Νιου Γιορκ Νικς

Οι Νιου Γιορκ Νικς (αγγλικά: New York Knicks, επίσημα: New York Knickerbockers)^[1] είναι επαγγελματική ομάδα καλαθοσφαίρισης μέλος του NBA με έδρα τη Νέα Υόρκη. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1946 και ήταν η ίδια ιδρυτικό μέλος της BAA (Basketball Association of America), ενώ εντάχθηκε στο NBA όταν οι δύο διοργανώσεις συγχωνεύθηκαν.

Νιού Γιορκ Νικς
Ταυτότητα
Πλήρες όνομα	New York Knicks
Ίδρυση	1946
Ονομασίες	Νιου Γιορκ Νικς 1946–σήμερα
Χρώματα	Μπλε, Πορτοκαλί, Ασημί, Μαύρο, Λευκό
Περιφέρεια	Ανατολική
Κατηγορία	Ατλαντικού
Έδρα	Madison Square Garden
Περιοχή	Μανχάταν, Νέα Υόρκη
Ιστότοπος	knicks.com
Πρόσωπα
Χορηγός	Squarespace
Ιδιοκτήτης	Τζεϊμς Λ. Ντολαν
Πρόεδρος	Στιβ Μιλς
Γενικός διευθυντής	Σκοτ Πέρι
Προπονητής	Τομ Τίμποντο
Διακρίσεις
Πρωταθλήματα	2 (1970, 1973)
Τίτλοι Περιφέρειας	8 (1951, 1952,, 1953, 1970, 1972, 1973, 1994, 1999)
Τίτλοι Κατηγορίας	5 (1971, 1989, 1993, 1994, 2013)
Εμφανίσεις
Εντός Εκτός Τρίτη
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα

Οι Νικς είναι μία από τις μόλις 2 ιδρυτικές ομάδες του NBA που εξακολουθούν να έχουν την ίδια έδρα από την ίδρυση τους μαζί με τους Μπόστον Σέλτικς.

Ιστορία

Τα πρώτα χρόνια

Έπειτα από ψηφοφορία των μελών της ομάδας, η δικαιόχρηση ονομάστηκε Knickerbockers.^[1] Η ονομασία Knickerbocker προέρχεται από το ψευδώνυμο που χρησιμοποιείται από τον Ουάσινγκτον Ίρβινγκ στο βιβλίο του Ιστορία της Νέας Υόρκης, μία ονομασία που δόθηκε αρχικά στους απογόνους των Ολλανδών εποίκων, ενώ αργότερα η χρήση της επεκτάθηκε κατονομάζοντας και τους Νεοϋορκέζους γενικά.^[1]

Το πρώτο παιχνίδι των Νικς στο ΒΑΑ παίχτηκε στην 1η Νεμβρίου του 1946 ενάντια στους Τορόντο Χάσκις εκτός έδρας το οποίο οι Νικς κέρδισαν με 68-66.^[2] Πρώτος προπονητής της ομάδας ήταν ο Νιλ Κόχλαν και η ομάδα στη διάρκεια της θητείας του συμμετείχε στα πλέι-οφ. Πριν η ομάδα συμπληρώσει 10 χρόνια συμμετοχής στο ΝΒΑ κατάφερε να φτάσει μέχρι τους τελικούς της διοργάνωσης 3 σερί φορές (1951,1952,1953) χωρίς όμως να κερδίσει. Οι Νικς ήταν η πρώτη ομάδα στην οποία αγωνίστηκε Αφρο-Αμερικάνος παίχτης (Ο Νατ Κλίφτον) το 1950.

Το πρώτο μισό της δεκαετίας του '60 οι Νικς αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες και τερμάτιζαν διαρκώς τελευταίοι στην ανατολική περιφέρεια εκείνες τις σεζόν. Εκείνο το χρονικό διάστημα οι Νικς υπέστησαν τις πιο βαριές ήττες στην ιστορία τους. Στις 2 Μαρτίου του 1962 οι Φιλαδέλφεια Ουόριορς έκαναν ρεκόρ σκοραρίσματος (και ομαδικό και συνολικό) απέναντι στους Νικς σε ένα παιχνίδι που νίκησαν με 169-147.^[3] Επίσης σε εκείνο το παιχνίδι έγινε ρεκόρ σκοραρίσματος από έναν μόνο παίκτη, τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν που πέτυχε 100 πόντους.

