Αμερικανός καλαθοσφαιριστής From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Μόουζες Γιουτζίν Μαλόουν (Moses Eugene Malone, 23 Μαρτίου 1955 – 13 Σεπτεμβρίου 2015) ήταν Αμερικανός καλαθοσφαιριστής που αγωνίστηκε τόσο στην Αμερικανική Ένωση Καλαθοσφαίρισης (ABA), όσο και στην Εθνική Ένωση Καλαθοσφαίρισης (NBA) από το 1974 έως το 1995. Ένας από τους καλύτερους σέντερ όλων των εποχών,[1][2] ήταν πολυτιμότερος παίκτης του NBA (MVP) τρεις φορές, 12 φορές NBA All-Star και 8 φορές στην καλύτερη ομάδα του NBA.[3]
  | |
|---|---|
 2005 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Εθνικότητα | Αμερικανική |
| Γέννηση | 23 Μαρτίου 1955 Πέτερσμπουργκ, Βιρτζίνια, ΗΠΑ |
| Θάνατος | 13 Σεπτεμβρίου 2015 (60 ετών) Νόρφολκ, Βιρτζίνια, ΗΠΑ |
| Ύψος | 2,08 μ. |
| Στοιχεία καριέρας | |
| Ντραφτ | 1974 από τους Γιούτα Σταρς (ABA) |
| Θέση | Σέντερ |
| Καριέρα σε συλλόγους | |
| 1974 - 1975 |  Γιούτα Σταρς |
| 1975 - 1976 | Σπίριτς οφ Σεντ Λουις |
| 1976 - | Μπάφαλο Μπρέιβς |
| 1976 - 1982 | Χιούστον Ρόκετς |
| 1982 - 1986 | Φιλαδέλφεια 76ερς |
| 1986 - 1988 | Ουάσιγκτον Μπούλετς |
| 1988 - 1991 | Ατλάντα Χοκς |
| 1991 - 1993 | Μιλγουόκι Μπακς |
| 1993 - 1994 | Φιλαδέλφεια 76ερς |
| 1994 - 1995 | Σαν Αντόνιο Σπερς |
Γεννήθηκε στην Πολιτεία της Βιρτζίνια και ήταν μοναχοπαίδι, που μεγάλωσε κυρίως η μητέρα του. Όταν ο μικρός ήταν δύο ετών, η μητέρα του ανάγκασε τον σύζυγό της να φύγει από το σπίτι τους λόγω της κατανάλωσης αλκοόλ. Ο πατέρας του στη συνέχεια μετακόμισε στο Τέξας.[4] Φοίτησε στο γυμνάσιο της πόλης του γνωρίζοντας επιτυχία, κερδίζοντας 50 αγώνες και συνεχόμενα πρωταθλήματα της πολιτείας Βιρτζίνια.[5] Στην τελευταία χρονιά του στο λύκειο του Πέτερσμπουγκ είχε μέσο όρο 36 πόντους 26 ριμπάουντ και 12 κοψίματα, αρκετά για να γίνει ο παίκτης με τη μεγαλύτερη εκδήλωση ενδιαφέροντος από κολέγια καθώς περισσότερα από 200 ήθελαν να τον εντάξουν. Υπέγραψε επιστολή πρόθεσης για να αγωνιστεί στο κολεγιακό πρωτάθλημα για το Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ.[6]
Οι Γιούτα Σταρς του ABA τον επέλεξαν στον τρίτο γύρο του ντραφτ του 1974 και ο Μαλόουν αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας, ο πρώτος στην σύγχρονη ιστορία του επαγγελματικού πρωταθλήματος που δεν φοίτησε σε πανεπιστήμιο.[7] Αρχικά αγωνίστηκε ως πάουερ φόργουορντ καθώς ήταν αδύνατος (τότε 98 κιλά) αλλά με την αύξηση του βάρους και του όγκου του σταδιοδρόμησε ως σέντερ. Την πρώτη του χρονιά ήταν πρώτος στα επιθετικά ριμπάουντ, επιλέχθηκε στο All-Star καθώς και στην καλύτερη ομάδα των ρούκι.