From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Σεραφείμ Μάξιμος (1899-Ιανουάριος 1962) ήταν μαρξιστής διανοούμενος, οικονομολόγος, ηγετικό στέλεχος του ΣΕΚΕ, βουλευτής του ΚΚΕ, και μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
Σεραφείμ Μάξιμος | |
---|---|
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σεραφείμ Μάξιμος (Ελληνικά) |
Γέννηση | 1899[1] Γάνος |
Θάνατος | Ιανουάριος 1962 Βιέννη |
Υπηκοότητα | Ελλάδα και Οθωμανική Αυτοκρατορία |
Σπουδές | Μεγάλη του Γένους Σχολή |
Επιστημονική σταδιοδρομία | |
Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων |
Ιδιότητα | συγγραφέας, οικονομολόγος, πολιτικός, δημοσιογράφος και συνδικαλιστής |
δεδομένα ( ) |
Ο Μάξιμος γεννήθηκε στην πόλη Γάνο (σημερινό Γκαζίκιοϊ, τουρκ. Gaziköy) της Ανατολικής Θράκης. Σπούδασε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Πόλη. Ύστερα από τη Ρωσική Επανάσταση, εργάστηκε ως ναυτεργάτης στην Κωνσταντινούπολη, όπου δραστηριοποιήθηκε στο ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Εκεί αναδείχθηκε σε γραμματέα της Πανεργατικής Ένωσης, μέλη της οποίας την εποχή εκείνη ήταν και οι Νίκος Ζαχαριάδης και Γιάννης Μιχαηλίδης. Το 1922 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Με τον ερχομό του εντάχθηκε τόσο στο ΣΕΚΕ όσο και στην Καπνεργατική Ομοσπονδία Ελλάδας. Δραστηριοποιούμενος στην Καβάλα, αναδείχθηκε σε γραμματέα του σωματείου καπνεργατών της πόλης. Ωστόσο, φυλακίστηκε για τη δράση του, αλλά ελευθερώθηκε μετά από παρέμβαση της ΓΣΕΕ στις κρατικές αρχές.
Το 1923 ο Μάξιμος εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΕΚΕ (μετέπειτα ΚΚΕ), και εκπροσώπησε μαζί με τον Παντελή Πουλιόπουλο το κόμμα στο 5ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΚΔ) στη Μόσχα το 1924. Στο 3ο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ το Δεκέμβρη του 1924 εκλέχθηκε ξανά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, και της Εκτελεστικής Επιτροπής που συστήθηκε για πρώτη φορά.
Το 1926 εκλέχθηκε βουλευτής Λάρισας του ΚΚΕ και διετέλεσε πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος. Εντούτοις, γρήγορα απέκτησε διαφωνίες με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, συγκροτώντας την ομάδα των Κεντριστών, μαζί με τους Χαϊνόγλου και Σκλάβο. Οι Κεντριστές συντάχθηκαν μαζί με τους λεγόμενους Λικβινταριστές υπό τον Παντελή Πουλιόπουλο, το Γιώργη Νίκολη και τον Παστιά Γιατσόπουλο.
Το 1928 παραιτήθηκε από το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος μαζί με τους κεντριστές συνεργάτες του, και από κοινού με την ομάδα Πουλιόπουλου εξέδωσαν το περιοδικό Σπάρτακος, ενώ, ύστερα από τη διαγραφή τους από το κόμμα στο 4ο Συνέδριο του ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 1928, συσπειρώθηκαν γύρω από την αντιπολιτευτική απέναντι στο ΚΚΕ οργάνωση Σπάρτακος. Η αντιπολιτευτική ομάδα του Σπάρτακου δε θα επηρεάσει την πολιτική γραμμή του κόμματος, που υπό την ηγεσία του Ανδρόνικου Χαϊτά ήταν σταθερά προσανατολισμένο στις θέσεις της Κομιντέρν, την καθοδήγηση της οποίας είχαν αναλάβει οι Στάλιν-Μπουχάριν.
Κατά την περίοδο 1928-1934 ο Μάξιμος αρθρογραφούσε σταθερά στο περιοδικό Σπάρτακος. Η συμμετοχή του όμως στο Σπάρτακο διακόπηκε το 1934 λόγω της διαφωνίας του με την προσχώρηση της οργάνωσης στο τροτσκιστικό ρεύμα. Αμέσως τάχθηκε εκ νέου υπέρ του ΚΚΕ. Κατά τα χρόνια της μεταξικής δικτατορίας εξορίστηκε από το καθεστώς.
Στην περίοδο της Κατοχής, πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του ΕΑΜ. Μετά την Απελευθέρωση, έκανε αίτηση να ενταχθεί στο ΚΚΕ εκ νέου, όμως αυτή δεν έγινε δεκτή από την καθοδήγηση του κόμματος. Παρά ταύτα, κατά τα χρόνια του Εμφυλίου διετέλεσε εκπρόσωπος της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης στις Λαϊκές Δημοκρατίες, ενώ εργάστηκε και ως ανταποκριτής της Ελεύθερης Ελλάδας στο Παρίσι. Αμέσως μετά τη λήξη του Εμφυλίου, εγκαταστάθηκε στην Πράγα της Τσεχοσλοβακίας. Εντούτοις, λίγα χρόνια αργότερα μετέβη στη Βιέννη όπου και πέθανε το 1962[2].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.