Ο Πάπαρης ή το Πάπαρι[1] είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Βαλτετσίου και ανήκει στον δήμο Τρίπολης της Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας που βρίσκεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Έδρα του δήμου είναι η Τρίπολη και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πάπαρης Αρκαδίας | |
|---|---|
  Πάπαρης Αρκαδίας | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος Τρίπολης |
| Γεωγραφική υπαγωγή | Πελοπόννησος |
| Υψόμετρο | 670 μέτρα |
| Πληθυσμός | 88 (2021) |
| Ταχ. κωδ. | 220 26 |
Πριν το 1997 ανήκε στην επαρχία Μαντινείας του νομού Αρκαδίας. Συνορεύει βόρεια με το χωριό Αθήναιο, νότια με το Αναβρυτό και Αγριακόνα, ανατολικά με το Κουτρουμπούχι (σημερινή ονομασία Δάφνη) και το Μανιάτη και δυτικά με το χωριό Μαρμαριά.
Είναι γραφικό, έχει πλούσια βλάστηση με φιλόξενους κατοίκους[2] κτισμένο στους πρόποδες του όρους Τσεμπερού. Στην Τσεμπερού βρίσκεται ο Ιερός Ναός της Παναγίας.[3]
Στην Ελληνική Επανάσταση κατά των Τούρκων είναι γνωστή η σύναξη οπλαρχηγών με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη για τη λήψη αποφάσεων σχετικά με την πορεία της εξέγερσης, στη βρύση του χωριού. Εκεί γίνεται κάθε χρόνο μια σχετική αναμνηστική γιορτή.
Στην Συνέλευση και στις αποφάσεις που πάρθηκαν στον Πάπαρη (η κατά τους ντόπιους "στου Πάπαρη") αφιερώνει χώρο ο Ασεάτης φιλόλογος Γεώργιος Καρβέλας, γράφοντας χαρακτηριστικά:
Στις αρχές Απριλίου οι Τούρκοι βγήκαν από την Τριπολιτσά με πολύ στρατό και διάλυαν τους Έλληνες. Όλοι οι καπεταναίοι πρότειναν στον Κολοκοτρώνη να φύγουν προς το Λιοντάρι κι από εκεί προς την Μεσσηνία. Ο Κολοκοτρώνης δε δέχτηκε και έμεινε μόνος του, γιατί πίστευε, πως ο αγώνας έπρεπε να γίνει στην καρδιά του Μοριά , πως έπρεπε να παρθεί η Τρίπολη , πράγμα που θα εσήμαινε την επιτυχία της Επαναστάσεως. Δεν είχε ο αείμνηστος Γέρος του Μοριά άλλον τρόπο για να δείξει , ότι τα πράγματα επέβαλαν να γίνει ο αγώνας στα μέρη αυτά.Επήγε στην Πιάνα "γίναμε εννέα" λέγει "και με τ΄άλογό μου δέκα, ήμουν και χωρίς ντουφέκι. Σε τρεις μέρες έμασα 300 νομάτους κι΄έρριξα το ορδί μου στην Πιάνα". Όμως μια επίθεση Τουρκική με 4000 διάλυσε το στρατόπεδο της Πιάνας. Δεινή η κατάσταση. Ο Κολοκοτρώνης, ο Κανέλλος Δελληγιάννης, και Κ.Δημητρακόπουλος αυθημερόν από την Πιάνα βρέθηκαν στο χωριό του Δήμου Βαλτεστίου Πάπαρι, όπου ήλθαν κατά πρόσκληση του Κολοκοτρώνη οι καπεταναίοι και οπλαρχηγοί Μαυρομιχαλαίοι, Μουρτζίνος, Παπαφλέσσας, Αναγνωσταράς κ.λ.π. που είχαν το στρατόπεδο τους η Μαρμαριά. Ο Νικηταράς, που τις μέρες εκείνες κατά διαταγή του Κολοκοτρώνης βρίσκετο στη περιοχή του Φραγκόβρυσου, κτύπησε τους Τούρκους , σκότωσε αρκετούς, τους πήρε τα ζωντανά τους κι΄ανάγκασε τους άλλους να τραβηχτούν προς την Τρίπολη. Στο Πάπαρι ήλθαν την ημέρα εκείνη και τα παιδιά του Κολοκοτρώνη ο Πάνος και ο Ιωάννης, ο αργότερα Γενναίος.
