From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο Λάσλο Κρασναχορκάι (László Krasznahorkai) είναι Ούγγρος μυθιστοριογράφος και σεναριογράφος, γνωστός για τα δύσκολα μυθιστορήματά του, συχνά αναφερόμενα ως μεταμοντέρνα, με δυστοπικά και μελαγχολικά θέματα[16]. Αρκετά από τα έργα του, όπως τα μυθιστορήματα Satantango (1985) και Η μελαγχολία της αντίστασης (1989), έχουν γυριστεί σε ταινίες από τον Ούγγρο σκηνοθέτη του κινηματογράφου Μπέλα Ταρ. Ο Κρασναχορκάι γράφει στην ουγγρική και στη γερμανική γλώσσα.
Ο Λ. Κρασναχορκάι γεννήθηκε στο Γκιούλα της Ουγγαρίας, στις 5 Ιανουαρίου 1954[17], και ήταν γιος του δικηγόρου Γκυόργκυ Κρασναχορκάι και της εργαζόμενης στην κοινωνική ασφάλιση Γιούλια Παλίνκας (Júlia Pálinkás).
Μετά την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο Erkel Ferenc, σπούδασε νομικά από το 1973 ως το 1976 στο Πανεπιστήμιο του Σέγκεντ και από το 1976 ως το 1978 στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης. Στη συνέχεια εγγράφηκε στο Τμήμα Φιλολογίας του δεύτερου πανεπιστημίου και υπέβαλε μία διπλωματική εργασία με θέμα το έργο και τις εμπειρίες του Ούγγρου συγγραφέα Σαντόρ Μαράι (1900–1989) μετά τη διαφυγή του από τη χώρα του το 1948 για να αποφύγει το κομμουνιστικό καθεστώς. Κατά τα έτη της φοιτήσεώς του στη Βουδαπέστη ο Κρασναχορκάι εργαζόταν στην «Gondolat Könyvkiadó», έναν εκδοτικό οίκο[17]. Τελείωσε τις σπουδές του το 1983.
Αμέσως μετά, άρχισε να βιοπορίζεται ως συγγραφέας. Το 1985, με την επιτυχία του μυθιστορήματος Sátántangó (= «Το τάγκο του Σατανά»), εκτινάχθηκε στην πρώτη γραμμή της ουγγρικής λογοτεχνικής ζωής. Το δυστοπικό αυτό έργο θεωρείται το διασημότερό του διεθνώς, όντας βραβευμένο στην αγγλική του μετάφραση (Best Translated Book Award 2013).[18]
Ταξίδεψε για πρώτη φορά έξω από την Ουγγαρία (και στον δυτικό κόσμο) το 1987, περνώντας ένα έτος στο τότε Δυτικό Βερολίνο ως κάτοχος μιας υποτροφίας DAAD. Μετά την κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων στην Ευρώπη, ο Κρασναχορκάι έζησε σε αρκετές διαφορετικές τοποθεσίες[18]. Το 1990 μπόρεσε να περάσει αρκετό καιρό στην ανατολική Ασία και άντλησε από τις εμπειρίες του στη Μογγολία και στην Κίνα για να γράψει τα Ο αιχμάλωτος της Ούργκα και Καταστροφή και θλίψη κάτω από τους ουρανούς. Από τότε επέστρεψε στην Κίνα αρκετές φορές[19].
Το 1993 το μυθιστόρημά του Η μελαγχολία της αντίστασης απέσπασε το γερμανικό Bestenliste-Prize για το καλύτερο λογοτεχνικό έργο της χρονιάς[18][20]. Ολοκληρώνοντας το μυθιστόρημα Πόλεμος και πόλεμος, ταξίδεψε πολύ στην Ευρώπη και αφέθηκε στην επίδραση του Αμερικανού ποιητή Άλλεν Γκίνσμπεργκ, ζώντας για λίγο στο διαμέρισμά του στη Νέα Υόρκη και χαρακτηρίζοντας τις συμβουλές του «πολύτιμες» για την ολοκλήρωση του βιβλίου του[21].
