Πισίνα

Πισίνα (λατινικά: Piscina) ονομάζεται μία τεχνητή κοιλότητα στο έδαφος ή σε κτήριο η οποία γεμίζεται με νερό και χρησιμοποιείται για κολύμβηση και άλλες υδάτινες δραστηριότητες. Ο όρος πισίνα μπορεί να αποδοθεί και σε φυσικές κοιλότητες.

Πισίνα ιδιωτικής χρήσης στο Μεξικό

Πισίνα σε κτήριο του Μανχάταν

Το τζακούζι είναι ένας τύπος πισίνας

Η κατασκευή και συντήρηση μιας πισίνας επέρχεται με σημαντικές δαπάνες και ως αποτέλεσμα η κατοχή μίας θεωρείται ένα κατεξοχήν δείγμα οικονομικής ευμάρειας. Συχνά μεγάλες πισίνες συντηρούνται από κρατικές ή δημοτικές υπηρεσίες με σκοπό το ευρύτερο κοινωνικό όφελος.

Χαρακτηριστικά

Οι πισίνες διαφέρουν ανάλογα με τον σκοπό τους. Μια πισίνα με σκοπό την κολύμβηση ως μέσο αναψυχής κατασκευάζεται με τυχαίο σχήμα, το οποίο καθορίζεται με μοναδικούς παράγοντες την αισθητική και τους τυχόν περιορισμούς που προκύπτουν από τη μορφολογία του εδάφους, όπως την ύπαρξη σκληρών πετρωμάτων. Αντίθετα, μια πισίνα με αποκλειστικό σκοπό τον αθλητισμό έχει σχήμα αυστηρά ορθογώνιου παραλληλόγραμμου και με συγκεκριμένες προδιαγραφές, για πρακτικούς λόγους. Τέλος, ένα τζακούζι είναι πολύ μικρότερο συγκριτικά με τους άλλους δύο τύπους και διαθέτει καθίσματα και συσκευές που δημιουργούν φυσαλίδες.

Οι πισίνες έχουν ιδιαίτερα αυξημένες απαιτήσεις υδατοστεγάνωσης, λόγω των συστολοδιαστολών που προκαλούνται από τις βροχοπτώσεις και την καταπόνηση από τις θετικές και αρνητικές υδροστατικές πιέσεις. Η διείσδυση των υδάτων και των υδρατμών στα δομικά στοιχεία προκαλεί μεγάλες φθορές, ενώ τυχόν διαρροή νερού συνεπάγεται με μεγάλη οικονομική δαπάνη και επιτάχυνση της εσωτερικής διάβρωσης. Σχεδόν σε όλες της πισίνες η υδατοστεγάνωση επιτυγχάνεται με τη χρήση τσιμεντοειδών και πλακόστρωσης, ή (κυρίως στις πιο μοντέρνες) με τη χρήση πολυουρεθανικής βαφής.

Οι περισσότερες σύγχρονες πισίνες διαθέτουν αντλίες ανακυκλοφορίας του νερού με ενσωματωμένο φίλτρο το οποίο απομακρύνει τα στερεά λύματα, αντλία θερμότητας για τη θέρμανση του νερού, καθώς και σύστημα υποβρύχιου φωτισμού. Για τον καθαρισμό μιας πισίνας χρησιμοποιούνται συμπληρωματικά και ειδικές ηλεκτρικές σκούπες, καθώς και απόχες και βούρτσες.

Το νερό μιας πισίνας είναι γλυκό ή θαλασσινό, στο οποίο προστίθενται διάφορες μικροβιοκτόνες ουσίες με βάση συνήθως το χλώριο και βρώμιο. Επειδή όμως αυτές οι ουσίες είναι σε ένα βαθμό βλαβερές, σε ορισμένες πισίνες χρησιμοποιούνται και άλλες συνδυαστικές μέθοδοι αποστείρωσης (π.χ. με χρήση λαμπτήρα υπεριώδους ακτινοβολίας UV). Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρχει ελεύθερο χλώριο ώστε το νερό να είναι ασφαλές για τους κολυμβητές.

Συντήρηση Πισίνας

Η τακτική και σωστή συντήρηση της πισίνας είναι απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία της και για την ασφάλεια των χρηστών. Περιλαμβάνει τακτικό έλεγχο (καθημερινό) στα επίπεδα του pH και του χλωρίου, που γίνεται με ειδικά test kit από χάρτινες ταινίες (πεχαμετρικά χαρτιά και αντιδραστήρες σε μορφή υγρού η χαπιών (πεχαμετρικοί δείκτες). Το pH μιας πισίνας πρέπει πάντοτε να βρίσκεται στο 7.

Επίσης χρειάζεται τακτική προσθήκη χλωρίου, είτε χειροκίνητα σε μορφή σκόνης, κοκκίων, ταμπλέτας, υγρού είτε αυτόματα με δοσομετρική αντλία σε μορφή υγρού. Μια άλλη λύση είναι η ηλεκτρόλυση άλατος όπου μετατρέπει το κοινό αλάτι σε χλώριο μέσω της διασικασίας της ηλεκτρόλυσης. Αυτή η μέθοδος δεν απαιτεί αγορά χλωρίου αλλά αλατιού, που είναι αρκετά φθηνότερο.

Εκτός από το χλώριο, χρειάζονται και ειδικά χημικά όπως το αλγοκτόνο που σκοτώνει την άλγη, το κροκκιδωτικό και το pH plus ή pH minus που ρυθμίζουν το pH. Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται και χλώριο shock 55% για να καθαρίσει πλήρως το νερό. Η προσθήκη των χημικών θα πρέπει να γίνεται κατά τις ώρες που δεν χρησιμοποιείται η πισίνα από κολυμβητές (αυτός είναι και ο λόγος που στα περισσότερα ξενοδοχεία οι πισίνες κλείνουν τις πρώτες βραδυνές ώρες).

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Πισίνα