From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Κωνσταντίνος Γκουγκουρέλας (γνωστός και ως Ντίνος Γκουγκουρέλας, 1934-2021) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός από την Πιερία. Πολιτευτής αρχικά της ΕΡΕ, το 1981 εξελέγη βουλευτής της ΝΔ και επανεξελέγη το 1985[1]. Έχει διατελέσει μεταξύ άλλων και πρόεδρος του Πιερικού.
| Κωνσταντίνος Γκουγκουρέλας | |
|---|---|
 | |
| Βουλευτής Πιερίας | |
| Περίοδος 1981 – 1985 | |
| Βουλευτής Πιερίας | |
| Περίοδος 1985 – 1989 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 18 Απριλίου 1934, Κατερίνη |
| Θάνατος | 13 Ιανουαρίου 2021 (86 ετών) Κατερίνη |
| Εθνότητα | ελληνική |
| Υπηκοότητα | Ελλάδα |
| Πολιτικό κόμμα | Νέα Δημοκρατία |
| Σύζυγος | Κυριακή Γκουγκουρέλα |
| Παιδιά | 2 γιοι (Χρήστος, Γιάννης) |
| Κατοικία | Κατερίνη |
| Σπουδές | Νομική Σχολή ΑΠΘ, Διπλωματική Σχολή "Αντενάουερ", Βερολίνο |
| Επάγγελμα | Δικηγόρος |
Γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1934. Η καταγωγή του πατέρα του, Χρήστου Γκουγκουρέλα, ήταν από τη Λεπτοκαρυά Πιερίας, ενώ η μητέρα του, Άννα Αράπογλου, ήταν από τη Μικρά Ασία.[2] Ολοκλήρωσε το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο στην Κατερίνη. Στη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ήταν πρόεδρος του άτυπου συλλόγου του Γυμνασίου Κατερίνης και τάχθηκε με τη συμμετοχή του σε συλλαλητήρια υπέρ της απελευθέρωσης της Κύπρου. Παράλληλα έκανε δημόσιες ομιλίες στην Παλαιά Δημαρχία και στο μνημείο πεσόντων του Δημοτικού Πάρκου της πιερικής πρωτεύουσας. Σπούδασε Νομικά στο πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης. Στη διάρκεια της παραμονής του στη Θεσσαλονίκη, παράλληλα με τις σπουδές του εργάστηκε ως εργάτης (φορτοεκφορτωτής) και στη συνέχεια ως αθλητικός δημοσιογράφος. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες, όπως "Αθλητικά Νέα", "Ημέρα", "Βραδυνή" και άλλες. Αργότερα, ως μέλος της αντιπροσωπείας της ΝΔ, εκπαιδεύτηκε πάνω σε ζητήματα ΕΟΚ και σε αγροτικά θέματα στη Διπλωματική Σχολή "Αντενάουερ" στο Βερολίνο.
Ο Ντίνος Γκουγκουρέλας υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός (ΠΖ) στο Στρατηγείο της 2ας Μεραρχίας στο 4ο Επιτελικό Γραφείο. Η θητεία του διήρκεσε γύρω στα 2 χρόνια.
Εργάστηκε ως δικηγόρος επί 40 χρόνια περίπου στο Πρωτοδικείο Κατερίνης, δείχνοντας μαχητικότητα και ευσυνειδησία. Εκτός από την επαγγελματική του δραστηριότητα, από πολύ μικρή ηλικία ανέπτυξε πολυσχιδή δραστηριότητα στην κοινωνική ζωή της Πιερίας, με την πολιτική, συνδικαλιστική, αθλητική του δράση αλλά και με τη δραστηριότητά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ήταν πρόεδρος του άτυπου συλλόγου φιλάθλων της ποδοσφαιρικής ομάδας "Όλυμπος" και γενικός γραμματέας του Αθλητικού Συλλόγου Κατερίνης "Ο Απόλλων". Παράλληλα, έκανε αθλητικές ανταποκρίσεις και συνεργάστηκε με πολλά αθλητικά έντυπα στον τοπικό Τύπο. Ανέλαβε πρόεδρος του Πιερικού όταν η ομάδα έπαιζε στην Α' εθνική και μέλος της 5μελούς Επιτροπής Σωτηρίας του Πιερικού. Στον πολιτιστικό τομέα, ήταν γενικός γραμματέας του Μορφωτικού Συλλόγου του Συνοικισμού Αστών Κατερίνης, πρόεδρος του Εκπολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Κατερίνης, μέλος της Επιτροπής Λαϊκής Επιμόρφωσης Πιερίας,
Στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο Ντίνος Γκουγκουρέλας εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στις δημοτικές εκλογές του 1964 στο Δήμο Κατερίνης και ήταν πρώτος σε ψήφους, αν και έχασε την αντιδημαρχία επειδή πρώτευσε η παράταξη του Τάκη Τερζόπουλου και όχι εκείνη του Βασιλείου Ταβαντζή που ήρθε 2η. Ο Γκουγκουρέλας υπηρέτησε επίσης ως νομαρχιακός σύμβουλος με νομάρχη το Νικόλαο Κατακαλίδη. Ήταν πρώτος σε ψήφους (το 1976) λαμβάνοντας τα τρία τέταρτα των μελών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Πιερίας, με την υποστήριξη όλων των κομμάτων. Εκτός αυτών, υπήρξε πρόεδρος του 26ου ΚΤΕΛ Πιερίας, επίτιμος πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταφορών Ιδιοκτητών Φορτηγών Αυτοκινήτων Πιερίας, αντιπρόσωπος των επαγγελματικών σωματείων αυτοκινητιστών Πιερίας σε πανελλήνια συνέδρια, νομικός σύμβουλος (κατά κανόνα αφιλοκερδώς) του Συνδέσμου Διεθνών Μεταφορών Πιερίας, της Κοινοπραξίας Ιδιοκτητών Φορτηγών Αυτοκινήτων Πιερίας, της Ένωσης Ιδιοκτητών Χωματουργικών Μηχανημάτων Κατερίνης και του Σωματείου Κτηνοτρόφων Κατερίνης, ανάμεσα στα άλλα.