— Γεώργιος Καρβέλας, Αντίδωρο στην Αρκαδική γη, σελ. 152
Στην ιστορική συνέλευση του Πάπαρη, που είναι η πρώτη συνέλευση οπλαρχηγών της Επανάστασης, διαπιστώθηκε μεταξύ των οπλαρχηγών, το κρίσιμο του αγώνα και η δυσκολία της στρατολογίας και το ζήτημα της λιποταξίας. Για το λόγο αυτό, διορίστηκε ομοφώνως ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης αρχιστράτηγος της Πελοποννήσου. Παρά την απουσία του στην μάχη της Καλαμάτας, παρακλήθηκε ο Πετρόμπεης να συγκεντρώσει όσους μπορούσε Μανιάτες και "να συναβή κατ΄ εκείνα τα μέρη". Στάλθηκε ο υιός του Κολοκοτρώνη, Πάνος, στα χωριά της Καρύταινας να αναζητήσει αγωνιστές από την Πιάνα, το Χρυσοβίτσι και το Διάσελο, ώστε να στρατοπεδεύσει νέο σώμα μαχητών. Αποφασίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μαζί με τους άλλους οπλαρχηγούς να πάνε στο Βαλτέτσι και τέλος, ο Κανέλλος Δεληγιάννης μαζί με τον Ηλία Τσαλαφατινό και μερικούς άλλους Μανιάτες, να κατευθυνθεί στα Λαγκάδια της Αρκαδίας.
Σύμφωνα με την απόφαση της συνέλευσης, ο Κολοκοτρώνης περνώντας από τον Άλικα (σημερινή ονομασία Αθήναιο), το Κεραστάρι και τις Αραχαμίτες με τους άλλους οπλαρχηγούς έφθασε στο Βαλτέτσι κι έκανε εκεί στρατόπεδο, το οποίο στις 24 Απριλίου διαλύθηκε από μια επίθεση ισχυρή των Οθωμανών.
Καθ’ όλη την διάρκεια του 19ου αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ου οι κάτοικοι του Πάπαρι και των γύρω χωριών ταλαιπωρούνταν από το έλος, η επονομαζόμενη Γούρνα,που βρισκόταν στην περιοχή και το οποίο προκαλούσε πολλά προβλήματα, είτε με τις πλημμύρες του, είτε με τα κουνούπια, που μετέδιδαν την ελονοσία. Είναι χαρακτηριστικό, ότι ένα μεγάλο ποσοστό των κατοίκων των χωριών της περιοχής, που σε ορισμένες περιπτώσεις έφτανε το 80%, είχε προσβληθεί κάποια στιγμή της ζωής του από ελονοσία. Τελικά, τη δεκαετία του 1950 το έλος αποστραγγίστηκε αλλά είχε αρχίσει η μετανάστευση των κατοίκων σε άλλες χώρες και στα μεγάλα αστικά κέντρα[4].
Κοντά στο χωριό Πάπαρης της Αρκαδίας υπάρχουν τα ερείπια ενός πύργου από την εποχή της Φραγκοκρατίας. Πιθανόν να χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία του Φράγκου ιππότη που είχε σαν φέουδο την περιοχή[5]. Σήμερα ο Πύργος είναι μισογκρεμισμένος και εγκαταλελειμμένος καθώς καμία μέριμνα δεν υπήρξε για την διατήρηση και την ανάδειξη του. Στο σημείο μπορούμε να φθάσουμε μετά από δύσκολη ανάβαση τριάντα περίπου λεπτών από το χωριό Πάπαρη, καθώς η περιοχή είναι δύσβατη, εξαιτίας της πυκνής βλάστησης[4].
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