[8] Σε δύο σεζόν στο ABA είχε μέσο όρο 17,2 πόντους και 12,9 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Στο Ντραφτ του ΝΒΑ του 1976, που πραγματοποιήθηκε για τους υπόλοιπους παίκτες του ΑΒΑ, ο Μαλόουν επιλέχθηκε από τους Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς με την πέμπτη συνολική επιλογή στο ντραφτ. Οι Μπλέιζερς τον αντάλλαξαν με τους Μπάφαλο Μπρέιβς, οι οποίοι τον αντικατέστησαν μετά από δύο παιχνίδια με τους Χιούστον Ρόκετς τη σεζόν 1976–77.[9]
Ήδη την πρώτη του χρονιά στο κορυφαίο πρωτάθλημα ήταν τρίτος ριμπάουντερ πίσω από τους Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και Μπιλ Ουόλτον με μέσο όρο 13,2 ανά αγώνα. Στο δεύτερο παιχνίδι των ημιτελικών της Ανατολικής Περιφέρειας με αντίπαλο ενάντια στους Ουάσινγκτον Μπούλετς, ο Μαλόουν κατέγραψε 15 επιθετικά ριμπάουντ στη νίκη στην παράτασης, θέτοντας νέο ρεκόρ πλέι οφ στο ΝΒΑ. Στην κανονική περίοδο της δεύτερης χρονιάς του, τα στατιστικά του είναι 24,8 πόντοι και 17,6 ριμπάουντ, ενώ είχε το καλύτερο ποσοστό ευστοχίας στην καριέρα του, 54 %. Ήταν πρώτος ριμπάουντερ στο πρωτάθλημα, ενώ την πρώτη του σεζόν ήταν πρώτος μόνο στα επιθετικά ριμπάουντ με αριθμό ρεκόρ 437. Έτσι αναδείχθηκε για πρώτη φορά πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος, ενώ ακόμα ήταν στην καλύτερη πεντάδα και στη δεύτερη αμυντική ομάδα. Ο τραυματισμός του δεν βοήθησε την ομάδα να προχωρήσει στα πλέι οφ.[8][10][11]
Τη σεζόν 1980–81 ήταν πρώτος ριμπάουντερ με μέσο όρο 14,8 ανά αγώνα, δεύτερος σκόρερ με μέσο όρο 28,8 πόντους και επελέγη στη δεύτερη καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος. Προς έκπληξη, οδήγησε τους Ρόκετς στους τελικούς του ΝΒΑ για πρώτη φορά στην ιστορία τους, όπου έχασαν από τους Μπόστον Σέλτικς σε έξι αγώνες. Οι Ρόκετς είχαν αρνητικό ισοζύγιο νικών στην κανονική περίοδο 40–42.[12][13] Κέρδισε το δεύτερο βραβείο MVP το 1982 έχοντας εκείνη τη χρονιά μέσο όρο 31,1 πόντους, 14,7 ριμπάουντ και 1,5 κόψιμο ανά αγώνα, τα υψηλότερα της καριέρας του.[14] Επανέλαβε την πρώτη θέση στα ριμπάουντ και τη δεύτερη θέση του σκόρερ της κανονικής περιόδου.[3][15] Εκείνη τη χρονιά σημείωσε και το ατομικό ρεκόρ καριέρας με 53 πόντους στις 2 Φεβρουαρίου 1982 στη νίκη επί των Λος Άντζελες Κλίπερς με 122–106, ενώ στον ίδιο αγώνα μάζεψε και 22 ριμπάουντ.[16][17] Στις 11 Φεβρουαρίου 1982, έθεσε ρεκόρ για επιθετικά ριμπάουντ στην ιστορία του πρωταθλήματος, που παραμένει μέχρι σήμερα. Στο παιχνίδι με αντίπαλο τους Σιάτλ Σούπερσονικς, μάζεψε 21 επιθετικά για να καταρρίψει το δικό του ρεκόρ που ήταν και του πρωταθλήματος με 19. Συνολικά, είχε 32 ριμπάουντ, τρία περισσότερα από αυτά που είχαν οι Σόνικς ως ομάδα.[18][19] Ήταν επίσης μέλος της καλύτερης πεντάδας και πέντε φορές All-Star σε έξι σεζόν με την ομάδα.[20] Οι Ρόκετς απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 24 που φορούσε στην ομάδα.[4]