Τα χρόνια του πρωταθλητισμού

Κατά τη διάρκεια αυτών των πέτρινων χρόνων, για τους Νικς, υπήρχαν ελπίδες ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες για την ομάδα της Νέας Υόρκης. Το 1964 οι Νικς ενέταξαν στο δυναμικό τους τον Γουίλις Ριντ ο οποίος πήγε να γίνει ο ΝΒΑ Ρούκι του 1965. Το 1968 οι Νικς μπήκαν για πρώτη φορά στα πλέι-οφ ύστερα από 9 χρόνια ενώ είχαν προσλάβει τον Ρεντ Χόλζμαν ως προπονητή τους. Με τον Χόλζμαν στη τεχνική ηγεσία και με τους ταλαντούχους Μπιλ Μπράντλεϊ και Γουόλτ Φράιζιερ οι Νικς κατάφεραν να μπουν στα πλέι-οφ. Την επόμενη χρονιά απέκτησαν τον Ντε Μπουσέρ από τους Ντιτρόιτ Πίστονς και κατάφεραν να πετύχουν 55 νίκες έναντι 27 ηττών, ενώ στα πλέι-οφ έφτασαν στα τελικά της περιφέρειας για πρώτη φορά από το 1953 σαρώνοντας τους Βάλτιμορ Μπούλετς και χάνοντας στη συνέχεια από τους Μπόστον Σέλτικς.^[4]

Το 1970 οι Νικς έκαναν ένα ανεπανάληπτο σερί 18 νικηφόρων αγώνων ενώ συνολικά πέτυχαν 60 νίκες έναντι 22 ηττών εκείνη την περίοδο που ήταν και καλύτερη επίδοση στην ιστορία του συλλόγου. Εκείνη τη σαιζόν έπειτα από διαδοχικές επιτυχίες στα πλέι-οφ αντιμετώπισε στους τελικούς του ΝΒΑ τους Λος Άντζελες Λέικερς όπου νίκησαν τη σειρά και πήραν το πρώτο τους πρωτάθλημα. Οι επιτυχίες συνεχίστηκαν. Το 1971 ηττήθηκαν στα τελικά της περιφέρειας και το 1972 επέστρεψαν στον μεγάλο τελικό της διοργάνωσης στον οποίο αντιμετώπισαν τους Λος Άντζελες Λέικερς από τους οποίους αυτή τη φορά ηττήθηκαν.^[3] Το 1973 οι Νικς έφτασαν πάλι στους τελικούς όπου αντιμετώπισαν ξανά τους Λέικερς για να τους νικήσουν και να πάρουν το 2ο πρωτάθλημα στην ιστορία τους. Το 1974 έφτασαν στους τελικούς της περιφέρειας όπου αποκλείστηκαν από τους Σέλτικς. Μετά από αυτή τη σαιζόν ο Ριντ, μεγάλος αστέρας των Νικς παραιτήθηκε και αυτό το γεγονός σηματοδότησε το τέλος αυτής της λαμπρής, για τους Νεοϋορκέζους, εποχής.

Τα πέτρινα χρόνια

Μετά απ' αυτή τη λαμπρή εποχή οι Νικς βίωσαν μια 2η παρακμή. Το 1975 μετά βίας μπήκαν στα πλέι-οφ για να αποκλειστούν από τον 1ο γύρο από τους Χιούστον Ρόκετς. Μετά από άλλες 2 σεζόν με αρνητικές επιδόσεις ο Χόλζμαν αντικαταστάθηκε στην τεχνική ηγεσία της ομάδα από τον Ριντ. Κατά την πρώτη σεζόν του Ριντ ως προπονητής οι Νικς έκαναν ένα ρεκόρ νικών ηττών 43-39 ενώ έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά της ανατολικής περιφέρειας όπου έχασαν από τους ισχυρούς 76ερς του μεγάλου Τζούλιους Έρβινγκ.^[5] Λίγο μετά το ξεκίνημα της επόμενης σεζόν ο Χόλζμαν επέστρεψε στον πάγκο των Νικς, παρ'όλα αυτά οι Νικς δεν κατάφεραν κάτι καλό εκείνη την αγωνιστική περίοδο ενώ με το ρεκόρ τους 31-51 έκαναν τη χειρότερη επίδοση τους στα τελευταία 13 χρόνια.

