Μιγέλ Πρίμο ντε Ριβέρα

Ο Μιγέλ Πρίμο ντε Ριβέρα (Miguel Primo de Rivera, 8 Ιανουαρίου 1870 - 16 Μαρτίου 1930) ήταν στρατιωτικός και δικτάτορας της Ισπανίας.

Μιγκέλ Πρίμο ντε Ριβέρα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Miguel Primo de Rivera (Ισπανικά)
Γέννηση	8  Ιανουαρίου 1870[1][2][3] Χερέθ ντε λα Φροντέρα[4][5]
Θάνατος	16  Μαρτίου 1930[6][7][8] Παρίσι[9][10]
Αιτία θανάτου	σακχαρώδης διαβήτης
Τόπος ταφής	Iglesia-convento de la Merced[11][12]
Χώρα πολιτογράφησης	Ισπανία
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία Καθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ισπανικά[13][14]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Περίοδος ακμής	1884
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Ισπανική Πατριωτική Ένωση
Οικογένεια
Σύζυγος	Casilda Sáenz de Heredia (1902–1908)[15]
Σύντροφος	Mercedes Castellanos (1928)
Τέκνα	Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα Pilar Primo de Rivera Fernando Primo de Rivera y Sáenz de Heredia Miguel Primo de Rivera y Sáenz de Heredia Carmen Primo de Rivera
Γονείς	Miguel Primo de Rivera y Sobremonte και Inés Orbaneja y Pérez de Grandallana
Αδέλφια	María Jesús Primo de Rivera y Orbaneja[16] José Primo de Rivera y Orbaneja[17] Fernando Primo de Rivera y Orbaneja
Συγγενείς	Rafael de Sobremonte, 3rd Marquis of Sobremonte (προπάππος) και Rosario Primo de Rivera y Urquijo (son's daughter)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Capitán General, στρατηγός και Αρχιστράτηγος/Ισπανικός Στρατός Ξηράς
Πόλεμοι/μάχες	Πόλεμος του Μαργάγιο και Πόλεμος του Ριφ
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου (1925–1928) High Commissioner of Spain to Morocco (1924–1925) Captain General of Catalonia (1922–1924) Senator of the Kingdom (1921–1922, Επαρχία Κάδιθ) Υπουργός Επικρατείας της Ισπανίας (1927–1928) Πρόεδρος του Υπουργικού Συμβουλίου και Εξωτερικών Υποθέσεων (1928–1930) d:Q43190099 (1923–1925) General captain of Valencia (1920–1921)
Βραβεύσεις	κολάρο του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (1929)[18][19] Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) Ιπποτικό Τάγμα της Καλατράβα Knight Grand Cross of the Order of Saint Ferdinand (1894)[20] Grand Cross of the Military Merit - red badge (1913)[21] Grand Cross of Naval Merit with red badge Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Τάγμα του Αβίς Τάγμα της Αξίας (Χιλή) Μεγαλόσταυρος του Στρατιωτικού Τάγματος του Πύργου και του Σπαθιού (1929)[22] Τάγμα του Λευκού Λέοντος (1925)[23] Μεγαλόσταυρος του Στρατιωτικού Τάγματος του Χριστού (1927)[24] Medal of Work Merit (1927)[25] Knight Grand Cross of the Order of Saint Ferdinand (1925)[26] Μεγαλόσταυρος του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Ερμενεγίλδου (1925)[27] Υιοθετημένος γιος του Μπιλμπάο (1925)[28][29] Τάγμα του Ντάνεμπρογκ[30] Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λευκού Ρόδου της Φινλανδίας[31]
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Γεννήθηκε το 1870 και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Υπηρέτησε σαν στρατιωτικός στις τότε ισπανικές αποικίες στην Κούβα, το Μαρόκο και τις Φιλιππίνες. Από το 1917 διετέλεσε φρούραρχος σε μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Το 1923 ο Βασιλιάς Αλφόνσος ΙΓ΄ τον βοήθησε να πάρει την εξουσία με κίνημα και να καταλύσει την Α΄ Ισπανική Δημοκρατία. Σύμφωνα με τον Μπίβορ,^[32] το πραξικόπημα προκλήθηκε λόγω της στρατιωτικής αποτυχίας του Στρατηγού Silvestre, ο οποίος έπεσε σε ενέδρα των Μαροκινών στο Annual. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανικανότητας κατά το οποίο 10.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν και 4.000 αιχμαλωτίστηκαν. Η αντίδραση ήταν έντονη, ο βασιλιάς επικρίθηκε οδηγώντας τον Μιγέλ Ριβέραπ σε πραξικόπημα, αφήνοντας όμως τον βασιλιά Αλφόνσο ΙΓ' στη θέση του ως αρχηγού κράτους.^[32] Ίδρυσε τη δική του πολιτική οργάνωση, την Πατριωτική Ένωση (Union Patriotica) και διόρισε στην κυβέρνησή του τον σοσιαλιστή Λάργκο Καμπαλέρο, με σκοπό να συστήσει συμβούλια επίλυσης βιομηχανικών διαφορών. Πέτυχε να τελειώσει τον πόλεμο στο Μαρόκο, στην οροσειρά Ριφ. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού διπλασιάστηκε το 1925 και 1929, μετά από διάφορα κατασκευαστικά έργα υποδομών.^[32] Έγινε φυγή κεφαλαίων και το εθνικό νόμισμα της ισπανίας, η πεσέτα, έχασε το 50% της αξίας της. Ο Αλφόνσος ΙΓ' άρχισε να ανησυχεί και μια αντιπολίτευση που είχε αναπτυχθεί από αριστερούς και φιλελεύθερους, γνωστή ως Δημοκρατική Συμμαχία (Ισπανία) (Alianza Republicana), με σκοπό της εκδίωξη του καθεστώτος αλλά και της μοναρχίας, αντιτάχθηκε σε αυτήν.^[32]

