Αμερικανός ηθοποιός From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Ρίτσαρντ Γουίντμαρκ (αγγλικά:Richard Weedt Widmark) (26 Δεκεμβρίου 1914 - 24 Μαρτίου 2008) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και παραγωγός, του κινηματογράφου του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Ηταν υποψήφιος για το βραβείο Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για το ρόλο του ως κακού Τόμι Ούντο στην πρώτη του ταινία, Το φιλί του θανάτου (1947),[6] [7] για την οποία κέρδισε επίσης το βραβείο Χρυσής Σφαίρας Υποσχόμενου Νέου Ηθοποιού. Στις αρχές της καριέρας του, ο Γουίντμαρκ υποδυόταν συχνά παρόμοιους ρόλους κακοποιών ή αντιήρωων σε φιλμ νουάρ, αλλά αργότερα πρωταγωνίστησε σε πιο ηρωικούς και υποστηρικτικούς ρόλους σε γουέστερν, δράματα και ταινίες τρόμου μεταξύ άλλων.
Για τη συνεισφορά του στην κινηματογραφική βιομηχανία, ο Γουίντμαρκ έχει το αστέρι 6.800 στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ. Το 2002, εντάχθηκε στη αίθουσα της δόξας των καλλιτεχνών των ταινιών γουέστερν στο Εθνικό Μουσείο Κληρονομιάς Καουμποϊ & Γουέστερν στην Οκλαχόμα Σίτι της Οκλαχόμας.
Ο Γουίντμαρκ γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1914 στο Σάνραϊζ Ταούνσιπ της Μινεσότα,[8] και ήταν γιος της Έθελ Μάε (το γένος Μπαρ 1897–1956) και του Καρλ Χένρι Γουίντμαρκ (1892–1968).[9][10][11] Ο πατέρας του ήταν σουηδικής καταγωγής και η μητέρα του ήταν αγγλικής και σκωτικής καταγωγής.[12] Ο Γουίντμαρκ μεγάλωσε στο Πρίνστον του Ιλινόις και έζησε στο Χένρι του Ιλινόις για λίγο, μετακομίζοντας συχνά λόγω της δουλειάς του πατέρα του ως εμπορικού αντιπροσώπου.[6] Παρακολούθησε το κολέγιο Φόρεστ Λέικ, όπου σπούδασε υποκριτική και παράλληλα δίδαξε, ενώ αποφοίτησε με πτυχίο Bachelor of Arts το 1936.[13]
.jpg)
Ο Γουίντμαρκ έκανε το ντεμπούτο του στο Μπρόντγουεϊ το 1943 με τη παράσταση «Kiss and Tell», ενώ το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο χρονολογείται από το 1947 στο φιλμ νουάρ Το φιλί του θανάτου, σε σκηνοθεσία Χένρι Χάθαγουεϊ, στο οποίο έπαιξε τον ρόλο του Τόμι Ούντο, ενός ψυχοπαθή γκάνγκστερ που, σε μια σκηνή που έχει παραμείνει διάσημη, σκοτώνει μια ανάπηρη ηλικιωμένη γυναίκα σε αναπηρικό καροτσάκι σπρώχνοντάς την από τις σκάλες. Για αυτήν την ερμηνεία, ο Γουίντμαρκ έλαβε μεικτές κριτικές από τους κριτικούς, και κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, ενώ κέρδισε μια Χρυσή Σφαίρα.[7]
Αφού υπέγραψε ένα επταετές συμβόλαιο με την 20th Century Fox,[14] άλλαξε ρόλους από ανταγωνιστικούς σε πρωταγωνιστικούς σε ταινίες όπως Κίτρινος ουράνος (1948), και Δρόμος χωρίς όνομα (1948). Το 1950 συνεργάστηκε με τον σκηνοθέτη Ελία Καζάν, ο οποίος τον ήθελε να είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας του Πανικός στους δρόμους.
Στη δεκαετία του 1950 η δημοτικότητά του αυξήθηκε χάρη σε πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες όπως Η νύχτα και η πόλη του Ζιλ Ντασέν (1950), Ο πορτοφολάς του Σάμιουελ Φούλερ (1953), Ο κήπος του κακού του Χένρι Χάθαγουεϊ (1954), Ζαν ντ' Αρκ του Ότο Πρέμινγκερ (1957) αλλά και υποστηρικτικούς ρόλους δίπλα στους Γκάρι Κούπερ, Σπένσερ Τρέισι, Χένρι Φόντα, Άντονι Κουίν και Μέριλιν Μονρόε.[15]
Στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 παρέμεινε στο αποκορύφωμα της καριέρας του συμμετέχοντας σε μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ όπως: το Οχυρό Άλαμο (1960), Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης (1961), Αλβάρεζ Κέλυ (1966) και Έγκλημα στο Όριεντ Έξπρες (1974) και συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες όπως ο Τζον Φορντ, Σίντνεϊ Λουμέτ, Στάνλεϊ Κρέιμερ, Έντουαρντ Ντμίτρικ και Ντον Σίγκελ.
Ο Γουίντμαρκ παντρεύτηκε τη σεναριογράφο Ζαν Χάζλεγουντ από το 1942 μέχρι το θάνατό της το 1997. Είχαν μια κόρη, την Ανν Χιθ Γουίντμαρκ, μια καλλιτέχνιδα και συγγραφέα που παντρεύτηκε τον παίκτη του μπέιζμπολ Σάντι Κούφαξ από το 1969 έως το 1982. Το 1999, ο Γουίντμαρκ παντρεύτηκε τη Σούζαν Μπλάσαρντ, η οποία ήταν η τρίτη σύζυγος του Χένρι Φόντα.
