Ιουδήθ της Φλάνδρας

Η Ιουδήθ της Φλάνδρας (Judith de France, 844 – μετά το 870)^[7] βασίλισσα του Ουέσσεξ και κόμισσα της Φλάνδρας ήταν η μεγαλύτερη κόρη του βασιλιά των Φράγκων και αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Καρόλου του Φαλακρού και της Ερμεντρούδης της Ορλεάνης. Έγινε βασίλισσα του Ουέσσεξ με τους δύο διαδοχικούς γάμους της με τους βασιλείς Έθελγουλφ και Εθελμπάλντ, με τον τρίτο της γάμο με τον Βαλδουίνο έγινε κόμισσα της Φλάνδρας και μαζί με τον Βαλδουίνο γενάρχες του οίκου της Φλάνδρας. Ένας από τους γιους της Ιουδήθ με τον Βαλδουίνο παντρεύτηκε την Έλφθριθ της Φλάνδρας την κόρη του μικρότερου αδελφού του Εθελμπάλντ Αλφρέδου του Μέγα, ήταν πρόγονος της Ματθίλδης της Φλάνδρας συζύγου του ιδρυτή της Νορμανδικής δυναστείας στην Αγγλία Γουλιέλμου του Κατακτητή.

Ιουδήθ της Φλάνδρας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Judith de France (Γαλλικά), Judith von Flandern (Γερμανικά) και Judith of Flanders (Αγγλικά)
Γέννηση	844 (περίπου)[1] ή 844[2] Ορλεάνη
Χώρα πολιτογράφησης	Γαλλία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Έθελγουλφ του Ουέσσεξ (από 856)[1][3][4] Έθελμπαλντ του Ουέσσεξ (από 858)[1][3][4] Βαλδουίνος Α΄ της Φλάνδρας (από 863)[1][3][4]
Τέκνα	Βαλδουίνος Β΄ της Φλάνδρας[3] Raoul of Flanders[5] Charles van Vlaanderen[5]
Γονείς	Κάρολος ο Φαλακρός[1][3] και Ερμεντρούδη της Ορλεάνης[1][3]
Αδέλφια	Λοθάριος ο Χωλός[6] Λουδοβίκος ο Τραυλός[6][3] Κάρολος το Παιδί[6] Καρλομάνος[6] Ντρόγκο[6] Πιπίνος[6] Κάρολος[6] Ροθίλδη[6] Ερμεντρούδη[6] Χίλντεγκαρντ[6] Γκιζέλα[6] Ροτρούδη[6]
Οικογένεια	Δυναστεία των Καρολιδών[1]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βασίλισσα του Ουέσσεξ

Ο βασιλιάς του Ουέσσεξ Έθελγουλφ πραγματοποίησε προσκύνημα στη Ρώμη, στον δρόμο της επιστροφής του (856) επισκέφτηκε την αυλή του βασιλιά των Δυτικών Φράγκων Καρόλου του Φαλακρού ο οποίος του πρόσφερε το χέρι της μεγαλύτερης κόρης του Ιουδήθ ως συζύγου η οποία ήταν τότε μόλις 13 ετών ενώ ο ίδιος ήταν 15, ο γάμος έγινε στις 1 Οκτωβρίου 856 στο Βερμπερί της βόρειας Γαλλίας. Ο γάμος έγινε περισσότερο για πολιτικούς λόγους, και οι δύο βασιλείς είχαν μεγάλο πρόβλημα από τις επιθέσεις των Βίκιγκς ενώ και ο ίδιος ο Έθελγουλφ χρειαζόταν έντονα τη στρατιωτική υποστήριξη των Καρολιδών, οι πριγκίπισσες της δυναστείας των Καρολιδών σπάνια παντρεύονταν ιδιαίτερα με ξένους και ήταν πολύ γνωστή η συνήθεια των γονέων τους να τις στέλνουν μοναχές. Η Ιουδήθ στέφθηκε βασίλισσα του Ουέσσεξ από τον Χίνκμαρ, αρχιεπίσκοπο του Ρενς οι βασιλείς των Ουέσσεξ δεν έστεφαν συνήθως τις συζύγους τους βασίλισσες ούτε μπορούσαν να καθίσουν δίπλα τους στον θρόνο, ^[8] αλλά ο Έθελγουλφ αναγκάστηκε να το κάνει επειδή του το έβαλε σαν όρο ο ίδιος ο Κάρολος ο Φαλακρός, ^[9] ήταν η πρώτη γνωστή περίπτωση που πριγκίπισσα των Καρολιδών στέφθηκε βασίλισσα. Ο γάμος αυτός προκάλεσε επανάσταση του μεγαλύτερου γιου του Έθελγουλφ, Έθελμπαλντ πιθανώς επειδή θεωρούσε ότι ο πατέρας του τον εκτόπισε απο τον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του, τελικά συμφιλιώθηκαν αφού ο Έθελγουλφ αναγκάστηκε να μοιράσει το βασίλειο του κρατώντας για τον εαυτό του μονάχα το Κεντ το δυτικό τμήμα παραχωρώντας στον Έθελμπαλντ τη διακυβέρνηση του ανατολικού τμήματος δηλαδή το Ουέσσεξ.

