Νικόλαος Κανάρης

Ο Νικόλαος Κανάρης (; - 1880) υπήρξε Έλληνας σύμβουλος της Επικρατείας και διπλωμάτης του 19ου αιώνα.

Νικόλαος Κανάρης
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	1880
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός διπλωμάτης
Οικογένεια
Γονείς	Κωνσταντίνος Κανάρης και Δέσποινα Μανιάτη
Αδέλφια	Θεμιστοκλής Κανάρης Αριστείδης Κανάρης Μιλτιάδης Κανάρης Λυκούργος Κανάρης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας
δεδομένα

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Κανάρη. Εκπαιδεύτηκε στη Γαλλία μαζί με τα παιδιά του Λουδοβίκου Φίλιππου της Γαλλίας. Διετέλεσε σύμβουλος της Επικρατείας, προξενικός υπάλληλος,^[1] πληρεξούσιος και στη συνέχεια βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων και υπουργός Ναυτικών.^[2]

Υπήρξε πρόξενος Χανίων κατά τον αναβρασμό που υπήρχε εκείνη την περίοδο στην Κρήτη λόγω των γεγονότων της Κρητικής Επανάστασης του 1858. Εκείνη την περίοδο, οι Πεδεμόντιοι και οι Γάλλοι σύμμαχοί τους στον Β΄ Πόλεμο της Ιταλικής Ανεξαρτησίας, κατάφεραν την υπογραφή της συμφωνίας ανακωχής με την Αυστριακή Αυτοκρατορία, μετά τις μεγάλες απώλειες και από τις δύο πλευρές που συντελέστηκαν στη Μάχη του Σολφερίνο κοντά στο Σολφερίνο της Λομβαρδίας. Το αποτέλεσμα της μάχης έδωσε, εκτός από τους Ιταλούς για την τελική πραγμάτωση της εθνικής ένωσης, ελπίδα για ένωση της νήσου με το Βασίλειο της Ελλάδας. Παρά την ουδετερότητα της ελληνικού βασιλείου, την απροθυμία της πολιτικής ηγεσίας και του Παλατιού να βοηθήσει τους επαναστάτες στην Κρήτη λόγω των φιλικών σχέσεων που υπήρχαν εκείνη την περίοδο με την Οθωμανική Αυτοκρατορία και την αδυναμία του κράτους λόγω κυρίως των διπλωματικών λαθών από τα γεγονότα του Κριμαϊκού Πολέμου, ο Νικόλαος Κανάρης ενήργησε αυτόβουλα και βοήθησε τον κρητικό αγώνα. Λόγω της πρωτοβουλίας του ιδίου και άλλων προσώπων, αντιμετώπισε την αντίδραση Ελλήνων και Τούρκων πολιτικών.^[3][4]

Απεβίωσε τον Αύγουστο του 1880.^[1]

Παραπομπές

1. Γ. Κασδόνης, επιμ. (31 Αυγούστου 1880). Δελτίον της Εστίας - αριθ. 192. Αθήνησι: Τύποις Πέτρου Περρή. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010. Text "origyear" ignored (βοήθεια)^{[νεκρός σύνδεσμος]}
2. Επαμεινώνδας Κυριακίδης (1892). Ιστορία του Σύγχρονου Ελληνισμού: Από τις ιδρύσεως του Βασιλείου της Ελλάδος μέχρι των ημερών μας: 1832-1892. Εκ της βασιλικής τυπογραφίας Ν. Γ. Ιγγλέση. σελ. 1892. Απόσπασμα: "επί των Εξωτερικών Π. Αργυρόπουλος, επί της Δικαιοσύνης Δ. Καλλιγάς και έπί των Ναυτικών Ν. Κανάρης' υπέστη όμως άρκετάς τροποποιήσεις, διότι την 17 Ιουλίου παραιτηθέντος του Καλλιγά το της Δικαιοσύνης άνέλαβεν αυτό ό Λόντος"
3. Γιάννης Γρυντάκης (2007). Σφάζετε, σφάζουμε, Η Κρητική επανάσταση του 1858: Γεγονότα και διπλωματία (PDF). Ελληνικά Γράμματα. σελίδες 21–22. ISBN 978-960-442-884-7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.
4. «Η Μάχη του Σολφερίνο». SanSimera.Gr. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2012.