Στη συνέχεια η ομάδα άρχισε να ανακάμπτει. Το 1980 πέτυχε 39 νίκες έναντι 43 ηττών και το 1982 με 50 νίκες έναντι 32 ηττών μπήκαν ξανά στα πλέι-οφ όπου αποκλείστηκαν από τους Σικάγο Μπουλς από τον 1ο γύρο. Ο Χόλζμαν βραβεύθηκε ως ένας από τους πιο επιτυχημένους συνταξιούχους προπονητές στο ΝΒΑ. Το 1982 η ομάδα με ρεκόρ 33-49 απογοήτευσε.Ο Χόλζμαν έφυγε από την τεχνική ηγεσία των Νικς συνεχίζοντας όμως να επηρεάζει τους παίκτες με τους οποίους είχε συνεργαστεί. Ο Χούμπι Μπράουν αντικατέστησε τον Χόλζμαν ως προπονητής το 1983 και η ομάδα με ρεκόρ 44-38 έφτασε μέχρι τον 2ο γύρο των πλέι-οφ, όπου δεν τα κατάφερε απέναντι στους 76ερς. Το 1984 το ρεκόρ βελτιώνεται σε 47-35 για να συμμετάσχουν ξανά στα πλέι-οφ. Η ομάδα νίκησε στον 1ο γύρο τους Πίστονς πριν χάσει στο 2ο από τους Σέλτικς.^[3] Το 1985 η ομάδα έκανε μια κάκιστη σαιζόν με ρεκόρ 24-58 ολοκληρώνοντας το πρωτάθλημα με 12 ήττες.

Η Εποχή του Πάτρικ Γιούιν

Στο ντραφτ του 1985 η ομάδα επιλέγει τον σταρ Πάτρικ Γιούιν του Τζώρτζταουν. Ο Γιούιν ηγήθηκε στους Νικς το 1986 σκοράροντας 20 πόντους και μαζεύοντας κατά μέσο όρο 9 ριμπάουντ.^[6] Παρ' όλ' αυτά η ομάδα θα συνεχίσει να απογοητεύει μη μπορώντας να ξεπεράσει τις 25 νίκες. Το 1987 η τύχη της ομάδας άλλαξε με την επιλογή του Ρικ Πίτινο ως προπονητή και του πόιντ-γκαντ Μαρκ Τζάκσον στο Ντράφτ. Σε συνδυασμό με τον εντυπωσιακό Γιούιν οι Νικς έκαναν ρεκόρ 38-44 και μπήκαν στα πλέι-οφ όπου έχασαν από τους Σέλτικς στον 1ο γύρο. Η ομάδα θα τα πάει ακόμα καλύτερα την επόμενη χρονιά με την απόκτηση του φόργουορντ Τσαρλς Όουκλι και του σέντερ Μπιλ Καρτράιτ, θα κάνουν ένα ρεκόρ 52-30 που ήταν καλύτερη επίδοση της τελευταίας 15ετίας ενώ έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά της περιφέρειας για να ηττηθούν από τους πανίσχυρους Σικάγο Μπουλς.

Το 1990 ο Πίτινο άφησε τους Νικς για τη θέση προπονητή στο Πανεπιστήμιο του Κεντάκι και ο Στου Τζάκσον ανέλαβε προπονητής.^[7] Με ρεκόρ 45-37 οι Νικς έφτασαν μέχρι τον 2ο γύρο των πλει-οφ. Το 1991 η ομάδα με το ΜακΛίοντ προπονητή κάνει ρεκόρ 39-43 και μπαίνει στα πλέι-οφ όπου σαρώνεται από τους Μπουλς. Το 1992 ο Πατ Ράιλι ανέλαβε προπονητικά καθήκοντα έχοντας κατακτήσει στο παρελθόν 4 τίτλους με τους Λέικερς. Ο Ράιλι δίδαξε τους Νικς σκληρή άμυνα και τους έφτασε ψηλά. Με ρεκόρ 51-31 παίρνοντας την 1η θέση στην περιφέρεια Ατλαντικού. Στα πλέι-οφ έφτασαν μέχρι τον 2ο γύρο όπου έχασαν από τους Μπουλς.

