Λιούβα Α΄

Ο Λιούβα Α', Liuva I, (απεβ. το 570, ^[3] 571-572, ^[4] ή 573 ^[5] ) ήταν Βησιγότθος βασιλιάς της Hispania και της Σεπτιμανίας.

Λιούβα Α΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	6ος αιώνας
Θάνατος	573[1][2] ή 572 Ναρμπόν
Θρησκεία	Αρειανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μονάρχης
Οικογένεια
Αδέλφια	Λιουβιγγέλδος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	βασιλιάς των Βησιγότθων (567–572)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Λιούβα Α΄ των Βησιγότθων, εικονογράφηση από το 1095.

Βιογραφία

Έγινε βασιλιάς στο Ναρμπόν μετά το τέλος τού Αθαναγίλδ το 567. Ο ιστορικός Ρότζερ Κόλινς σημειώνει ότι αυτή ήταν η πρώτη φορά, που ένας Βησιγότθος βασιλιάς αναφέρεται στη βορειοανατολική περιοχή του βασιλείου από το 531, όταν ο Aμαλάριχ δολοφονήθηκε. Προτείνει ότι η στέψη του Λιούβα Α΄ κοντά στα σύνορα με τους Φράγκους έγινε, λόγω των νέων απειλών από αυτόν τον γείτονα, καθώς υπό τον Γκούντραμ οι Φράγκοι είναι γνωστό ότι αποτελούσαν μεγαλύτερη απειλή για τους Βησιγότθους. ^[6] Αυτή η απειλή θα εξηγούσε επίσης, γιατί κατά το δεύτερο έτος της βασιλείας του, ο Λιούβα Α΄ έκανε τον μικρότερο αδελφό του Λιουβιγέλδ ταυτόχρονα συμβασιλιά και διάδοχο, βάζοντάς τον άμεσο υπεύθυνο της Hispania Citerior, δηλ. του ανατολικού τμήματος της Hispania. ^[7]

Η απειλή των Φράγκων μπορεί επίσης να εξηγήσει, γιατί ο Λιούβα Α΄ έδωσε καταφύγιο στον επίσκοπο Προνίμιο (σύγχρονα γαλλικά: Fronime). Ο Γρηγόριος του Τουρ δηλώνει ότι ο Προνίμιος είχε φύγει από το Μπουρζ για να ζήσει στη Σεπτιμανία «για κάποιον λόγο». Η Λιούβα Α΄ τον έκανε επίσκοπο τού Άγκντ, ένα αξίωμα που διατήρησε στη βασιλεία του Λιουβιγέλδ. Όταν αυτός ο μονάρχης προσπάθησε να τον δολοφονήσει, ο Προνίμιος κατέφυγε στη συνέχεια στη Γαλατία και τελικά πήγε στην αυλή του Φράγκου βασιλιά Χιλδεβέρτου Β΄, ο οποίος στη συνέχεια διόρισε τον Προνίμιο ως επίσκοπο τού Βενς. ^[8]

Ο Λιούβα Α΄ απεβίωσε τον τρίτο χρόνο της εξουσίας του, από μη καταγεγραμμένα αίτια. ^[9]

Παραπομπές

1. «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011. 12098/liuva-i. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
2. «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0037413.
3. Walsh, P. G. (June 1967). «1. The Ruodlieb: The first medieval epic of chivalry from eleventh-century Germany. Translated by Gordon B. Ford. Pp. 104. Leiden: Brill, 1965. Paper, fl. 14. - 2. Isidore of Seville: History of the Goths, Vandals, and Suevi. Translated by Guido Donini and Gordon B. Ford. Pp. viii+46. Leiden: Brill, 1966. Paper, fl. 12.». The Classical Review 17 (2): 235. doi:10.1017/s0009840x00324520. ISSN 0009-840X. https://archive.org/details/sim_classical-review_1967-06_17_2/page/n120.
4. Dates of death according to Peter Heather, The Goths (Oxford: Blackwell, 1996), p. 279; however Isidore of Seville states Liuva died in 570 (Historia de regibus Gothorum, Vandalorum et Suevorum, chapter 48; translation in Guido Donini and Gordon B. Ford, Isidore of Seville's History of the Goths, Vandals, and Suevi, second revised edition [Leiden: E.J. Brill, 1970], pp. 22f)
5. of Biclaro, Johannes (590). «Chronicon (Iohannes Biclarensis) - Wikisource». la.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2020.
6. Collins, Early Medieval Spain: Unity in Diversity 400-1000, second edition (New York: St. Martins, 1995), p. 40
7. John of Biclaro, Chronicle, 10. Translated in Kenneth Baxter Wolf, Conquerors and Chroniclers of Early Medieval Spain, second edition (Liverpool: University Press, 1990), p. 60
8. Decem Libri Historiarum, IX.24; translated by Lewis Thorpe, History of the Franks (Harmondsworth: Penguin, 1974), pp. 511f
9. Peter Heather, The Goths (Oxford: Blackwell, 1996), p. 279; Isidore of Seville, chapter 48; translation by Donini and Ford, pp. 22f

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Liuva I στο Wikimedia Commons