Λικούντ - Εθνικό Φιλελεύθερο Κίνημα

Το Λικούντ (εβραϊκά: הליכוד‎), επισήμως Λικούντ - Εθνικό Φιλελεύθερο Κίνημα (εβραϊκά: הַלִּיכּוּד – תנועה לאומית ליברלית‎) είναι συντηρητικό σιωνιστικό πολιτικό κόμμα στο Ισραήλ, με αρνητική στάση απέναντι στους Άραβες και υποστήριξη στους εποικισμούς και στην κατάληψη της Παλαιστίνης^[7]. Ιδρύθηκε το 1973 αρχικά ως ένας συνασπισμός διάφορων δεξιών και φιλελεύθερων κομμάτων και το 1988 έγινε η μετατροπή του σε ενιαίο κόμμα^[8]. Σήμερα ηγέτης του Λικούντ είναι ο Μπενιαμίν Νετανιάχου.

Λικούντ - Εθνικό Φιλελεύθερο Κίνημα הַלִּיכּוּד – תנועה לאומית ליברלית
Ηγέτης	Μπενιαμίν Νετανιάχου
Ιδρυτής	Μεναχέμ Μπέγκιν
Ίδρυση	1973 (συμμαχία) 1988 (ενιαίο κόμμα)
Έδρα	Metzudat Ze'ev 38 King George Street Τελ Αβίβ, Ισραήλ
Πτέρυγα νεολαίας	Νεολαία Λικούντ
Μέλη	125 000
Ιδεολογία	Συντηρητισμός[1] Εθνικός φιλελευθερισμός[2] Σιωνισμός[3] Δεξιός λαϊκισμός [4] Οικονομικός φιλελευθερισμός[5]
Πολιτικό φάσμα	Δεξιά[6]
Χρώματα	Μπλε
Κνέσετ	32 / 120
Σύμβολο εκλογών
מחל
Σημαία κόμματος
Ιστότοπος
likud.org.il
Πολιτικό σύστημα Ισραήλ Πολιτικά κόμματα Εκλογές

Η νίκη του κόμματος στις εκλογές του 1977 αποτέλεσε μία καθοριστική στιγμή για την πολιτική ιστορία του Ισραήλ καθώς ήταν η πρώτη φορά που η αριστερά έχασε την εξουσία. Στη συνέχεια το Λικούντ κυριάρχησε σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, ιδιαίτερα κατά τη δεκαετία του 80. Το 2005 το Λικούντ αντιμετώπισε μία μεγάλη εσωκομματική κρίση η οποία οδήγησε τελικά στην διάσπαση καθώς ο τότε αρχηγός Αριέλ Σαρόν αποχώρησε ιδρύοντας ένα νέο κόμμα, το Καντίμα.^[9][10]

Το Λικούντ και ιδιαιτέρως ο ηγέτης του, Μπενιαμίν Νετανιάχου, κατηγορούνται ότι έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην άνοδο της Χαμάς στην Παλαιστίνη. Αιτία που μπορεί να οδήγησε τον Νετανιάχου να βοηθήσει σε κάτι τέτοιο (αν οι κατηγορίες ευσταθούν), είναι η πολιτική του "διαίρει και βασίλευε" ανάμεσα στους Παλαιστίνιους.^[11]

Εκλογικά αποτελέσματα

Κοινοβούλιο (Κνέσετ)

Έτος	αριθμός ψήφων	ποσοστό%	αριθμός εδρών	+/-	Σημειώσεις
1973	473,309	30.2 (#2)	39 / 120	7
1977	583,968	33.4 (#1)	45 / 120	4
1981	718,941	37.1 (#1)	48 / 120	3
1984	661,302	31.9 (#2)	41 / 120	7
1988	709,305	31.1 (#1)	40 / 120	1
1992	651,229	24.9 (#2)	32 / 120	8
1996	767,401	25.1 (#2)	32 / 120	0	In cartel with Gesher & Tzomet
1999	468,103	14.1 (#2)	19 / 120	8
2003	925,279	29.4 (#1)	38 / 120	19
2006	281,996	9.0 (#4)	12 / 120	26
2009	729,054	21.61 (#2)	27 / 120	15
2013	884,631	23.3 (#1)	20 / 120	7
2015	924,766	23.3 (#1)	30 / 120	10
2019	1,138,772	26.45 (#1)	36 / 120	6

Παραπομπές

1. Bueno de Mesquita, Bruce (2013). Principles of International Politics. SAGE. σελ. 69
2. «Likud Anglos: Ze'ev Jabotinsky (1880-1940)». web.archive.org. 22 Φεβρουαρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.
3. «Guide to Israel's political parties» (στα αγγλικά). BBC News. 2013-01-18. https://www.bbc.com/news/world-middle-east-21073450. Ανακτήθηκε στις 2023-11-06.
4. Shafir, Gershon (2002). Being Israeli: The Dynamics of Multiple Citizenship. Cambridge University Press. σελ. 3
5. «Israel election: Who are the key candidates?» (στα αγγλικά). BBC News. 2015-03-14. https://www.bbc.com/news/world-middle-east-31815481. Ανακτήθηκε στις 2023-11-06.
6. Research, CNN Editorial (2 Ιανουαρίου 2013). «Benjamin Netanyahu Fast Facts». CNN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.
7. Bank, Houses in the Israeli settlement of settlement of Kedumim are seen in the foreground as part of the Palestinian city of Nablus is seen in the backgroundin the Israeli-occupied West· Feb. 20· Zvulun, 2020-REUTERS/Ronen (6 Απριλίου 2020). «Intel: Netanyahu, Gantz strike West Bank annexation deal - Al-Monitor: Independent, trusted coverage of the Middle East». www.al-monitor.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.
8. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2012.
9. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_04/09/2005_155533%5Bνεκρός+σύνδεσμος%5D
10. http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3498238,00.html
11. Beauchamp, Zack (9 Οκτωβρίου 2023). «Benjamin Netanyahu failed Israel». Vox (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου 2023.