From Wikipedia, the free encyclopedia
Ο θησαυρός του Μπερτουβίλ είναι ένας αρχαιολογικός θησαυρός που εντοπίστηκε το 1830 από έναν αγρότη στην κοινότητα Μπερτουβίλ, κοντά στο Μπερνέ της Νορμανδίας. Διαθέτει περίπου εκατό ασημένια αντικείμενα, μερικά από τα οποία συγκαταλέγονται στα αριστουργήματα της αρχαίας τορευτικής. Σήμερα φυλάσσεται στο Παρίσι στο Τμήμα Νομισμάτων, Μεταλλίων και Αρχαιοτήτων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας.
Ο θησαυρός ανακαλύφθηκε στις 21 Μαρτίου 1830 από τον Prosper Taurin[1], την ώρα που όργωνε το χωράφι του το άροτρο του μπλοκαρίστηκε από ένα ρωμαϊκό κεραμίδι, το οποίο, μόλις αφαιρέθηκε, αποδείχθηκε ότι προστάτευε μια σειρά από ασημένια νομίσματα θαμμένα μόλις 20 εκατοστά στο έδαφος1. Ο αγρότης εμπιστεύτηκε την ανακάλυψή του σε έναν τοπικό αξιωματούχο, ο οποίος ενημέρωσε τους αρχαιολόγους της περιοχής. Στη συνέχεια, ο θησαυρός εξετάστηκε από τον Σαρλ Λενορμάντ για λογαριασμό του Μουσείου του Λούβρου και από τον Ντεζιρέ Ραούλ-Ροσέτ, επιμελητή μεταλλίων και χαραγμένων λίθων στο Cabinet des médailles. Ο τελευταίος αγόρασε αμέσως τον θησαυρό για το ταπεινό ποσό των 15.000 φράγκων[2],[3]. Ο θησαυρός δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1832 από τον Νορμανδό αρχαιολόγο Auguste Le Prévost και στη συνέχεια από τον Ernest Babelon, διευθυντή του Τμήματος Νομισμάτων, Μεταλλίων και Αρχαιοτήτων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας.
Αντίγραφο των κυριότερων αντικειμένων του θησαυρού μπορεί να δει κανείς στο Δημοτικό Μουσείο του Bernay.
Ο θησαυρός εντοπίστηκε σε μια κρύπτη που ήταν ενσωματωμένη σε μια πλακόστρωτη στοά που ανήκε σε ένα ιερό των Γαλλο-Ρωμαίων[4]. Οι ανασκαφές που διεξήχθησαν μεταξύ 1897 και 1898 από τον Καμίλ ντε Λα Κρουά με την προτροπή του Αρθούρου Τζόιν-Λαμπέρ, γενικού συμβούλου από την Μπριόν, ανέδειξαν δύο ναούς, ένα θέατρο και αίθουσες που θερμαίνονταν με σύστημα υποκαύστων [5]. Το ιερό έχει υποστεί τουλάχιστον μία μεγάλη ανακαίνιση στην ιστορία του. Αφιερωμένη στον Ερμή, ονομαζόταν Canetonum και εξαρτιόταν από την πόλη των Λεξόβιων με πρωτεύουσα το Noviomagus[6]. Η ταφή του θησαυρού αποδόθηκε αρχικά σε αναταραχή ή σε απειλή εισβολής, αλλά τώρα επικράτησε η εκδοχή ότι ο θησαυρός καλύφθηκε χωρίς επείγουσα ανάγκη[7].
Ο θησαυρός αποτελείται από περίπου εκατό αντικείμενα, κυρίως αγγεία και θραύσματα, αλλά και αγαλματίδια του Ερμή, ένα εκ των οποίων έχει ύψος 60 εκατοστά. Τα αντικείμενα κατατέθηκαν ως λατρευτικά αντικείμενα σε έναν γαλλο-ρωμαϊκό ναό αφιερωμένο στον Ερμή Κανετονένσις[8], έναν από τους κύριους θεούς των γαλάτων [9], και στη συνέχεια θάφτηκαν στα τέλη του 2ου αιώνα μ.Χ., πιθανώς για να προστατευθούν από μια βαρβαρική εισβολή.
Το μεγαλύτερο μέρος του θησαυρού χρονολογείται στον 2ο αιώνα- ένα από τα αγγεία έχει αναθηματική επιγραφή με όνομα αυτής της περιόδου- ένα άλλο είναι σαφώς επηρεασμένο από μια ανάγλυφη στήλη του Ναού της Αρτέμιδος της Εφέσου και πρέπει να χρονολογείται από την εποχή του Αδριανού[10]. Εννέα από τα πιο όμορφα κομμάτια αφιερώθηκαν από κάποιον Quintus Domitius Tutus και είναι πιθανότερο να προέρχονται από τον πρώτο αιώνα. Ορισμένα από τα αντικείμενα είναι σε γαλλο-ρωμαϊκό στυλ, ενώ τα υπόλοιπα είναι έργο ενός ιταλο-ελληνικού εργαστηρίου[10].
Ο σκύφος με τους κενταύρους κατασκευάστηκε τον πρώτο αιώνα μ.Χ., πιθανότατα στη Ρώμη. Πρόκειται για ένα αγγείο πόσης χωρίς στέλεχος, κατασκευασμένο από ασήμι και κατασκευασμένο με την τεχνική του ρεπουσέ[11]. Έχει ύψος 11,4 εκατοστά, διάμετρο 15 εκατοστά και βάρος περίπου 1,6 κιλά. Τα πόδια της κενταυρίνας φανερώνουν γλυπτό που κληρονομήθηκε από την ελληνιστική τέχνη.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.