Κέρκαφος

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Κέρκαφος ήταν γιος της Νύμφης Ρόδου και του θεού Ήλιου, ένας από τους επτά Ηλιάδες.^[2] Ο Κέρκαφος και τα αδέλφια του Όχιμος, Τέναγης, Μακαρεύς της Ρόδου, Ακτίς, Τρίωψ, και Κάνδαλος διακρίθηκαν σαν μεγάλοι αστρολόγοι και θαλασσοπόροι. Ο πιο διάσημος και έξυπνος από τα αδέλφια ήταν ο Τενάγης που δολοφονήθηκε από τους αδελφούς του Μακαρεύς, Ακτίς, Τρίωψ και Κάνδαλο επειδή τον ζήλευαν. Όταν έγινε γνωστό το έγκλημα οι τέσσερις αδελφοί υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν το νησί και να ιδρύσουν νέες πόλεις και βασίλεια.^[3] Ο Κέρκαφος μαζί με τον Όχιμο ήταν οι δύο Ηλιάδες που δεν έλαβαν μέρος στη δολοφονία του αδελφού τους Τενάγη και έτσι παρέμειναν στη νήσο Ρόδο, στην περιοχή της Ιαλυσού όπου ίδρυσε την Αχαΐα. Ο Όχιμος σαν ο μεγαλύτερος από όλα τα αδέλφια έγινε βασιλιάς του νησιού αλλά ο Κέρκαφος πήρε ως σύζυγό του την ανεψιά του Κυδίππη κόρη του Οχίμου και της τοπικής Νύμφης Ηγητορίας, έτσι κληρονόμησε το νησί.^[4][5] Ο πατέρας της Όρχιμος την είχε υποσχεθεί στον Οκριδίωνος αλλά ο Κέρκαφος που την είχε ερωτευτεί σφοδρά έπεισε τον κύρυκα να την απαγάγει, την κράτησε ο ίδιος και την επέστρεψε στον Όρχιμο μόνο όταν έγινε υπέργηρος.^[6]

Κέρκαφος
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Κυδίππη
Τέκνα	Κάμειρος Ιάλυσος (μυθολογία)[1] Λίνδος
Γονείς	Ήλιος και Ρόδη
δεδομένα

Ο Κέρκαφος και η Κυδίππη απέκτησαν τρεις γιους: τον Κάμειρο, τον Ιαλυσό και το Λίνδο. Μετά τον θάνατο του Κερκάφου, οι τρεις γιοι ανέλαβαν την εξουσία στη Ρόδο και τη μοίρασαν σε τρία μέρη, ήταν οι ιδρυτές των τριών μεγάλων πανάρχαιων πόλεων του νησιού Κάμειρος, Ιαλυσός και Λίνδος.^[7] Από τον Κέρκαφο οι γυναίκες της Ρόδου επονομάζονταν Κερκαφίδες. Σύμφωνα με μία διαφορετική παράδοση, ο Κέρκαφος ήταν αδελφός του ποτάμιου θεού Αλφειού (είναι η εκδοχή στην οποία ο Αλφειός είναι γιος του Ήλιου). Τα δύο αδέλφια ήρθαν σε σύγκρουση για την εξουσία και τελικώς ο Αλφειός σκότωσε τον Κέρκαφο. Επειδή όμως καταδιωκόταν από τις Ερινύες για το έγκλημά του αυτό, έπεσε και πνίγηκε στον ποταμό Νύκτιμο, ο οποίος από τότε ονομάσθηκε Αλφειός. Μόνο στο Στράβωνα βρίσκουμε μια αναφορά για έναν Κέρκαφο, γιό του Αιόλου, γιο του Έλληνα, γιο του Δευκαλίωνα. Ο Στράβων εξετάζει τοπωνύμια και ανθρωπωνύμια της Θεσσαλίας που εμφανίζονται στα ομηρικά έπη. Έτσι, αναφέρει ότι ο γιος του Κερκάφου (άλλα χειρόγραφα αναφέρουν Κέρφιος ή Κέκαφος), Ορμένιος, ίδρυσε την ομώνυμη πόλη και ο γιος του Ορμένιου ήταν ο Φοίνιξ, ο ηλικιωμένος και συνετός σύντροφος του Αχιλλέα στην Τροία. Ταυτοχρόνως, ο Στράβων αναφέρει μια διφορετική παράδοση, η οποία θεωρεί ότι ο Φοίνιξ ήταν Φωκεύς, άρα δίχως κάποια σχέση με τον Κέρκαφο.

Παραπομπές

1. «Ialysus» (Ρωσικά)
2. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.56.5
3. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.57.1-6
4. Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, Φυσική Ιστορία, 35.36
5. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.57.6-7
6. https://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus:text:2008.01.0215:section=27&highlight=cercaphus
7. Διόδωρος Σικελιώτης, "Ιστορική Βιβλιοθήκη", 5.57.8

Πηγές

• Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969.
• Diodorus Siculus, Diodorus Siculus: The Library of History. Translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989.
• Plutarch, Moralia with an English Translation by. Frank Cole Babbitt. Cambridge, MA. Harvard University Press. London. William Heinemann Ltd. 1936. 4.
• Pliny the Elder, The Natural History. John Bostock, M.D., F.R.S. H.T. Riley, Esq., B.A. London. Taylor and Francis, Red Lion Court, Fleet Street. 1855.
• Nonnus, Dionysiaca translated by William Henry Denham Rouse (1863-1950). Loeb Classical Library, Cambridge, MA, Harvard University Press, 1940.