Στις 28 Ιανουαρίου 1930, ο Πρίμο ντε Ριβέρα παραιτήθηκε και αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία, μέχρι τον θάνατό του. Ο Αλφόνσος ΙΓ΄ εμπιστεύθηκε την επόμενη κυβέρνηση στον στρατηγό Ντάμασο Μπερενγκιέρ.^[32]

Πέθανε στις 16 Μαρτίου 1930.

Παραπομπές

1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119593702. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Miguel-Primo-de-Rivera. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
3. (Αγγλικά) SNAC. w6dz1kb3. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
5. www.diariodejerez.es/jerez/miguel-primo-de-rivera_0_1492351004.html.
6. books.google.es/books?id=PXE7DwAAQBAJ&pg=PA244&lpg=PA244. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2018.
7. books.google.es/books?id=Vl0z9P6dl6sC&pg=PA401. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2018.
8. books.google.es/books?id=dyCkDQAAQBAJ&pg=PT82. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2018.
9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
10. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
11. hemeroteca.abc.es/nav/Navigate.exe/hemeroteca/madrid/abc/1956/11/01/019.html. Ανακτήθηκε στις 10  Απριλίου 2017. σελ. 19.
12. www.lavozdelsur.es/ediciones/jerez/ayer-jerez-en-lapidas-sepulturas-ruta-tumbas-dictador-reina-envenenada_285170_102.html.
13. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119593702. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
14. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jo20201076081. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
15. Ramón José Maldonado y Cocat: «Nobiliario riojano» (Ισπανικά) 1950. σελ. 147.
16. Stanley George Payne: «Fascism in Spain, 1923–1977» (Αγγλικά) University of Wisconsin Press. Μάντισον, Λονδίνο. 1999. σελ. 70. ISBN-13 978-0-299-16564-2. ISBN-10 0-299-16564-7.
17. Shlomo Ben-Ami: The Forerunners of Spanish Fascism: Unión Patriótica and Unión Monárquica 1979. 10.1177/026569147900900104. σελ. 53.
18. «Real decreto concediendo el Collar de la Real Orden de Isabel la Católica a D. Miguel Primo de Rivera y Orbaneja, Marqués de Estella, Presidente del Consejo de Ministros». 6  Οκτωβρίου 1925. σελ. 130.
19. BOE-A-1929-10415.
20. BOE-A-1894-599.
21. BOE-A-1913-7937.
22. www.ordens.presidencia.pt?idc=154&list=1. Ανακτήθηκε στις 2  Δεκεμβρίου 2017.
23. www.prazskyhradarchiv.cz/archivKPR/upload/8117-rbl.pdf.
24. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
25. BOE-A-1927-10119.
26. BOE-A-1925-9899.
27. BOE-A-1925-2328.
28. hemerotecadigital.bne.es/issue.vm?id=0026219093&page=2. Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2022.
29. web.tarragona.cat/pandora/cgi-bin/Pandora?fn=commandselect%3Bquery%3Did%3A0000422072%3Bcommand%3Dshow_pdf%3Btexto%3D+-+Patria+%28none%29+12%2F11%2F1925.+P%C3%A0gina+4. Ανακτήθηκε στις 4  Φεβρουαρίου 2022.
30. Ανακτήθηκε στις 16  Φεβρουαρίου 2022.
31. Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 112. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
32. Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος, Μπίβορ, εκδόσεις Γκοβόστη, σελ.61-63