Δεύτερος γάμος της Ιουδήθ με τον γιο του πρώτου της συζύγου

Ο Έθελγουλφ πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 858 χωρίς να προλάβει να αποκτήσει παιδιά με την Ιουδήθ, ο Έθελμπαλντ εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να παντρευτεί τη θετή του μητέρα καθοριστικό ρόλο στην απόφαση του αυτή έπαιξε το γεγονός ότι ήταν κόρη του Φράγκου βασιλιά, ο γάμος περιγράφεται από τον Άσσερ στο έργο του "Η ζωή του Αλφρέδου του Μέγα". Ο Έθελμπαλντ με την απόφαση του αυτή πήγε κόντρα στο θέλημα του θεού, στην εκκλησία και στον λαό επειδή πάντα σε όλες τις θρησκείες ο γάμος της θετής μητέρας ήταν ένα από τα μεγαλύτερα παραπτώματα, ο Έθελμπαλντ μετά από δυόμιση χρόνια βασιλείας του στο Ουέσσεξ πέθανε και αυτός χωρίς να αποκτήσει παιδιά (860). ^[10] Μετά τον θάνατο και του δεύτερου της συζύγου η Ιουδήθ πούλησε όλη την περιουσία της στο Ουέσσεξ και επέστρεψε στην πατρίδα της στη Γαλλία, σύμφωνα με τα Χρονικά του Αγίου Μπερτίν ο πατέρας της την έστειλε προσωρινά στο μοναστήρι στο Σενσλίς μέχρι να τακτοποιήσει άλλο γάμο γι'αυτήν σύμφωνα με τους νόμους και τη θρησκεία. ^[11] Η Ιουδήθ όμως τα Χριστούγεννα του 861 η Ιουδήθ έπεσε σε κεραυνοβόλο έρωτα και κλέφτηκε με κάποιον κόμη ονόματι Βαλδουίνο, στα Χρονικά παρουσιάζεται πλέον σαν ώριμη γυναίκα που τα έκανε όλα εν γνώση της με τη σύμφωνη γνώμη και του αδελφού της Λουδοβίκου του Τραυλού. ^[12]