Μεταγράφηκε στους Φιλαδέλφεια 76ερς την επόμενη σεζόν, καθώς οι Ρόκετς άλλαξαν ιδιοκτησία και η νέα δεν δύνονταν να εκπληρώσει το υψηλόμισθο συμβόλαιό του. Επανέλαβε την κατάκτηση του τίτλου του MVP, ο μόνος στην ιστορία που κατέκτησε δύο συνεχόμενους τίτλους πολυτιμότερου παίκτη με δύο διαφορετικές ομάδες και οδήγησε τους 76ερς στο πρωτάθλημα του 1983. Εκείνη τη σεζόν είχε μέσο όρο 24,5 πόντους και 15,3 ριμπάουντ.[21][22] Στην πρώτη του από τις δύο περιόδους με τη Φιλαδέλφεια, ήταν All-Star σε κάθε μία από τις τέσσερις σεζόν του στη ομάδα, ενώ το 1983 ήταν και MVP των τελικών με μέσους όρους 25,8 πόντους και 18,0 ριμπάουντ. Η ομάδα σημείωσε 67 νίκες στην κανονική περίοδο και είχε μόνο μία ήττα στους 13 αγώνες των πλέι οφ δίνοντας στον Μαλόουν τον μοναδικό τίτλο πρωταθλήματος της καριέρας του. Είχε καταλυτική παρουσία στην επικράτηση των Σίξερς επί των Λος Άντζελες Λέικερς στην σειρά των τελικών με 4–0. Έχοντας αυξήσει το βάρος του στα 115 κιλά, είχε εξαιρετική απόδοση απέναντι στον ψηλότερό του Αμπντούλ Τζαμπάρ, που είχε επικρατήσει στη ρακέτα των Σίξερς στους τελικούς της προηγούμενης χρονιάς.[23][24] Στη σειρά των τεσσάρων τελικών ο Μαλόουν μάζεψε 72 ριμπάουντ έναντι μόνο 30 του Τζαμπάρ,[18] ενώ συνολικά στα πλέι οφ εκείνη την χρονιάς 26,0 πόντους και 15,8 ριμπάουντ.[16] Την επόμενη χρονιά τραυματισμοί δεν του επέτρεψαν να φτάσει στο καλύτερο της απόδοσης, ήταν όμως και πάλι πρώτος στα ριμπάουντ για πέμπτη συνεχή χρονιά, όμως η ομάδα αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο των πλέι οφ. Και την ακόλουθη χρονιά ήταν πρώτος ριμπάουντερ, έκτη συνεχόμενη, επίδοση ρεκόρ τότε.[25][26] Ήταν All-Star στις δύο μόνο σεζόν του με τους τότε Ουάσινγκτον Μπούλετς. Υπέγραψε ως ελεύθερος με τους Ατλάντα Χοκς, κερδίζοντας τη 12η συνεχόμενη και τελευταία του επιλογή στο NBA All-Star στην πρώτη του σεζόν. Στις 3 Νοεμβρίου 1990 με επτά εύστοχες ελεύθερες βολές που σημείωσε απέναντι στους Ιντιάνα Πέισερς, έγινε ο πρώτος όλων των εποχών ξεπερνώντας τον Όσκαρ Ρόμπερτσον που είχε 7.694. Διατήρησε το ρεκόρ μέχρι το 2001.[27] Στα επόμενα χρόνια του, έπαιξε με τους Μιλγουόκι Μπακς πριν επιστρέψει στους 76ερς και ολοκληρώσει την καριέρα του στους Σαν Αντόνιο Σπερς.[3] Όταν έκλεισε την καριέρα του ήταν τρίτος σκόρερ όλων των εποχών του NBA μετά τους Τζαμπάρ και Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.[28]
