Κίτρινος Τύπος

Αυτό το λήμμα αφορά τη δημοσιογραφία. Για για την τηλεοπτική εκπομπή, δείτε: Κίτρινος Τύπος (εκπομπή).

Κίτρινος Τύπος ή κίτρινη δημοσιογραφία χαρακτηρίζεται η δημοσιογραφική και εκδοτική πρακτική να προβάλλονται με εντυπωσιακό τρόπο ως πρωτεύοντα δημοσιογραφικά θέματα αυτά που εξάπτουν την περιέργεια, συνήθως χωρίς την τήρηση των βασικών δεοντολογικών δημοσιογραφικών αρχών, με χρήση υπερβολών ή ακόμα και κατασκευασμένων ιστοριών με σκοπό να προσελκύσει το ενδιαφέρον του κοινού κυρίως για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους. ^{[1] [2] [3]} Πρόκειται για όρο που ξεκίνησε από τις εφημερίδες και σταδιακά επεκτάθηκε σε κάθε μορφή δημοσιογραφίας με όρους όπως 'κιτρινισμός' και χρησιμοποιείται υποτιμητικά απέναντι σε κάθε μορφή δημοσιογραφίας που δεν τηρεί τις βασικές αξίες και αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Κατά το λεξικό American Heritage, ο Κίτρινος Τύπος αναφέρεται στη μορφή δημοσιογραφίας που εκμεταλλεύεται, διαστρεβλώνει ή υπερβάλλει κάποια είδηση προκειμένου να προσελκύσει αναγνώστες δημιουργώντας εντυπώσεις.

Ιστορία

Ο όρος αποτελεί απόδοση του αγγλικού όρου yellow journalism.^{[4][5] [6]}Ο αγγλικός όρος πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1890 χαρακτηρίζοντας δύο εφημερίδες που προσπαθούσαν να αυξήσουν η κάθε μία την κυκλοφορία της έναντι της άλλης. Την περίοδο αυτή οι δύο εφημερίδες New York World (του Τζόζεφ Πούλιτζερ) και New York Journal (του Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ) αν και είχαν σοβαρά ρεπορτάζ κατηγορήθηκαν ως σκανδαλοθηρικές. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον εκδότη της New York Press, αλλά φημολογείται ότι παρόμοιους όρους χρησιμοποιούσαν προφορικά πολλοί από τους σχετιζόμενους με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εκείνης της εποχής. Ποτέ δεν διευκρίνισε αν τον δημιούργησε από το κίτρινο χρώμα των εφημερίδων ή από τη κωμική φιγούρα The Yellow Kid (του Ρίτσαρντ Άουτκολτ) που αρχικά χρησιμοποιούσε η "New York World" και μετά και η "New York Journal".

Κύρια σημεία

• Στις 7 Νοεμβρίου 1895, ξεκινά η περίοδος Κίτρινου Τύπου. Ο William Randolph Hearst αναλαμβάνει την εφημερίδα New York Morning Journal στη Νέα Υόρκη και ξεσπά πόλεμος κυκλοφορίας μεταξύ του ίδιου και του ιδιοκτήτη της εφημερίδας New York World, Joseph Pulitzer.
• Ο όρος 'Κίτρινη Δημοσιογραφία' βρίσκεται για πρώτη φορά τυπωμένη στην εφημερίδα New York Press του Ervin Wardman στις 31 Ιανουαρίου του 1897.
• Στις 4 Φεβρουαρίου 1897 στο στόχαστρο της απομάκρυνσης από το αναγνωστικό κοινό βρίσκονται οι εφημερίδες New York Journal και New York World.

Χαρακτηριστικά

Κατά τον Frank Luther Mott(1941) Αμερικανό δημοσιογράφο και ιστορικό, η κίτρινη δημοσιογραφία χαρακτηρίζεται από πέντε στοιχεία:^[7]

1. Χρήση γραμματοσειράς μεγάλου μεγέθους σε πρωτοσέλιδα
2. Συχνή χρήση υπερβολικών εικόνων
3. Χρήση ψευδών και παραπλανητικών στοιχείων
4. Έμφαση στα Κυριακάτικα συμπληρώματα, συνήθως με κόμιξ
5. Δραματική συμπάθεια για το 'άουτσαιντερ' (underdog), για οτιδήποτε δρα ενάντια στο σύστημα

Βλέπε επίσης

• Clickbait
• Ψευδείς Ειδήσεις
• Προπαγάνδα

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Iστότοπος American Heritage

Παραπομπές

1. «Ο Μύθος της Ελευθερίας του Τύπου». www.odyssey.com.cy. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2017.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
2. ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ. «Η κρίση του Τύπου και των ΜΜΕ». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2017.^{[νεκρός σύνδεσμος]}
3. «Ο κιτρινισμός της πληροφορίας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2017.
4. Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Β΄ έκδοση). Αθήνα: ΚΕΝΤΡΟ ΛΕΞΙΚΟΛΟΓΙΑΣ.
5. «Αναζήτηση για: κιτρινισμός». ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2017.
6. Skog, Jason (2007). Yellow journalism. Minneapolis, Minn.: Compass Point Books. ISBN 978-0-7565-2456-2. 71006734.
7. Mott, Frank Luther (2000). American journalism : a history of newspapers in the United States through 250 years, 1690-1940. London: Routledge/Thoemmes. ISBN 0-415-22893-X. 48948288.