλίου 2011, ως ένδειξη εορτασμού για τον Βασιλικό Γάμο του Πρίγκιπα Ουίλιαμ και της Κάθριν Μίντλτον.[69]
Η Disney κυκλοφόρησε τη «Διαμαντένια Έκδοση» στις 2 Οκτωβρίου 2012 σε ένα συνδυασμό 3-δίσκων (Blu-ray/DVD/Ψηφιακό αντίγραφο), 2-δίσκων (Blu-ray/DVD) και 6-δίσκων σε ένα «Jewelry Box Set» το οποίο περιείχε την πρώτη ταινία και τις δύο συνέχειές της. Μια έκδοση DVD ενός δίσκου κυκλοφόρησε στις 20 Νοεμβρίου 2012.[70] Η Διαμαντένια Έκδοση αποσύρθηκε από την αγορά στις 31 Ιανουαρίου 2017.
Οι ταινία έλαβε τρεις υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ στις κατηγορίες «Καλύτερη Μίξη Ήχου» (Σαμ Σλάιφιλντ) όπου έχασε από την ταινία Όλα για την Εύα, «Καλύτερης Μουσικής» (Όλιβερ Ουάλλας και Πωλ Σμιθ) όπου έχασε από την ταινία Άννα πάρε την καραμπίνα! και «Καλύτερου Τραγουδιού» για το τραγούδι «Bibbidi-Bobbidi-Boo» (Μακ Ντέιβιντ, Τζέρρυ Λίβινγκστον και Αλ Χόφμαν) όπου έχασε από την ταινία Ο προδότης.[71] Στο πρώτο διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου κέρδισε το βραβείο Χρυσή Άρκτος στην κατηγορία ταινίας μιούζικαλ.[72]
Τον Ιούνιο του 2008, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου δημοσιοποίησε τη λίστα «AFI 10 Top 10» - τις καλύτερες δέκα ταινίες σε δέκα «κλασικά» Αμερικανικά είδη - η οποία βγήκε μετά από ψηφοφορία ανάμεσα σε 1500 άτομα της δημιουργικής κοινότητας. Η Σταχτοπούτα αναγνωρίστηκε ως η ένατη καλύτερη ταινία στην κατηγορία των κινουμένων σχεδίων.[73]
Αναγνώριση από το Αμερικανική Ινστιτούτο Κινηματογράφου:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
