Ο Οδυσσέας Νίκος Βουδούρης γεννήθηκε στη Βουδαπέστη στις 21 Ιουνίου 1953 από Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Είναι ιατρός χειρουργός και δραστηριοποιήθηκε στον πολιτικό και ανθρωπιστικό ακτιβισμό.
| Οδυσσέας Βουδούρης | |
|---|---|
| Μέλος της Ελληνικής Βουλής, | |
| Περίοδος 2009 – 2014 | |
| Γενικός Γραμματέας Υποδοχής Προσφύγων, Υπουργείο Μετανάστευσης | |
| Περίοδος Απρίλιος 2016 – Οκτώβριος 2016 | |
| Ιδρυτικό μέλος και Πρόεδρος της πολιτικής ομάδας "Κοινωνία Πρώτα" | |
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 2012 - 2022 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 21 Ιουνίου 1953, Βουδαπέστη, Ουγγαρία |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελληνική, Γαλλική |
| Παιδιά | 4 - Δανάη, Μυρτώ, Ιάσωνας, Άρης |
| Κατοικία | Χαλάνδρι, Αθήνα |
| Σπουδές | Ιατρική Σχολή Πανεπιστημίου Παρισίων, Διδάκτωρ |
| Επάγγελμα | Ιατρός, |
Ο Οδυσσέας Βουδούρης γεννήθηκε το 1953 στη Βουδαπέστη (Ουγγαρία).[1] Οι γονείς του, Ίρμα και Γιώργος Βουδούρης, υπήρξαν αντιστασιακοί και πολιτικοί πρόσφυγες, μετά τον εμφύλιο.[2] Ο πατέρας του μετέβη στην Γαλλία το 1950, με Γαλλική κρατική υποτροφία, και η μητέρα του τον ακολούθησε το 1952, μετά τετράχρονη εξορία σε Μακρόνησο και Τρίκερι.[3] Μετά από μια παραμονή στην Ουγγαρία, η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στη Γαλλία το 1955 και κατόπιν επέστρεψε στην Ελλάδα το 1965. Με το πραξικόπημα του 1967, ο πατέρας του εκδιώχτηκε από την θέση καθηγητού Πανεπιστημίου και η οικογένεια εξορίστηκε εκ νέου στη Γαλλία. Μετά την πτώση της Χούντας, ο πατέρας του επέστρεψε στη θέση του και κατόπιν εκλέχθηκε πρύτανης του Πολυτεχνείου.[2]
Ο Οδυσσέας Βουδούρης σπούδασε Ιατρική στην Grenoble και στο Παρίσι. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1990.
Απέκτησε δυο κόρες με τη γλύπτρια Κλειώ Μακρή, τη Δανάη (1980-2003) και τη Μυρτώ (1983), και δυο γιούς με τη φωτογράφο Χριστίνα Βάζου, τον Ιάσωνα (1999) και τον Άρη (2002).
Εξειδικεύτηκε στην Γενική Χειρουργική και στην Γυναικολογία-Μαιευτική .[4] Απέκτησε μεταπτυχιακά διπλώματα στην Ογκολογική Χειρουργική, στη Λαπαροσκοπική Χειρουργική και στις Μικροχειρουργικές Τεχνικές. Εργάστηκε στη Γαλλία ως χειρουργός στο Institut Gustave Roussy (Αντικαρκινικό Κέντρο Παρισίων), στο Νοσοκομείο Diaconesses και στο Νοσοκομείο Pierre Rouquès..
Διετέλεσε σύμβουλος ιατρός (consultant) στις εταιρίες Sanesco και Coopers & Lybrand, με αντικείμενο την αναδιοργάνωση μονάδων Υγείας. Ασχολήθηκε επίσης με την σχεδίαση καινοτόμων χειρουργικών εργαλείων,[5] κυρίως για την λαπαροσκοπική χειρουργική [6] και [7] και κέρδισε το βραβείο Lépine για την εφεύρεση πρωτότυπου χειρουργικού εργαλείου (1989).
Σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Montpellier (Γαλλία), επιμελήθηκε Προγράμματος Τηλεχειρουργικής από το 2000, το οποίο απένειμε Μεταπτυχιακό τίτλο Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής σε Έλληνες χειρουργούς.
Το 1994, ίδρυσε στην Αθήνα, το χειρουργικό κέντρο Endolaser[4], με αντικείμενο τις λαπαροσκοπικές τεχνικές και τη Μεταβολική Χειρουργική, το οποίο πιστοποιήθηκε το 2011 ως Κέντρο Αριστείας από την IFSO (International Federation for the Surgery of Obesity and Metabolic Disorders.[8]
Υπήρξε συνιδρυτής του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών του Κόσμου το 1990 και κατόπιν πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, από το 1996 ως το 2001.[9] Συμμετείχε σε πολλές αποστολές, κυρίως χειρουργικές, σε εμπόλεμες περιοχές (Σαλβαδόρ, Καμπότζη, Μάλι, Ρουάντα, Σομαλία, Κουρδιστάν, Βοσνία, Αρμενία, Ιράν, Σρι Λάνκα, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν κλπ.). Εκλέχτηκε το 1998 αντιπρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που εδρεύει στις Βρυξέλλες.
Το 2005 ανέλαβε πρόεδρος της οργάνωσης anthropos.gr, με αντικείμενο την ανάπτυξη του εθελοντισμού στην Ελληνική κοινωνία,[10] διασυνδέοντας υποψήφιους εθελοντές και δωρητές με οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών.
