Παπισμός

Με τον όρο παπισμός (στα αγγλικά papacy) περιγράφεται το σύστημα κεντρικής διακυβέρνησης της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, η οποία βρίσκεται κάτω από την εξουσία του πάπα, του επισκόπου της Ρώμης και ειδικότερα επί δοξασιών της κοσμικής εξουσίας αυτού. Το αξίωμα του πάπα περιγράφεται με τον όρο παποσύνη.

Σύμφωνα με το παπικό σύστημα, ο πάπας ασκεί δικαστική, νομοθετική και εκτελεστική εξουσία επί της εκκλησίας ως άμεσος διάδοxος του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος θεωρείται ότι υπήρξε η κεφαλή των αποστόλων και ο πρώτος επίσκοπος της Ρώμης.

Η σκοτεινή περίοδος που διάνυσε ο παπισμός κατά τον 10ο αιώνα φαίνεται ότι έπαιξε βασικό ρόλο στην προετοιμασία του εδάφους για το σχίσμα ανάμεσα στον Δυτικό Καθολικισμό και στον Ανατολικό Ορθόδοξο Χριστιανισμό.

Ο όρος παπικισμός (στα αγγλικά papalism) έχει αρνητική υφή και χρησιμοποιείται για να υπογραμμίσει την εκκλησιαστική εξουσία που δίνει υπερβολική έμφαση στο παπικό πρωτείο σε σχέση με το αξίωμα των επισκόπων ή του συνοδικού συστήματος.

Ο όρος καισαροπαπισμός (caesaro-papalism) αναφέρεται στο πολιτειακό σύστημα κατά το οποίο ο αυτοκράτορας ή ο ανώτατος άρχοντας της πολιτείας αποτελεί ουσιαστικά τον ηγέτη της εκκλησίας. Το φαινόμενο αυτό εμφανίστηκε αρχικά στην Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα. Εμφανίζεται και ο όρος παποκαισαρισμός (papal caesarism), ο οποίος περιγράφει την υποταγή της κρατικής εξουσίας στην ιερατική εξουσία του πάπα.

Βλέπε επίσης

• Πάπας
• Παπικό πρωτείο
• Ποντίφηκας

Βιβλιογραφία

• Catholicism: The Story of Catholic Christianity, Gerald O'Collins, S.J. Mario Farrugia, 2003, Oxford University Press.
• Merriam-Webster's Encyclopedia of World Religions, 2000.
• The Encyclopedia Of Christianity, Erwin Fahlbusch, Geoffrey W. Bromiley, 2005, Eerdmans Books.
• A History of the Early Church to A.D.500, J.W.C. Wand, 1990, Routledge ed.