Το 1996, το 2000 και το 2005 πέρασε 6 μήνες στο Κιότο. Η επαφή του με την αισθητική και τη λογοτεχνική θεωρία της `Απω Ανατολής επέφερε σημαντικές αλλαγές στο ύφος και τη θεματολογία του[22], αλλά έχει περάσει και μέρες ή εβδομάδες σε αρκετές άλλες χώρες, όπως είναι οι ΗΠΑ, η Ισπανία και η Ελλάδα[23], εμπειρίες που χρονικογραφεί στο μυθιστόρημά του Seiobo εκεί κάτω (Best Translated Book Award 2014),[24]
Μετά το 1985 ο σκηνοθέτης και φίλος του συγγραφέα Μπέλα Ταρ γύρισε ταινίες βασισμένες σε έργα του Κρασναχορκάι, μεταξύ των οποίων και το Sátántangó[19].
Ο Κρασναχορκάι έχει δεχθεί διεθνώς καλές κριτικές για το έργο του. Η Σούζαν Σόνταγκ τον περιέγραψε ως «τον σύγχρονο Ούγγρο τεχνίτη της αποκάλυψης που έλκει τη σύγκριση με τον Γκόγκολ και τον Μέλβιλ».[18] Ο Β.Γκ. Ζέμπαλντ έγραψε: «Η παγκοσμιότητα του οράματός του συναγωνίζεται εκείνη των Νεκρών ψυχών του Γκόγκολ και ξεπερνά κατά πολύ όλα τα ελάσσονα ενδιαφέροντα της σύγχρονης συγγραφικής παραγωγής.»[25] Το 2015 ο Κρασναχορκάι τιμήθηκε με το Διεθνές βραβείο Μπούκερ και ήταν ο πρώτος Ούγγρος που το κέρδιζε ποτέ[20].
Ο Κρασναχορκάι έζησε πολλά χρόνια στο Βερολίνο, όπου και ήταν επί εξάμηνο επισκέπτης καθηγητής στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ενώ σήμερα ζει «απομονωμένος στους λόφους του χωριού Pilisszentlászló», στη βόρεια Ουγγαρία[26] Το 1990 νυμφεύθηκε την Ανίκο Πελύχε (Anikó Pelyhe), από την οποία πήρε διαζύγιο, και το 1997 νυμφεύθηκε τη σινολόγο και γραφίστρια Ντόρα Κοπσάνυ (Dóra Kopcsányi). Ο Κρασναχορκάι έχει τρία παιδιά: την Κάτα, την `Αγκνες και την `Εμμα (Πάννι).
Για τη Μελαγχολία της αντίστασης (1989):
«...η αφηγηματική φωνή και εστίαση του βιβλίου μεταβάλλονται χωρίς προειδοποίηση, μετατοπιζόμενες από το ένα πρόσωπο στον άλλο, κάποτε και στο μέσο μιας πρότασης. Ο Κρασναχορκάι φλερτάρει με τον σουρεαλισμό, αλλά χωρίς ποτέ να ολοκληρώνει τη σχέση. Το στιλ του είναι πυκνό και η ιστορία αλλάζει κατευθύνσεις στον ρυθμό της κοινωνικής αλλαγής, επιταχυνόμενη μόνο από τη δύναμη της ίδιας της της βαρύτητας. Η κάθε παράγραφος διαρκεί δεκάδες σελίδες, αντιδρώντας στη συντόμευση...» [27]
Για το Πόλεμος και πόλεμος (1999):
«...Οι ατελείωτες προτάσεις, που καταλαμβάνουν ολόκληρες σελίδες ή ακόμα και κεφάλαια, οι επαναλήψεις, οι συχνές εναλλαγές στον χρόνο και στην οπτική γωνία της αφήγησης, οι υπερβολικά λεπτομερείς περιγραφές και η συνεχής υπέρβαση του ορίου ανάμεσα στη λογική και την τρέλα, καθιστούν το «Πόλεμος και πόλεμος» ένα όχι ακριβώς εύκολο ανάγνωσμα — τουλάχιστον μέχρι ο αναγνώστης να εξοικειωθεί με τη γραφή του συγγραφέα και να παρασυρθεί στη ροή μιας παράδοξης, βαθιά συγκινητικής ιστορίας, που πραγματεύεται την ίδια τη φύση του ανθρώπου και τη μοίρα κάθε δημιουργήματός του.» [28]
(όλες οι ταινίες είναι του Μπέλα Ταρ)
Ο Λάσλο Κρασναχορκάι έχει τιμηθεί με πολυάριθμα λογοτεχνικά βραβεία και διακρίσεις, ανάμεσά τους με το ανώτατο πολιτιστικό βραβείο του ουγγρικού κράτους, το Βραβείο Κόσουθ, και με το Διεθνές βραβείο Μπούκερ[20]. Αναλυτικότερα:
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
.jpg)
