Ο Ντίκος (Κωνσταντίνος) Βυζάντιος (Αθήνα, 1924 – Μαγιόρκα Ισπανίας, 10 Αυγούστου 2007) ήταν κορυφαίος Έλληνας ζωγράφος και εκπρόσωπος της Σχολής του Παρισιού.
| Ντίκος Βυζάντιος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ντίκος Βυζάντιος (Ελληνικά)[1] |
| Γέννηση | 1924[1][2] Αθήνα[3] |
| Θάνατος | 10 Αυγούστου 2007[1] Μαγιόρκα[1][1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα[2][4] Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών (1942–1945)[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[1][4] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Περικλής Βυζάντιος[4] και Ευφροσύνη Σκουμπουρδή |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1985)[1] Αξιωματικός του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων (1990)[1] |
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Περικλή Βυζάντιου,[5] γνωστού ζωγράφου της εποχής, και της Ευφροσύνης Σκουμπουρδή. Το κανονικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος.[5] Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από παλιά φαναριώτικη οικογένεια ενώ από την πλευρά της μητέρας του από την οικογένεια Κουντουριώτη. Συγκεκριμένα ήταν δισέγγονος του Δημητρίου Πατρινού, δημάρχου Πατρέων και βουλευτή, τρισέγγονος του Δημήτριου Βούλγαρη, πρωθυπουργού της Ελλάδας, και τετρασέγγονος του Λάζαρου Κουντουριώτη, γερουσιαστή και πλοιοκτήτη.[6]
Έλαβε τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής από τον πατέρα του, Περικλή Βυζάντιο.[7] Σε νεαρή ηλικία έγινε δεκτός στην σχολή καλών τεχνών του πανεπιστημίου Αθηνών και το 1945 στάλθηκε με υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου στο Παρίσι για σπουδές.[8] Εκεί γνωρίστηκε και συναναστράφηκε με προσωπικότητες του καλλιτεχνικού και πνευματικού κόσμου.[5] Συνεργάστηκε με τον ζωγράφο Δημήτρη Γαλάνη, με τον καλλιτέχνη Αρόν καθώς και με τον κορυφαίο γλύπτη Τζακομέτι, με τον οποίο συνδέθηκε με στενή φιλία.[9][10]
Από νωρίς αναγνωρίστηκε καλλιτεχνικά στη Γαλλία λαμβάνοντας καλές κριτικές.[9] Έργα του πουλήθηκαν σε μουσεία ανά τον κόσμο μεταξύ των οποίων στο Μουσείο του Λουξεμβούργου, στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ντάλας, στην Εθνική Πινακοθήκη "Αλέξανδρος Σούτσος", στο Μουσείο Μπενάκη κ.α. Οι κύκλοι στους οποίους χωρίζεται το έργο του είναι τρεις: η Αφαίρεση (1945 - 1972), η οποία έκλεισε με την αναδρομική έκθεση στο μουσείο «Galliera», την οποία είχε προλογίσει ο Ευγένιος Ιονέσκο, τα Σχέδια (1972 - 1981), τα οποία σχολίασε ο Μισέλ Φουκώ, και οι Μορφές (1981 - 2007), ανθρωποκεντρικές συνθέσεις και νεκρές φύσεις.[9][10] Ουσιαστικά με την πρώτη του πορεία εισέρχεται σε έργα αφηρημένης ζωγραφικής ενώ με την δεύτερη επιστρέφει στην παραστατικότητα των ασπρόμαυρων σχεδίων. Η τρίτη πορεία βρίθει από νεοπαραστατικές τάσεις με θέμα τη νεκρή φύση.[11]
Κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε πολλάκις. Το 1989 τιμήθηκε από την Γαλλική Δημοκρατία (επί υπουργίας Ζακ Λανγκ) ως Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων. Το 1990 η γαλλική κυβέρνηση του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη και στη συνέχεια του «Ταξιάρχη των Τεχνών και των Γραμμάτων» (Officier des Arts et des Lettres).[9][10] Επτά χρόνια αργότερα (1997) διοργανώθηκε από την γαλλική κυβέρνηση μεγάλη αναδρομική έκθεση στο μουσείο «Espace des Arts, Chalon sur Saone».[9] Έργα του επίσης εκτίθενται στο Αρχοντικό Λάζαρου Κουντουριώτη, τα οποία έχουν δωρηθεί από τη Μαρίλενα Λιακοπούλου, αδερφή του καλλιτέχνη.[11] Για την ζωή του είναι αφιερωμένο το ντοκιμαντέρ «Ντίκος Βυζάντιος – στα ίχνη της χαμένης ματιάς» σε σκηνοθεσία της Πανδώρας Μουρίκη.[8] Απεβίωσε στη Μαγιόρκα της Ισπανίας στις 7 Αυγούστου 2007 και ήταν παντρεμένος με την ποιήτρια Marie - Laure David.[8] Από το 1946 διέμενε μόνιμα στο Παρίσι.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
