Κογκρέσο των Αντιπροσώπων

Το Κογκρέσο των Αντιπροσώπων (ισπανικά: Congreso de los Diputados) αποτελεί την Κάτω Βουλή του Ισπανικού Κοινοβουλίου, όντας η Άνω Βουλή η Ισπανική Γερουσία. Έχει την έδρα του στο Μέγαρο των Συνελεύσεων στη Μαδρίτη. Από το 1985 διαθέτει 350 κοινοβουλευτικές έδρες. Είναι νομοθετικό σώμα, που οι εξουσίες και οι αρμοδιότητές του έχουν οριστεί στο Ισπανικό Σύνταγμα.^[1][2]

Κογκρέσο των Αντιπροσώπων Congreso de los Diputados
14ο Κογκρέσο των Αντιπροσώπων
Είδος
Τύπος	Κάτω βουλή του Κοινοβουλίου του Βασιλείου της Ισπανίας
Ιστορία
Ίδρυση	1834
Ηγεσία
Πρόεδρος (Ομιλητής)	Μεριτσέλ Μπατέτ, ΙΣΕΚ Από 21 Μαΐου 2019
Πρωθυπουργός	Πέδρο Σάντσεθ, PSOE Από 1 Ιουνίου 2018
Αρχηγός της αντιπολίτευσης	Πάμπλο Κασάδο, PP Από 21 Ιουλίου 2018
Δομή
Έδρες	350
Κοινοβουλευτικές Ομάδες	Κυβέρνηση (155)      PSOE (120)      UP (35) Υποστήριξη (26)      Αυτονομιστές & Τοπικιστές της Αριστεράς[lower-greek 1] (26) Αντιπολίτευση (170)      PP (88)      Vox (52)      Ρεζιοναλιστες[lower-greek 2] (20)      Πολίτες (10)
Εκλογές
Εκλογικό σύστημα	Αναλογική εκπροσώπηση με κομματικές λίστες, Μέθοδος Ντ'Οντ
Τελευταία εκλογή	10 Νοεμβρίου 2019
Τόπος συνεδριάσεων
Ανάκτορο του Κοινοβουλίου Μαδρίτη, Κοινότητα της Μαδρίτης Βασίλειο της Ισπανίας
Ιστοσελίδα
congreso.es

Ιστορικά ανάγεται στο 1834 και το βασιλικό διάταγμα που όριζε τη διμορφία στη Γενική Συνέλευση του βασιλείου με τον διαχωρισμό στην Άνω Βουλή των Αριστοκρατών (Estamento de Próceres) και την Κάτω Βουλή των Προκουρατόρων (Estamento de Procuratores). Το δεύτερο σώμα απαρτιζόταν από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους των πόλεων της Ισπανίας και σύντομα μετονομάστηκε σε Βουλή των Αντιπροσώπων. Συνέχισε να υφίσταται κατά την περίοδο της Παλινόρθωσης των Βουρβόνων ενώ κατά τη Δεύτερη Ισπανική Δημοκρατία λειτούργησε ως το μοναδικό νομοθετικό όργανο του κράτους.^[3] Απαγορεύθηκαν επί δικτατορίας του στρατηγού Φράνκο και επανήλθαν με την ισπανική μετάβαση στη δημοκρατία το 1977 εκ νέου ως Κάτω Βουλή.

Για το Κογκρέσο των Αντιπροσώπων, εκλέγονται 350 μέλη με εκλογικό σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης με κλειστές λίστες, με εκλογικό όριο 3% των έγκυρων ψήφων (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια), και η κατανομή των εδρών γίνεται με μέθοδο D'Hondt. Η κατανομή των εδρών στις εκλογικές περιφέρειες γίνεται ως εξής: σε έκαστη από τις 50 επαρχίες της Ισπανίας αντιστοιχίζονται αρχικά δύο έδρες. Μετά, αντιστοιχίζονται οι 248 έδρες αναλογικά με τον πληθυσμό των επαρχιών. Οι δύο τελευταίες έδρες αντιστοιχούν στις αυτόνομες κοινότητες Θέουτα και Μελίγια, όπου οι εκλογές γίνονται με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα.^[4][5]

Οι εκλογές γίνονται με καθολική, άμεση και μυστική ψηφοφορία, στην οποία δικαίωμα προσέλευσης έχουν όλοι οι πολίτες άνω των δεκαοκτώ ετών, ισότιμα.^[6] Οι Ισπανοί του εξωτερικού έχουν το δικαίωμα να ψηφίσουν, αλλά πρέπει να υποβάλουν αίτηση πρώτα ( ισπανικά: Voto rogado‎‎), και να ακολουθήσουν μία γραφειοκρατική διαδικασία, που όμως συχνά παρουσιάζει δυσκολίες, οπότε οι εκπατρισμένοι απογοητεύονται και η προσέλευσή τους παραμένει χαμηλή.^[7]

Στο Κοινοβούλιο της Ισπανίας ο σχηματισμός κοινοβουλευτικής ομάδας πρέπει να τηρεί ορισμένες προδιαγραφές: να έχει λάβει πάνω από 15 έδρες, το 15 τοις εκατό στις εκλογικές περιφέρειες όπου έχει παρουσιαστεί ή το 5 τοις εκατό σε κρατικό επίπεδο.^[8] Όσα κόμματα δεν συγκεντρώνουν αυτές τις προϋποθέσεις ενσωματώνονται αναγκαστικά στη Μικτή Κοινοβουλευτική Ομάδα.^[9]

Παραπομπές

1. «BOE.es - Documento consolidado BOE-A-1978-31229». www.boe.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2020.
2. «Constitución española, Sinopsis artículo 66». congreso.es (στα Spanish). Congress of Deputies. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2015.
3. García Santos, Juan Felipe (1980). Léxico y política de la Segunda República. Salamanca: Ediciones Universidad de Salamanca. σελ. 347.
4. Gallagher, Michael (30 Ιουλίου 2012). «Effective threshold in electoral systems». Trinity College, Dublin. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2017.
5. Colomer, Josep M. (2004). «Spain: from Civil War to Proportional Representation». En Colomer, Josep M. The Handbook of Electoral System Choice (en inglés). New York: Palgrave Macmillan. p. 262.
6. Carreras και άλλοι 1989.
7. Reig Pellicer, Naiara (16 Δεκεμβρίου 2015). «Spanish elections: Begging for the right to vote». cafebabel.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2017.
8. Εσωτερικός Κανονισμός του Ισπανικού Κοινοβουλίου: Μέρος 2, Άρθρο 23.
9. Εσωτερικός Κανονισμός του Ισπανικού Κοινοβουλίου: Μέρος 2, Άρθρο 24.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημος ιστότοπος

1. •      ΡΑΚ (13)
   •      Βάσκοι (6)
   •      Mas Pays (3)
   •      Γαλικιανοί
   •      Νέα Κανάρια (1)
   •      Τερουέλ (1)
2. •      Junts (8)
   •      Ένωση Βάσκων (5)
   •      Λαϊκή Ενότητα (2)
   •      Λ.Ε. Ναβάρρα (2)
   •      Αστουριανό Φόρουμ (1)
   •      Κανάρια Συμμαχία (1)
   •      Κανταβριοι (1)