Δραστηριοποιήθηκε για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, μετέχοντας σε διάφορες δράσεις, όπως το 2000 στη πρωτοβουλία «Ένα αεροπλάνο για το Ιράκ 2000», με στόχο την παύση του εμπάργκο κατά του πληθυσμού της χώρας,[11] το 2012 και το 2015 στην πρωτοβουλία «Ένα καράβι για τη Γάζα», για την άρση του ναυτικού αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας[12]. Επίσης συμμετείχε το 2013 στη Διεθνή Πρωτοβουλία για την Ειρήνη στη Συρία, 57 ανεξάρτητων προσωπικοτήτων πολλών χωρών, που συνάντησαν στην Συρία τις αντιμαχόμενες παρατάξεις[13].
Το 2016 ίδρυσε, μαζί με ομάδα ιατρών, υγειονομικών, νομικών, δημοσιογράφων, κοινωνικών και πολιτικών επιστημόνων, το Κοινωνικό ΕΚΑΒ.[14]
Το Πανεπιστήμιο Αθηνών του ανέθεσε την διδασκαλία του μαθήματος «Διαχείριση κρίσεων στον αναπτυσσόμενο κόσμο», στο πλαίσιο Μεταπτυχιακού Διπλώματος απευθυνόμενο σε εθελοντές ανθρωπιστικών οργανώσεων.
Ο Οδυσσέας Βουδούρης βίωσε στα μαθητικά του χρόνια, την εμπειρία του Μάη ’68 στο Παρίσι. Συμμετείχε στο φοιτητικό κίνημα ως εκλεγμένος εκπρόσωπος των φοιτητών στις Ιατρικές Σχολές της Grenoble και των Παρισίων (1974-1980), ως πρόεδρος της Ένωσης Φοιτητών της Grenoble (1975-1978) και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της UNEF, η Γαλλική Οργάνωση Φοιτητών (1976-1978). Υπήρξε επίσης μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος μέχρι την αποχώρησή του από τη Γαλλία.
Το 2001, ορίστηκε από τον υπουργό Υγείας Αλέκο Παπαδόπουλο, πρόεδρος-γενικός διευθυντής του Περιφερειακού Συστήματος Υγείας Πελοποννήσου,[15] με στόχο την μεταρρύθμιση του ΕΣΥ σε βάση ευρωπαϊκών πρότυπων. Κατά την διάρκεια της θητείας του, δημιουργήθηκαν Υπηρεσίες Υποδοχής στα νοσοκομεία της Περιφέρειας Πελοποννήσου, η Κεντρική Υπηρεσία του ΠεΣΥ Πελοποννήσου απέκτησε πιστοποίηση ΙSO και αυξήθηκαν ταυτόχρονα τα έσοδα και οι παραγόμενες υπηρεσίες[16]. Παραιτήθηκε μετά τις εκλογές του 2004.[17]
Την περίοδο 2005-2006 διετέλεσε επικεφαλής της πολιτικής κίνησης «Κάθε Μέρα Πολίτης» για την προώθηση της συμμετοχικής δημοκρατίας[18] και το 2009 εκλέχτηκε βουλευτής Μεσσηνίας, συνεργαζόμενος με το ΠΑΣΟΚ. Το Φεβρουάριο 2012 καταψήφισε το 2ο Μνημόνιο και διαγράφτηκε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ.[19] Εκλέχτηκε βουλευτής Β’ Αθηνών με τη Δημοκρατική Αριστερά στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012. Αντιτάχτηκε όμως στη συνεργασία της ΔΗΜΑΡ με την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με συνέπεια νέα διαγραφή, τον Ιανουάριο 2013.[20]
Ως ανεξάρτητος βουλευτής, ίδρυσε με άλλους ανεξάρτητους - διαγραμμένους από τα κόμματά τους, εξ αιτίας της αντίθεσής τους με τα "Μνημόνια" - βουλευτές την πολιτική κίνηση «Η Κοινωνία Πρώτα», που,[21] το 2014, με πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ηγήθηκε διευρυμένου ψηφοδελτίου στις περιφερειακές εκλογές στην Πελοπόννησο, παρά τις εσωκομματικές αντιδράσεις.[22][23] Ωστόσο, η «Πελοπόννησος Πρώτα», υπήρξε ένα από τα 4 ψηφοδέλτια υποστηριζόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ, που πέρασαν στον 2ο γύρο των εκλογών και συγκέντρωσε 41% των ψήφων.[24]
Πρωταγωνίστησε στη δημιουργία κοινοβουλευτικής ομάδας ανεξάρτητων βουλευτών («Ανεξάρτητοι Δημοκρατικοί Βουλευτές»), της οποίας διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.[25] Το Μάρτιο 2016, ανέλαβε τη νεοσύστατη Γενική Γραμματεία Υποδοχής Προσφύγων.[26] Καταλόγισε αδράνεια και πελατειακές πρακτικές στον τότε υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής και υπέβαλε την παραίτησή του στον πρωθυπουργό τον Σεπτέμβριο 2016.[27]
Έχει εκδώσει δυο βιβλία: «Μακριά… και δίπλα μας» (2004, Εκδόσεις Καστανιώτη), με θέμα την μαρτυρία από τις ανθρωπιστικές αποστολές, και «Ημερολόγιο μιας διαδρομής » (2012, Εκδόσεις Δωρικός), με θέμα την ιατρική, την ανθρωπιστική δράση και την πολιτική.
Για την συμβολή του στο ανθρωπιστικό κίνημα βραβεύτηκε το 2007 με την απονομή του τίτλου του «Ιππότη του Εθνικού Τάγματος Αξίας» (Chevalier de l’Ordre du Mérite) από τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας.[28]
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