Υπήρξε πρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης Πιερίας και της ΕΡΕΝ Πιερίας, μέλος της νομαρχιακής επιτροπής της ΕΡΕ Πιερίας, εκλεγμένος πρώτος από τους εκλέκτορες της Πιερίας (1965), πρόεδρος της νομαρχιακής επιτροπής της ΝΔ Πιερίας και ορίστηκε διάδοχος του συνεργάτη του στις εκλογές των ετών 1963 και 1964, Αθανασίου Βασιλειάδη, έπειτα από ομόφωνη απόφαση των στελεχών της ΕΡΕ. Κατήλθε υποψήφιος με την ΕΡΕ με συνυποψήφιους τους Κωνσταντίνο Παπαγεωργίου, Αλέξανδρο Δεληγιαννίδη και Δημήτριο Τσιφοδήμο, αλλά οι βουλευτικές εκλογές του 1967 ματαιώθηκαν λόγω του πραξικοπήματος που είχε ως αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση της χούντας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1977 κατήλθε υποψήφιος με την Εθνική Παράταξη, αφού προηγουμένως παραιτήθηκε από τη νομαρχιακή επιτροπή της ΝΔ. Δεν εξελέγη τότε βουλευτής, παρότι συνολικά το κόμμα συγκέντρωσε 6.000 και πλέον ψήφους. Ήταν επίσης μέλος της Κεντρικής Περιφερειακής Οργάνωσης της ΝΔ.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1981 εξελέγη στο νομό Πιερίας, με το κόμμα της ΝΔ. Κατήλθε υποψήφιος και στις επόμενες εκλογές, που διεξήχθησαν το Ιούνιο του 1985 και κατάφερε να διατηρήσει την έδρα του.
Υπήρξε αμισθί νομικός σύμβουλος σχεδόν όλων των σωματείων ακτημόνων της Πιερίας. Αγωνίστηκε για τη γεωργική αποκατάσταση των τελευταίων, με τις πύρινες αγορεύσεις του στη Βουλή εναντίον της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Ορίστηκε γενικός υπεύθυνος της ΝΔ επί αγροτικών θεμάτων για τη Βόρεια Ελλάδα και συμπεριλήφθηκε σε σκιώδη κυβέρνηση της αντιπολίτευσης, ως υφυπουργός Γεωργίας. Ήταν μέλος της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής σε πολλά υπουργεία της Βουλής, μέλος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Ελέγχου της ΝΔ σε διάφορους τομείς, μέλος της εθνικής αντιπροσωπείας του ελληνικού Κοινοβουλίου σε αποστολή στην Κύπρο και της αποστολής του κόμματός του στο Στρασβούργο για θέματα της ΕΟΚ και για γεωργικά ζητήματα.
Ως βουλευτής, όπως προκύπτει από τους πίνακες της Βουλής και τον Τύπο τη δεκαετία του 1980, ήταν στην πρώτη δεκάδα στην άσκηση κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Τον Νοέμβριο του 2009 ήταν ανάμεσα στα 49 πρόσωπα από την Πιερία που πήραν μέρος στο έκτακτο συνέδριο της ΝΔ στην ελληνική πρωτεύουσα.[3]
Απεβίωσε από ανακοπή της καρδιάς σε ηλικία 86 ετών στις 13 Ιανουαρίου 2021 και κηδεύτηκε την επομένη από τον ιερό ναό της Αγίας Αικατερίνης.[4] Ετάφη στο Α΄ Κοιμητήριο της Κατερίνης. Κατέλιπε την επί 5 δεκαετίες σύζυγό του, Κυριακή, και τα παιδιά του, Χρήστο και Γιάννη, και εγγόνια.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
