Μπάρμπαρα Λόνγκι
Ιταλίδα ζωγράφος From Wikipedia, the free encyclopedia
Ιταλίδα ζωγράφος From Wikipedia, the free encyclopedia
Η Μπάρμπαρα Λόνγκι (ιταλ.:Barbara Longhi, 21 Σεπτεμβρίου 1552 - 23 Δεκεμβρίου 1638) ήταν Ιταλίδα ζωγράφος. Έχαιρε μεγάλου θαυμασμο,ύ εν όσω ζούσε, ως πορτρετίστα, αν και τα περισσότερα πορτρέτα της είναι τώρα χαμένα ή χωρίς απόδοση. Το έργο της, όπως οι πολλοί πίνακες ζωγραφικής της Παναγίας με το Βρέφος, της απέδωσε φήμη ως καλλιτέχνιδας.
| Μπάρμπαρα Λόνγκι | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1 Οκτωβρίου 1552 ή 21 Σεπτεμβρίου 1552[1] Ραβέννα[1] |
| Θάνατος | 23 Δεκεμβρίου 1638[2] Ραβέννα[1] |
| Εθνικότητα | Ιταλοί[3] |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[3] και καλλιτέχνης[4] |
| Κίνημα | Italian Renaissance painting[5] |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία[6] και θρησκευτική τέχνη[1][6] |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Italian Renaissance painting[5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Μπάρμπαρα Λόνγκι γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1552 στη βόρεια ιταλική πόλη Ραβέννα, όπου πέρασε όλη της τη ζωή. Ο πατέρας της, Λούκα Λόνγκι (1507–1580), ήταν πολύ γνωστός μανιεριστήςζωγράφος και ο μεγαλύτερος αδελφός της Φραντσέσκο (1544–1618) ήταν επίσης ζωγράφος. Και τα δύο αδέλφια εκπαιδεύτηκαν από τον πατέρα τους και ήταν μέλη του εργαστηρίου του με την Μπάρμπαρα να βοηθά σε έργα όπως η εργασία σε μεγάλες εικόνες Αγίας Τράπεζας. Επίσης μοντελοποίησε και απέκτησε κάποια εξοικείωση με τη διαδικασία προώθησης έργων τέχνης της σε πάτρονες. Αν και η εκπαίδευσή της ολοκληρώθηκε το 1570, οι δεσμοί της με την οικογένειά της και με το εργαστήριο του πατέρα της παρέμειναν ισχυροί. Πολύ λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της, ακόμη και αν υπήρξε ποτέ παντρεμένη.
Η Λόντι έχαιρε μεγάλου σεβασμού ως πορτρετίστα αλλά μόνο ένα από τα πορτρέτα της, ο Μοναχός της Καμαλντόλε, είναι γνωστό σήμερα. Αυτός είναι επίσης ο μόνος γνωστός πίνακας που απεικονίζει ενήλικο άνδρα και ένας από τους λίγους που περιλαμβάνει ημερομηνία (αν και το τελευταίο ψηφίο δεν είναι εντελώς ευανάγνωστο · μπορεί να είναι 1570 ή 1573).
