Πιερ Κορνέιγ

Ο Πιέρ Κορνέιγ (γαλλικά: Pierre Corneille, παλιά απόδοση του ονόματός του στα ελληνικά Πέτρος Κορνήλιος, 6 Ιουνίου 1606 – 1 Οκτωβρίου 1684) ήταν Γάλλος τραγικός ποιητής, ένας από τους τρεις μεγάλους (με τον Μολιέρο και τον Ρακίνα) Γάλλους δραματουργούς του 17ου αιώνα. Ονομάστηκε «ο ιδρυτής της γαλλικής τραγωδίας» και παρήγε έργα για περίπου σαράντα χρόνια.^[14]

Πιέρ Κορνέιγ
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Pierre Corneille (Γαλλικά)
Γέννηση	6  Ιουνίου 1606[1][2][3] Ρουέν[4][5][6]
Θάνατος	1  Οκτωβρίου 1684[2][3][7] Παρίσι
Τόπος ταφής	Eglise de Monceaux-l'Abbaye
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Γαλλίας[8]
Σπουδές	Λύκειο Πιερ-Κορνέιγ
Ιδιότητα	θεατρικός συγγραφέας[9][10], ποιητής[10], μεταφραστής, συγγραφέας[11][12] και ποιητής-νομικός
Σύζυγος	épouse de Corneille
Τέκνα	Pierre Corneille
Αδέλφια	Thomas Corneille[13] Antoine Corneille
Κίνημα	νεοκλασσικισμός
Είδος τέχνης	Ιλαροτραγωδία, τραγωδία και κωμωδία
Καλλιτεχνικά ρεύματα	νεοκλασσικισμός
Σημαντικά έργα	Ο Σιντ
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Καταγόμενος από αστική οικογένεια δικαστών, σπούδασε νομικά κι έγινε δικηγόρος, ασχολήθηκε δε, όπως και πολλοί σύγχρονοι συνάδελφοί του, με τη λογοτεχνία. Έγραψε αρχικά κωμωδίες και κωμικοτραγωδίες (tragi-comédies), εκ των οποίων Ο Σιντ, παρά τις εχθρικές κριτικές, υπήρξε ένας θρίαμβος. Απόγειο του ταλέντου του θεωρούνται οι ιστορικές του τραγωδίες (Οράτιος, Κίννας, Πολύευκτος, Ροδογύνη, Ηράκλειος, Νικομήδης). Το 1647, εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας.^[15]

Το 1652, αποθαρρυνμένος από τις κριτικές ενός έργου του, αφοσιώθηκε στη μετάφραση της Μίμησης του Χριστού, έργου αποδιδόμενου στον Θωμά εκ Κέμπης. Επανήλθε στο θέατρο το 1659 και έγραψε αρκετά έργα ακόμη. Το 1674 αποσύρθηκε οριστικά.^[16]

Έργα

Δράματα

• Mélite (Μελίτη, 1629) κωμωδία
• Clitandre ou l’Innocence persécutée (Κλιτάντρ ή αθωότητα καταδιωκομένη, 1630–31) τραγικο-κωμωδία
• La Veuve ou Le Traître trahi (Η Χήρα ή Ο προδομένος προδότης, 1631) τραγικο-κωμωδία
• La Galerie du Palais (Ο διάδρομος του παλατιού, 1631–32) κωμωδία
• La Suivante (Η υπηρέτρια, 1634)
• La Place royale ou l'Amoureux extravagant (Η Πλας Ρουαγιάλ ή Ο παράλογος εραστής, 1633–34) κωμωδία
• Médée (Μήδεια, 1635) τραγωδία
• L'Illusion comique (Η κωμική πλάνη, 1636)
• Le Cid (Ο Σιντ, 1637) τραγικο-κωμωδία ― ελλην. μετάφρ. Κώστας Βάρναλης ("Θέατρο" [Νίτσου], τεύχος 12. ^[17]
• Horace (Οράτιος, 1640)
• Polyeucte (Πολύευκτος, 1642)^[18]
• La Mort de Pompée (Ο θάνατος του Πομπήιου, 1643) τραγωδία
• Cinna (Κίννας, 1643)^[19]
• Le Menteur (Ο ψεύτης, 1643)
• Rodogune (Ροδογύνη, 1644)
• La Suite du Menteur (Η συνέχεια του ψεύτη, 1645)
• Théodore (Θεοδώρα, 1645)
• Héraclius (Ηράκλειος, 1647)
• Don Sanche d'Aragon (Δον Σάντσο της Αραγώνας, 1650)
• Andromède (Ανδρομέδα, 1650)
• Nicomède (Νικομήδης, 1651)
• Pertharite (1651)
• Œdipe (Οιδίπους, 1659)
• Trois Discours sur le poème dramatique (Τρεις λόγοι για το δραματικό ποίημα, 1660)
• Toison d'or (Το χρυσόμαλλο δέρας, 1660)
• Sertorius (Σερτώριος, 1662) τραγωδία
• Sophonisbe (Σοφονίσβη, 1663) τραγωδία
• Othon (1664)
• Agésilas (1666)
• Attila (Αττίλας, 1667)
• Tite et Bérénice (Τίτος και Βερενίκη, 1670)
• Psyché (Ψυχή, 1671) τραγικό μπαλέτο (με τον Μολιέρο και τον Φιλίπ Κινό. Ο Κορνέιγ ποτέ δεν το συμπεριλάμβανε στα έργα του)
• Pulchérie (Πουλχερία, 1672) ηρωική κωμωδία
• Suréna (Σουρήνας, 1674) τραγωδία

Διάφορα

• L'Imitation de Jésus-Christ (Η Μίμηση του Χριστού, 1656) μετάφραση από τα Λατινικά
• Discours du poème dramatique (Λόγος περί του δραματικού ποιήματος, 1660)
• Discours de la tragédie (Λόγος περί της τραγωδίας)
• Discours des trois unités (Λόγος περί των τριών ενοτήτων) [των Αριστοτελικών - τόπου, χρόνου, δράσης]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Έργα του Πιέρ Κορνέιγ στο Poésies.net (γαλλικά)

Παραπομπές

1. 118522175. Ανακτήθηκε στις 12  Αυγούστου 2015.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11897704j. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
3. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Pierre-Corneille. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
6. «Encyclopédie Larousse en ligne». (Γαλλικά) Διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Larousse.
7. (Αγγλικά) SNAC. w69c792p. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
8. (Ισπανικά) Biblioteca Virtual Miguel de Cervantes. 2023. Ανακτήθηκε στις 13  Μαΐου 2020.
9. (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 17  Ιουλίου 2012. 500353775. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
10. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/118235. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
11. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
12. «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
13. Zinaida Vengerova: «Корнель, Тома» (Ρωσικά)
14. . «linternaute.fr/biographie/litterature/1775074-pierre-corneille-biographie-courte-dates-citations/».
15. . «larousse.fr/encyclopedie/personnage/Pierre_Corneille».
16. . «espacefrancais.com/pierre-corneille/».
17. . «salon-litteraire.linternaute.com/fr/pierre-corneille/content/1834675-le-cid-de-corneille-resume». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2021.
18. . «babelio.com/livres/Corneille-Polyeucte/».
19. . «jstor.org/CORNEILLE'S CINNA, CLEMENCY, AND THE IMPLAUSIBLE DECISION».