From Wikipedia, the free encyclopedia
Τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα (ΜΔΣ) είναι μια ομάδα καρκίνων κατά την οποία οι ανώριμες μορφές των αιμοσφαιρίων στον μυελό των οστών δεν ωριμάζουν, με αποτέλεσμα να μην εξελίσσονται σε υγιή αιμοσφαίρια.[1] Στα αρχικά στάδια δεν παρατηρούνται κατά κανόνα συμπτώματα.[1] Αργότερα, τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν αίσθημα κόπωσης, δύσπνοια, αυτόματηαιμορραγία ή συχνές λοιμώξεις.[1] Ορισμένοι τύποι ΜΔΣ μπορεί να εξελιχθούν σε οξεία μυελογενή λευχαιμία.[1]
| Μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο | |
|---|---|
 Επίχρισμα αίματος σε άτομο με μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο. Απεικονίζεται ένα ουδετερόφιλο με ελαττωμένη κοκκίωση και πυρήνα με ανωμαλία ψευδο-Pelger–Huët. Παρατηρούνται επίσης ανώμαλα ερυθρά αιμοσφαίρια που σχετίζονται εν μέρει με αφαίρεση του σπλήνα. | |
| Ειδικότητα | Αιματολογία, ογκολογία |
| Συμπτώματα | Απουσία συμπτωμάτων, αίσθημα κόπωσης, δυσκολία στην αναπνοή, αυτόματη αιμορραγία, συχνές λοιμώξεις[1] |
| Συνήθης έναρξη | ~ 70 έτη[2] |
| Παράγοντες κινδύνου | Προηγηθείσα χημειοθεραπεία, ακτινοβολία, κάποιες χημικές ουσίες όπως καπνός τσιγάρου, φυτοφάρμακα, και βενζόλιο, έκθεση σε υδράργυρο ή μόλυβδο[1] |
| Διαγνωστική μέθοδος | Εξέταση αίματος, οστεομυελική βιοψία[1] |
| Θεραπεία | Υποστηρικτική θεραπεία, φάρμακα, μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων[1] |
| Φαρμακευτική αγωγή | Λεναλιδομίδη, αντιθυμοκυτταρική σφαιρίνη, αζακιτιδίνη[1] |
| Πρόγνωση | Συνήθης επιβίωση ~2,5 έτη[1] |
| Ταξινόμηση | |
Στους παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνονται η προηγηθείσα χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία, έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες όπως ο καπνός του τσιγάρου, τα φυτοφάρμακα και το βενζόλιο, και η έκθεση σε βαρέα μέταλλα όπως ο υδράργυρος ή ο μόλυβδος.[1] Η διαταραχή της ανάπτυξης των αιμοσφαιρίων οδηγεί σε ένα συνδυασμό χαμηλού αριθμού ερυθρών αιμοσφαιρίων, αιμοπεταλίων και λευκών αιμοσφαιρίων.[1] Σε ορισμένους τύπους ΜΔΣ παρατηρείται αύξηση των πρόδρομων (ανώριμων) μορφών των αιμοσφαιρίων, που ονομάζονται βλάστες, στο μυελό των οστών ή στο αίμα.[1] Οι κατηγορίες του ΜΔΣ βασίζονται στις συγκεκριμένες αλλαγές που παρατηρούνται στα κύτταρα του αίματος και στο μυελό των οστών.[1]
Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει υποστηρικτική φροντίδα, φαρμακευτική θεραπεία και μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων.[1] Η υποστηρικτική φροντίδα μπορεί να περιλαμβάνει μεταγγίσεις αίματος, φάρμακα για την αύξηση της παραγωγής ερυθρών αιμοσφαιρίων και αντιβιοτικά.[1] Η φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει τα φάρμακα λεναλιδομίδη, αντιθυμοκυτταρική σφαιρίνη και αζακιτιδίνη.[1] Ορισμένα άτομα μπορούν να θεραπευτούν με χημειοθεραπεία ακολουθούμενη από μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων από δότη. [1]
Περίπου επτά ανά 100.000 άτομα έχουν προσβληθεί, ενώ περίπου τέσσερα ανά 100.000 άτομα προσβάλλονται από την πάθηση κάθε χρόνο.[2] Η τυπική ηλικία έναρξης είναι τα 70 έτη.[2] Η πρόγνωση εξαρτάται από τον τύπο των κυττάρων που επηρεάζονται, τον αριθμό των βλαστών στο μυελό των οστών ή το αίμα και τις μεταβολές που παρατηρούνται στα χρωμοσώματα των προσβεβλημένων κυττάρων.[1] Ο τυπικός χρόνος επιβίωσης μετά τη διάγνωση είναι 2,5 χρόνια.[2] Η ύπαρξη του συνδρόμου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1900.[3] Το σημερινό όνομα χρησιμοποιείται από το 1976. [3]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