Ο πατέρας του Longhi την είχε απεικονίσει ως Αγία Βαρβάρα στον πίνακα του 1570, Παναγία Βρεφοκρατούσα με Αγίου. Η Λόνγκι πιθανότατα ποζάρισε για τον πίνακα του πατέρα της Ο γάμος της Κανά. Η Αγία Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας ( παραπάνω ) έχει έντονη ομοιότητα με τις απεικονίσεις του πατέρα της στους δύο πίνακες που αναφέρονται παραπάνω και γενικά αναγνωρίζεται ως αυτοπροσωπογραφία. Για την απεικόνιση της Λόνγκι ως της αριστοκρατικής, καλλιεργημένης Αγίας Αικατερίνης της Αλεξάνδρειας, η Ιρένε Γκρατσιάνι αναγράφει ότι «όταν εμφανίζει μια εικόνα του εαυτού της, η Μπάρμπαρα παρουσιάζεται επίσης σύμφωνα με το μοντέλο της ενάρετης, κομψής και πολυμαθούς γυναίκας, επανεξετάζοντας τα θέματα που η Λαβίνια [ Φοντάνα ] είχε αναπτύξει αρκετά χρόνια νωρίτερα στη Μπολόνια, σύμφωνα με ρεπερτόριο που συνδέεται με τον ύστερο Μενιερισμό". Έχει προταθεί ότι η Λόνγκι μπορεί να παρουσίασε την αυτοπροσωπογραφία της ως την λατρευτική εικόνα αγίου, προκειμένου να αποφευχθεί η εμφάνιση της αμαρτίας της ματαιοδοξίας . Αρχικά ανατέθηκε για το μοναστήρι του Ζγίου Απολλινάριου στο Κλάσσε, ο πίνακας αποκτήθηκε από το Museo d'Arte della Città di Ravenna το 1829 και υποβλήθηκε σε αποκατάσταση το 1980. Υπάρχουν πολλές άλλες απεικονίσεις της ως Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας.
Οι περισσότεροι από τους πίνακες της Λόνγκι είναι χωρίς υπογραφή, αλλά σε έναν περιλάμβανε τα αρχικά "BLF", που σημαίνει "Barbara Longhi fecit" ("Δημιουργία της Μπάρμπαρα Λόνγκι") και σε ένα άλλο, "BLP", (Barbara Longhi pinxi, "Η Μπάρμπαρα Λόνγκι το ζωγράφισε ". Καθώς σχεδόν όλη η εργασία της δεν είχε υπογραφή, είναι άγνωστο πόσα έργα ζωγραφικής δημιούργησε ή εξακολουθούν να υπάρχουν. Μόνο περίπου δεκαπέντε αποδίδονται με βεβαιότητα σε αυτήν. Από αυτούς, περίπου δώδεκα είναι πίνακες της Παναγίας Βρεφοκρατούσας. Τέτοιοι πίνακες ήταν πολύ δημοφιλείς κατά τη διάρκεια της Αντμεταρρύθμισης . Πιστεύεται ότι ορισμένα από τα έργα της ενδέχεται να έχουν αποδοθεί εσφαλμένα στον πατέρα της.
Μεταξύ των έργων του Longhi που δεν απεικονίζουν την Παναγία είναι η Ιουδήθ με την κεφαλή του Ολοφέρνη (περίπου 1570–75). Αυτό το θέμα ζωγράφισαν και άλλες γυναίκες καλλιτέχνες όπως οι Φέντε Γκαλίτσια (Fede Galizia), Ελιζαμπέτα Σιράνι και Αρτεμίζια Τζεντιλέσκ. Η έκδοση της Λόνγκι διαφέρει πολύ από τις δύο εκδόσεις που ζωγράφισε η Τζεντιλέσκι στο ότι δεν απεικονίζει τη βίαιη πράξη. Αντ 'αυτού, η Ιουδήθ της φαίνεται να ζητά συγχώρεση καθώς ατενίζει προς τον παράδεισο. Αυτό είναι σύμφωνο με τις ιδέες της Αντιμεταρρύθμισης σχετικά με την προθυμία να παραδεχτεί κάποιος το σφάλμα του και να πιστεύει στην απαλλαγή του μετανοούντος.
Η απλότητα της σύνθεσης και της λεπτής χρωματικής παλέτας που χρησιμοποιείται στους πίνακές της αντικατοπτρίζουν επίσης τα δόγματα της Αντιμεταρρύθμισης. Τα σχετικά μικρά έργα της, σε αντίθεση με τις μεγάλες εικόνες Αγίας Τράπεζας που δημιούργησε ο πατέρας της, είναι ενδεικτικά της επιδιωκόμενης έμφασης στις λατρευτικές σκέψεις. Προσπάθησε να προκαλέσει ενσυναίσθηση στον θεατή με τα θέματα της. Αντιστάθηκε στην τάση να δημιουργεί τεράστιες βιβλικές σκηνές, αντί να επικεντρώνεται στις γαλήνιες απεικονίσεις της Παναγίας και του Βρέφους.