1991–1996: περίοδος Πατ Ράιλι/Ντον Νέλσον

Το 1993 οι επιτυχίες συνεχίστηκαν και με ρεκόρ 60-22 οι Νικς πήραν την 1η θέση στον Ατλαντικό και έφτασαν στους τελικούς της ανατολικής περιφέρειας όπου έχασαν πάλι από τους Μπουλς. Μετά την αποχώρηση του Μάικλ Τζόρνταν από τους Σικάγο Μπουλς, πολλοί το είδαν ως ευκαιρία να συμμετάσχουν στους τελικούς του ΝΒΑ οι Νικς. Με ρεκόρ 57-25 έφτασαν στα πλέι-οφ όπου απέκλεισαν Νετς και Μπουλς, και νίκησαν στους τελικούς της περιφέρειας τους Ιντιάνα Πέισερς ενώ συμμετείχαν ξανά σε τελικό ΝΒΑ από το 1973. Στον τελικό αντιμετώπισαν τους Χιούστον Ρόκετς από τους οποίους ηττήθηκαν με 4-3 στις νίκες. Το 1995 με ρεκόρ 55-27 έφτασαν στο 2ο γύρο των πλέι-οφ όπου αποκλείστηκαν από τους Πέισερς με 4-3- στις νίκες και αυτό οδήγησε το Ρίλεϊ στην παραίτηση του από προπονητής των Νικς. Τη θέση του ανέλαβε ο Νέλσον.

1996–2000: περίοδος Τζεφ Βαν Γκάντι

Το 1996 ο Νέλσον απολύθηκε ύστερα από 59 παιχνίδια και τον αντικατέστησε ο Τζεφ Βαν Γκάντι. Οι Νικς με ρεκόρ 47-35 μπήκαν στα πλέι-οφ όπου αποκλείστηκαν στα ημιτελικά της περιφέρειας από τους Μπουλς. Το 1997 με ρεκόρ 57-25 συμμετείχαν ξανά στα πλέι-οφ για να αποκλειστούν στο 2ο γύρο. Το 1998 οι Νικς με ρεκόρ 43-39 μπήκαν και πάλι στα πλέι-οφ όπου για 4η σερί φορά αποκλείστηκαν από τον 2ο γύρο. Το 2000 θα φτάσουν μέχρι τους τελικούς της περιφέρειας για να γνωρίσουν εκεί την ήττα στη σειρά με 4-2 νίκες από τους Πέισερς. Μετά από εκείνη τη σαιζόν ο Γιούιν πήρε μεταγραφή στους Σιάτλ Σούπερσονικς. Αυτό σηματοδοτούσε και το τέλος της, επιτυχημένης για τους Νικς, εποχής Γιούιν.^[8]

Δεκαετία 2000

Την τελευταία δεκαετία η Νικς δεν έχουν κάνει πολλές επιτυχίες ενώ έχουν καταφέρει να συμμετάσχουν στα πλέι-οφ 3 φορές από το 2003 με καλύτερη παρουσια την σεζόν 2012-2013 που αποκλείστηκαν στο δεύτερο.

Επιτυχίες

Πρωταθλήματα

• 2 (1970, 1973)

Τίτλοι Περιφέρειας

• 8 (1951, 1952, 1953, 1970, 1972, 1973, 1994, 1999)

Τίτλοι Κατηγορίας

• 5 (1971, 1989, 1993, 1994, 2013)

Αποσυρθέντα νούμερα

• 9 (10, 12, 15, 15, 19, 22, 24, 33, 613)

Παραπομπές

1. «Why Knickerbockers?». New York Knicks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2016.
2. Benson, σελ. 4.
3. «New York Knicks History». New York Knicks. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2011.
4. «1968–69 New York Knickerbockers Schedule and Results». Basketball Reference. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2011.
5. «1977–78 New York Knickerbockers Roster and Statistics». Basketball Reference. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2011.
6. «1985–86 NBA Awards Voting: Rookie of the Year». Basketball Reference. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2011.
7. Wolff, Craig (May 31, 1989), Reactions Emotional As Pitino Makes Move, http://www.nytimes.com/1989/05/31/sports/reactions-emotional-as-pitino-makes-move.html, ανακτήθηκε στις July 19, 2011
8. «Getting It Done». Sports Illustrated. Associated Press. September 21, 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-13. https://www.webcitation.org/64fdTZoeg?url=http://sportsillustrated.cnn.com/basketball/nba/news/2000/09/20/ewing_trade_ap/. Ανακτήθηκε στις January 13, 2012.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Νιου Γιορκ Νικς

• Επίσημος ιστότοπος