Η Γκριν Σίτι είναι η τοποθεσία του Αεροδρομίου Γουίντμαρκ στο βορειοανατολικό Μιζούρι. Οι πόλεις που έχουν μέγεθος σαν αυτήν, με πληθυσμό 688 κατοίκους το 2000, συνήθως δεν έχουν αεροδρόμια, αλλά ο Γουίντμαρκ κατείχε ένα αγρόκτημα βοοειδών στην περιοχή κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και του 1960 και συνέβαλε με κεφάλαια για την κατασκευή ενός αεροδρομίου, το οποίο πήρε και το όνομά του προς τιμή του.
Παρά το γεγονός ότι πέρασε ένα σημαντικό μέρος της καριέρας του υποδύωμενος ρόλους όπως καουμπόηδες, αστυνομικούς, γκάνγκστερ και στρατιώτες, στον Γουίντμαρκ δεν άρεσαν τα πυροβόλα όπλα και συμμετείχε σε αρκετές πρωτοβουλίες ελέγχου των όπλων. Το 1976, δήλωσε:
«Ξέρω ότι η βία ήταν μέρος της καριέρας μου, αλλά μισώ τη βία. Είμαι ένθερμος υποστηρικτής του ελέγχου των όπλων. Μου φαίνεται απίστευτο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το μόνο πολιτισμένο έθνος που δεν βάζει κάποιο αποτελεσματικό έλεγχο στα όπλα».[16]
Ο Γουίντμαρκ ήταν διά βίου μέλος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ.[6]
| Έτος | Πρωτότυπος Τίτλος | Ελληνικός Τίτλος | Ρόλος | Παρ. |
|---|---|---|---|---|
| 1991 | True Colors | Αληθινά χρώματα | γερουσιαστής Τζέιμς Στάιλς | |
| 1984 | Against All Odds | Έρωτας δίχως αύριο | Μπεν Κάξτον | |
| 1982 | Hanky Panky | Στη φωλιά... της τρέλας! | απαγωγέας | |
| 1978 | Coma | Το μυστήριο του θαλάμου 8 | Δρ Τζορτζ Χάρις | |
| The Swarm | Το σμήνος | στρατηγός Θάλιους Σλέιτερ | ||
| 1977 | The Domino Principle | Επιχείρηση Ντόμινο | Ταγκ | |
| 1974 | Murder on the Orient Express | Εγκλημα στο Οριάν Εξπρές | Σάμιουελ Ράτσετ | [17] |
| 1965 | The Bedford Incident | Βυθίσατε το υποβρύχιο U-128 | πλοίαρχος Έρικ Φινλάντερ | |
| 1964 | Cheyenne Autumn | Το δειλινό της μεγάλης σφαγής | Τόμας Άρτσεν | |
| The Long Ships | Η κόκκινη θύελλα | Ρολφ | ||
| 1962 | How the West Was Won | Η κατάκτηση της Δύσης | Μάικ Κινγκ | |
| 1961 | Judgment at Nuremberg | Τα απόρρητα της Νυρεμβέργης | συνταγματάρχης Τεντ Λόσον | [18] |
| Two Rode Together | Οι δύο ιππότες της κολάσεως | υπαστυνόμος Τζιμ Γκάρι | ||
| 1960 | The Alamo | Άλαμο | Τζιμ Μπόουνι | |
| 1959 | Warlock | Οι αετοί της καταραμένης κοιλάδας | Τζόνι Γκάνον | |
| 1957 | Saint Joan | Ζαν Ντ` Αρκ | Κάρολος ο 7ος | |
| 1956 | The Last Wagon | Και οι άτιμοι έχουν καρδιά | Κομάντσι Τοντ | |
| 1954 | Broken Lance | Σπασμένη λόγχη | Μπεν Ντεβερό | |
| Garden of Evil | Ο κήπος του κακού | Φισκ | ||
| Hell and High Water | Καταραμένα νερά | Άνταμ Τζόουνς | ||
| 1953 | Pickup on South Street | Ο πορτοφολάς | Σκιπ Μακόι | [19] |
| Take the High Ground! | Ατσαλένιοι άντρες | λοχίας Θορν Ράιαν | ||
| 1952 | Don`t Bother to Knock | Φλογισμένα χείλη | Τζεντ Τάουερς | |
| O. Henry`s Full House | Το τελευταίο φύλλο | Τζόνι Κέρναν | ||
| 1951 | The Frogmen | Οι κομάντος επιτίθενται | αντιπλοίαρχος Τζον Λόρενς | |
| 1950 | Night and the City | Η νύχτα και η πόλη | Χάρι Φαμπιάν | [20] |
| No Way Out | Το μίσος προστάζει | Ρέι Μπιντλ | [21] | |
| 1949 | Panic in the Streets | Πανικός στους δρόμους | δρ Κλίντον Ριντ | |
| 1948 | Road House | Εγραψα με αίμα τη ζωή μου | Τζέφτι Ρόμπινς | |
| The Street With No Name | Δρόμος χωρίς όνομα | Άλεξ Στάιλς | [22] | |
| Yellow Sky | Κίτρινος ουρανός | Ντάντι | ||
| 1947 | Kiss of Death | Το φιλί του θανάτου | Τόμι Ούντο | [23] |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