Οι καλλιτεχνικές της επιρροές περιλάμβαναν τον Ραφαήλ, τον Αντόνιο ντα Κορρέτζιο, τον Παρμιτζανίνο, τον Μαρκαντόνιο Ραϊμόντι και τον Αγκοστίνο Βενετσάνο . Η διεθνής επιτυχία της διάσημης Ιταλίδας ζωγράφου Σοφονίσμπα Ανγκουίσσολα (Sofonisba Anguissola) είναι πιθανόν να την ενέπνευσε. Ενώ επηρεάστηκε από αυτές τις μεγάλες μορφές, το δικό της μοναδικό ύφος εξελίχθηκε. Παράδειγμα είναι η ευαίσθητη απόδοση χαρακτηριστικών, όπως τα χέρια και ο λαιμός στις Παναγίες της, και η χρήση της "ζεστής και λεπτής χρυσής παλέτας". Συνδέει την παραδοσιακή σύνθεση με την ένταση της αίσθησης και τον καινοτόμο χρωματισμό."
Απεβίωσε στη Ραβέννα στις 23 Δεκεμβρίου 1638, σε ηλικία 86 ετών.
Η Λόνγκι είναι μία από τις λίγες γυναίκες καλλιτέχνες που αναφέρονται στη δεύτερη έκδοση (1568) του Ιταλού ζωγράφου ιστορικού τέχνης Τζόρτζο Βαζάρι και συγγραφέα του επικού έργου "Lives of the Most Excellent Painters, Sculptors and Architects" . [7] Ο Βαζάρι γράφει ότι η Λόνγκι "σχεδιάζει πολύ καλά και έχει αρχίσει να χρωματίζει μερικά πράγματα με χάρη και τρόπο". Αλλά όπως η Ζερμέν Γκρηρ αναγράφει στο βιβλίο της The Obstacle Race: The Fortunes of Women Painters and their Work, τέτοιες «τυχαίες» επιλογές γυναικών καλλιτεχνών, συμπεριλαμβανομένης της Λόνγκι , σπάνια προσέφεραν «σοβαρή κριτική για το επίτευγμά τους». Στη συνέχεια, η Γκρηρ προσέφερε τη δική της εκτίμηση: "Η έξοδος της Μπάρμπαρα ήταν σημαντική, όλες οι μικρές εικόνες της, αξιοθαύμαστες για την καθαρότητα της γραμμής τους και την απαλή φωτεινότητα του χρώματος" και "Η Λόνγκι φέρνει στην εξαιρετικά συντηρητική της δημιουργία πινάκων μια απλότητα και ένταση αίσθησης αρκετά πέρα από τον πανηγυρικό πατέρα της και τον αδελφό της.
,_Barbara_Longhi.jpg)
Παρά την κάποια φήμη στην πόλη της, Ραβέννα, η Λόνγκι δεν ήταν γνωστή αλλού κατά τη διάρκεια της ζωής της. Οι πίνακες της παρέχουν κάποια απεικόνιση της επιρροής της Αντιμεταρρύθμισης στην τοπική τέχνη.
Το Museo d'Arte della Città di Ravenna διαθέτει επτά έργα της Λόνγκι , καθώς και έδτεκα από τον πατέρα της Λούκα και τρία από τον αδελφό της Φραντσέσκο.
Το έργο της εκπροσωπείται στις συλλογές του Μουσείου του Λούβρου (Παρίσι), του Εθνικού Μουσείου Τέχνης της Ρουμανίας (Βουκουρέστι), της Πινακοθήκης Μπρέρα (Μιλάνο), Εθνική Πινακοθήκη της Μπολόνια, Museo Biblioteca del Grappa, Μουσείο Τέχνης Walters (Βαλτιμόρη, Μέριλαντ) ), και το Μουσείο Τέχνης της Ινδιανάπολης, καθώς και στη Santa Maria Maggiore (Ραβέννα).
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