Ο Μαλόουν ήταν δυναμικός παίκτης, με καλές τοποθετήσεις στη ρακέτα, ιδιαίτερα παραγωγικός και έξυπνος κοντά στο καλάθι στην επίθεση, κορυφαίος στο ΝΒΑ στα ριμπάουντ έξι φορές (τρίτος στην ιστορία), συμπεριλαμβανομένου του ρεκόρ τότε πέντε συνεχόμενων σεζόν (1981–1985).[11][14][29] Όχι τόσο ψηλός όσο άλλοι μεγάλοι σέντερ του πρωταθλήματος, αξιοποίησε τη δύναμη, την ταχύτητα και την επιμονή του.[6] Με το παρατσούκλι «Πρόεδρος των Διοικητικών Συμβουλίων» για την ικανότητά του στα ριμπάουντ,[7] ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ο κορυφαίος όλων των εποχών στα επιθετικά ριμπάουντ, αφού οδήγησε τόσο το ABA όσο και το ΝΒΑ στην κατηγορία συνδυαστικά εννέα φορές. Συνδυάζοντας τα στατιστικά του ABA και NBA, ο Μαλόουν κατατάσσεται στην ένατη θέση όλων των εποχών σε πόντους καριέρας (29.580) και τρίτος στα συνολικά ριμπάουντ (17.834).[30][31] Είναι 11ος σκόρερ όλων των εποχών στο NBA με 27.409 πόντους. Εξακολουθεί να κατέχει τα ρεκόρ του NBA για τα επιθετικά ριμπάουντ στην καριέρα του (6.731), σε μία σεζόν (587) και σε ένα παιχνίδι (21).[29][32] Στη 19χρονη θητεία του στο πρωτάθλημα, είχε μέσο όρο 5,1 επιθετικά ριμπάουντ ανά παιχνίδι κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου και 5,4 επιθετικά ριμπάουντ ανά παιχνίδι στα πλέι οφ, μακράν οι ψηλότεροι στην ιστορία.[18] Κατέχει το ρεκόρ του ΝΒΑ για τους περισσότερους συνεχόμενους αγώνες που διεξήχθησαν χωρίς να αποβληθεί με φάουλ με 1.212 ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του Τσάμπερλεϊν το 1991.[3][33]
Οι Ρόκετς απέσυραν τη φανέλα με το νούμερο 24 και οι Σίξερς με το νούμερο 2 που φορούσε κατά τη διάρκεια της καριέρας του σε αυτές τις ομάδες.[34] Η ομάδα της Φιλαδέλφειας το έπραξε στις 8 Νοεμβρίου 2019, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατό του.[35] Επιλέχθηκε τόσο στην ομάδα όλων των εποχών του ABA, όσο και στην ομάδα όλων των εποχών της 50ης και 75ης επετείου του ΝΒΑ.[20][36] Εισήχθη στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame κατά το πρώτο έτος επιλεξιμότητάς του το 2001.[3] Απεβίωσε στον ύπνο του από καρδιακή νόσο σε ηλικία 60 ετών, το πρωί της 13ης Σεπτεμβρίου 2015, σε ένα ξενοδοχείο στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια. Είχε προγραμματιστεί να παίξει σε ένα φιλανθρωπικό τουρνουά γκολφ εκείνη την ημέρα.[25] Παρά την μεγάλη του καριέρα δεν λαμβάνει την αναγνώριση που του αξίζει και σπάνια αναφέρεται από τους αναλυτές του NBA τον 21ο αιώνα.[37]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