Τρίτος γάμος της Ιουδήθ με τον Βαλδουίνο γενάρχη του Οίκου της Φλάνδρας

Ο πατέρας της όμως βασιλιάς Κάρολος ο Φαλακρός όταν το έμαθε έγινε έξαλλος διατάζοντας τους επισκόπους να αφορίσουν το ζευγάρι, η Ιουδήθ κατέφυγε στον ξάδελφο της βασιλιά της Λοθαριγγίας Λοθαρίου Β΄ ο οποίος ζήτησε και την προστασία του πάπα Νικολάου Α΄. Ο πάπας μετά από πολλές διπλωματικές προσπάθειες πείστηκε να κατοχυρώσει τον γάμο του νεαρού ζεύγους, ο Κάρολος ο Φαλακρός μετά απο αυτό υπέκυψε το ζευγάρι επέστρεψε στη Γαλλία και παντρεύτηκε στην Οσέρ στις 13 Δεκεμβρίου 862. Στον Βαλδουίνο δόθηκε από τον πεθερό του η διοίκηση μιας περιοχής στα βόρεια του βασιλείου της μετέπειτα Φλάνδρας προκειμένου να την προστατέψει απο τις επιδρομές των Βίκινγκς πολλοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι ο Κάρολος ο Φαλακρός τοποθέτησε σκόπιμα τον γαμπρό του εκεί για να σκοτωθεί. Ο Βαλδουίνος όμως σύντομα αποδείχτηκε καλός μαχητής του βασιλείου και ένας από τους καλύτερους υποστηριχτές του πεθερού του γι'αυτό ανταμείφτηκε με τη δημιουργία της κομητείας της Φλάνδρας τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου και τον τίτλο του κόμη της Φλάνδρας η οποία έγινε σύντομα η ισχυρότερη κομητεία της Γαλλίας. Η Ιουδήθ παρά το γεγονός ότι κατακρίθηκε για τον τρόπο ζωής και τον γάμο της θεωρήθηκε καλλιεργημένη γυναίκα για την εποχή εμπνέοντας στον βασιλιά των Αγγλοσαξόνων Αλφρέδο τον Μέγα τις αρχές του πολιτισμού των Καρολιδών, πέθανε πρόωρα σε ηλικία 26 ετών. ^[13]

Κληρονόμοι

Με τον τρίτο σύζυγο της Βαλδουίνο Α΄ της Φλάνδρας παιδιά της ήταν : ^[14]

• Κάρολος
• Βαλδουίνος Β΄ της Φλάνδρας
• Ραούλ (869 - δολοφονηθείς 896), κόμης του Καμπραί

Παραπομπές

1. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 308-309. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
2. «A Historical Dictionary of British Women» (Αγγλικά) Routledge. 17  Δεκεμβρίου 2003. ISBN-13 978-1-85743-228-2.
3. «Kindred Britain»
4. p10262.htm#i102612. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
5. Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
6. Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 308-313. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
7. Judith's date of birth is uncertain. Janet Nelson in her Online DNB article on ?thelwulf dates it after 843, but the entry for Judith in A Biographical Dictionary of Dark Age Britain states that she was around fourteen when she married ?thelwulf in 856. It is also not known when she died. Nelson gives the date as c. 870, but also says that if she was alive in the 890s she may have arranged her son Baldwin's marriage to a daughter of Alfred the Great.
8. Stafford 1981, pp. 139–42; Story 2003, pp. 240–42.
9. Williams et al., A Biographical Dictionary of Dark Age Britain
10. Simon Keynes and Michael Lapidge eds., Alfred the Great: Asser's Life and Other Contemporary Sources, Penguin 1983 (2004 reprint), p. 73
11. Geary, Patrick J. Women at the Beginning: Origin Myths from the Amazons to the Virgin Mary. (Princeton: Princeton University Press, 2006),p. 52
12. Geary, op. cit., p. 53
13. Wormald, p. 142
14. http://fmg.ac/Projects/MedLands/FLANDERS,%20HAINAUT.htm#BaudouinIdied879A

Πηγές

• Stafford 1981, pp. 139–42; Story 2003, pp. 240–42.
• Simon Keynes and Michael Lapidge eds., Alfred the Great: Asser's Life and Other Contemporary Sources, Penguin 1983 (2004 reprint), p. 73
• Geary, Patrick J. Women at the Beginning: Origin Myths from the Amazons to the Virgin Mary. (Princeton: Princeton University Press, 2006),p. 52
• Stafford, Pauline (1981). "Charles the Bald, Judith and England". In Gibson, M.; Nelson J,; Ganz, D. Charles the Bald. Oxford. pp. 137–151.
• Britannica entry on Judith's third husband, Baldwin I of Flanders
• Williams, Ann, Smyth, Alfred P. and Kirby, D. P., entry for Judith in A Biographical Dictionary of Dark Age Britain, Seaby 1991
• Humble, Richard. The Saxon Kings. London: Weidenfeld and Nicolson, 1980
• Wormald, Patrick (1982). "The Ninth Century". In Campbell, James. The Anglo-Saxons. London, UK: Penguin Books.
• Story, Joanna (2003). Carolingian Connections: Anglo-Saxon England and Carolingian Francia, c. 750–870. Aldershot, UK: Ashgate.