From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο πυρήνας αποτελεί το εσώτερο τμήμα της Γης. Με βάση σεισμικές μελέτες διακρίνεται σε εξωτερικό (υγρή/ρευστή κατάσταση κυρίως από σίδηρο) και σε εσωτερικό (στερεή κατάσταση). Χωρίζεται από τον μανδύα µε την ασυνέχεια Gutenberg. Ο εσωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα περίπου 1.220 χιλιόμετρα[1] και πυκνότητα 12.600–13.000 kg/m3 και ο εξωτερικός πυρήνας έχει ακτίνα πάνω από 3.400 χιλιόμετρα και πυκνότητα ανάμεσα σε 9.900 και 12.200 kg/m3.[2]
Στα πρώτα στάδια του σχηματισμού της Γης, περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, η τήξη μπορεί να προκάλεσε πυκνότερες ουσίες να βυθιστούν προς το κέντρο, μια διαδικασία γνωστή ως πλανητική διαφοροποίηση, με λιγότερο πυκνά υλικά να μεταναστεύουν προς τον φλοιό. Ο πυρήνας θεωρείται ότι αποτελείται κυρίως από σίδηρο, μαζί με νικέλιο και μερικά ακόμη ελαφρά στοιχεία, ενώ άλλα πυκνά στοιχεία, όπως ο μόλυβδος και το ουράνιο είναι είτε πολύ σπάνια ή συνδέθηκαν με ελαφρύτερα στοιχεία και παρέμειναν στον φλοιό. Κάποιοι θεωρούν ότι ο εσωτερικός πυρήνας μπορεί να αποτελείται από ένα μονό κρύσταλλο σιδήρου.[3][4]
Η θεωρία του δυναμό αναφέρει ότι η μεταγωγή στον εξωτερικό πυρήνα, σε συνδυασμό με το φαινόμενο Κοριόλις οδηγούν στην δημιουργία του μαγνητικού πεδίου της Γης. Ο στερεός εσωτερικός πυρήνας είναι πολύ καυτός για να διατηρεί μόνιμο μαγνητικό πεδίο (βλέπε θερμοκρασία Κιουρί) αλλά πιθανόν σταθεροποιεί το μαγνητικό πεδίο που παράγει ο υγρός εξωτερικός πυρήνας. Η μέση ισχύς τους μαγνητικού πεδίου στον εξωτερικό πυρήνα εκτιμάται σε 25 Gauss (2.5 mT), 50 φορές ισχυρότερο από το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια.[5][6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
