Ιούλιος Νέπως

Ο Ιούλιος Νέπως ^[1](λατ: Flavius Julius Nepos) ήταν αυτοκράτορας της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 474 έως το 475. Διαδέχθηκε τον Γλυκέριο. Διάδοχος του, αν θεωρήσουμε ότι δεν ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας του δυτικού τμήματος, ήταν ο Ρωμύλος Αυγουστύλος ο οποίος όμως δεν είχε την υποστήριξη του αυτοκράτορα της Ανατολής Ζήνωνα. Το 475 καθαιρέθηκε στην Ιταλία από τον Φλάβιο Ορέστη ο οποίος ενθρόνισε de facto ως αυτοκράτορα τον γιο του Ρωμύλο Αυγουστύλο.

Ιούλιος Νέπως
Νόμισμα που απεικονίζει τον Ιούλιο Νέπω
Ρωμαίος Αυτοκράτορας
Περίοδος	Ιούνιος 474 - 28 Αυγούστου 475 (κυβερνώντας από την Ιταλία) 475 - 480 (κυβερνώντας από τη Δαλματία)
Στέψη	19 Ιουνίου 474
Προκάτοχος	Γλυκέριος
Διάδοχος	Ρωμύλος Αυγουστύλος
Γέννηση	430
Θάνατος	25 Απριλίου ή 9 Μαΐου ή 22 Ιουνίου 480 (50 ετών) Δαλματία
Σύζυγος	Σύζυγος του Ιούλιου Νέπωτα
Πλήρες όνομα
Iulius Nepos
Οίκος	Δυναστεία του Λέοντος
Πατέρας	Νεποτιανός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η βασιλεία

Η καταγωγή του Ιούλιου ήταν από τη Δαλματία. Έλαβε την ισχυρή υποστήριξη του βυζαντινού αυτοκράτορα Ζήνωνα με σκοπό να εκθρονίσει τον Γλυκέριο, πράγμα που κατάφερε, στα πλαίσια της παρακμής και κατάρρευσης της δυτικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ως απέλπιδα προσπάθεια σταθεροποίησης της παραπαίουσας βασιλείας του, συνήψε ειρήνη με τους Γότθους παραχωρώντας τους την περιοχή της Ωβέρνης. Το 475 νικήθηκε από τον Παννόνιο Ορέστη και εγκατέλειψε την Ιταλία καταφεύγοντας στη Δαλματία.^[2] Ο Ιούλιος στη Δαλματία συνέχισε να κατέχει τυπικά τον τίτλο του αυτοκράτορα του δυτικού τμήματος με την υποστήριξη του Ζήνωνα μέχρι το 480^[3], όταν δολοφονήθηκε από τους στρατιώτες του.^[4]

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 45, σελίδα 78.
• Martindale, John R. (ed.), Prosopography of the Later Roman Empire: Volume II A.D. 395–527, 1980