Θεόφιλος Καμπερίδης

Ο Θεόφιλος Καμπερίδης (2 Απριλίου 1930- 13 Σεπτεμβρίου 2022), του Χαράλαμπου, ήταν Έλληνας πολιτικός ποντιακής καταγωγής, ο οποίος χρημάτισε βουλευτής στην Πιερία από το 1964 έως το 1967 και δήμαρχος Κατερίνης από την 1η Ιανουαρίου 1987 έως τις 31 Δεκεμβρίου 1990. Μεγάλωσε στον Αρωνά και εγκαταστάθηκε σε μικρή ηλικία στη γενέτειρά του Κατερίνη, όπου ανέπτυξε αντιστασιακή και εθελοντική δράση, ενώ διακρίθηκε και ως αθλητής του στίβου. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στη Θεσσαλονίκη ασχολήθηκε με τα κοινά, στηρίζοντας τη Δημοκρατική Παράταξη και τον Γεώργιο Παπανδρέου. Εξελέγη βουλευτής Πιερίας με την Ένωση Κέντρου το 1964 και κατήγγειλε στη Βουλή την απόπειρα εξαγοράς του το 1966. Μετά την κήρυξη της χούντας κατάφερε να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ, από όπου οργάνωσε τον αγώνα κατά της δικτατορίας, ενημερώνοντας την αμερικανική κοινή γνώμη για τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα και τον αμερικανικό ρόλο. Έπειτα από την επιστροφή του στην Ελλάδα πολιτεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ και εξελέγη δήμαρχος Κατερίνης το 1986.

Θεόφιλος Καμπερίδης
Δήμαρχος Κατερίνης
Περίοδος 1 Ιανουαρίου 1987 – 31 Δεκεμβρίου 1990
Προκάτοχος	Συμεών Χαραλαμπίδης
Διάδοχος	Μενέλαος Τερζόπουλος
Βουλευτής Πιερίας
Περίοδος 1964 – 1967
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	2  Απριλίου 1930, Κατερίνη
Θάνατος	13  Σεπτεμβρίου 2022[1] Βοστώνη
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελληνική
Πολιτικό κόμμα	Ένωσις Κέντρου
Σύζυγος	Ρούλα Καμπερίδου
Παιδιά	Μαρία Καμπερίδου Χαράλαμπος Καμπερίδης Βασίλειος Καμπερίδης
Επάγγελμα	Οικονομολόγος
δεδομένα

Βιογραφία

Πρώτα χρόνια και αντιστασιακή δράση

Γεννήθηκε στην Κατερίνη και μεγάλωσε στον Αρωνά, στο Δημοτικό Σχολείο του οποίου φοίτησε έως το 1942. Κατά την περίοδο 1942-1945 ανέπτυξε αντιστασιακή δράση καθώς τέθηκε επικεφαλής των αετόπουλων και ήταν σύνδεσμος στα διάφορα χωριά της Πιερίας και στην Κατερίνη, η οποία τότε ήταν υπό ναζιστική κατοχή. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, κάτι που σήμαινε ότι δύσκολα θα τον υποψιάζονταν, μετέφερε σημαντικά γράμματα και χρυσές λίρες για προμήθειες στο βουνό.^[2] Το 1944 και το 1945 έδρασε στην ΕΠΟΝ με τις ομάδες κρούσης της περιοχής.

Το 1946 έπειτα από την εκκένωση πολλών οικισμών, μετοίκησε οικογενειακώς από τον Αρωνά στην Κατερίνη, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο το 1951. Κατά τα γυμνασιακά του χρόνια ανέπτυξε εθελοντική δράση εντός αθλητικών, προσκοπικών, χριστιανικών και πολιτιστικών ομάδων.Ενώ ήταν μαθητής, σύστησε ομάδες Ερυθρού Σταυρού και έως τα 28 του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό.^[3]

Σπουδές

Αποφοίτησε το 1952 από τη σχολή Λογιστών και την ίδια χρονιά εισήχθη στη Σχολή Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών (ΟΠΕ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.^[4] Το 1953 υπηρέτησε στο Συμβούλιο Επιλογής Οπλιτών (ΣΕΟ) της συμπρωτεύουσας, μαζί με τον Χρήστο Σαρτζετάκη.^[3]

Αθλητισμός

Στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό. Ήταν αθλητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, πρωταθλητής στα 100 μέτρα και στον ακοντισμό^[5]. Το 1959 εξελέγη πρόεδρος του Δ.Σ. του Αρχέλαου.^[6]

Βουλευτής

Τη δεκαετία του '50 ασχολήθηκε με την πολιτική με τη Δημοκρατική Παράταξη το 1956 και με την ΠΑΔΕ το 1958. Ειδικότερα, στις εκλογές του 1956 ήταν μέλος της φοιτητικής ομάδας που στήριξε τον Γεώργιο Παπανδρέου, μαζί με τον Πετρίδη και τον Καρατσίδη, με επισκέψεις ανά τα χωριά της Πιερίας και δημόσιες ομιλίες.^[3] Το 1958 έλαβε μέρος στις εκλογές στηρίζοντας την ΠΑΔΕ και το 1961 την Ένωση Κέντρου.^[7] Στις εκλογές του 1963 εξελέγη πρώτος επιλαχών με 6.200 ψήφους.

Στις εκλογές του 1964 ο Θεόφιλος Καμπερίδης εξελέγη ο νεότερος βουλευτής Πιερίας, με την Ένωση Κέντρου (στην οποία ανήκε από το 1961 και ήταν πρόεδρος της νεολαίας της), συγκεντρώνοντας 8.183 ψήφους^[8]. Υπηρέτησε έως το 1967. Ως βουλευτής, από κοινού με τον Στέργιο Χασαπίδη, υπέβαλαν επερωτήσεις στη Βουλή και έκαναν παρεμβάσεις, ιδίως για αγροτικά θέματα.^[7]

Το 1965 απέρριψε πρόταση να στηρίξει την κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου αντί του ποσού των 5 εκατομμυρίων δραχμών και ενός υφυπουργείου (Εμπορίου), κάτι που κατήγγειλε ο ίδιος στη Βουλή μαζί με τον βουλευτή Χανίων Βαλυράκη.^[9] Στα τέλη του 1966 εντάχθηκε για πρώτη φορά στην ομάδα των 40 βουλευτών που είχαν επικεφαλής τον Ανδρέα Παπανδρέου και τάχθηκαν εναντίον σε οποιαδήποτε υποχώρηση και διάλογο με τη Δεξιά.^[3]

Μετά τη Μεταπολίτευση ο Καμπερίδης επέστρεψε τον Οκτώβριο του 1974 στην Ελλάδα. Όμως, με εντολή του στενού του συνεργάτη Ανδρέα Παπανδρέου τέθηκε ερήμην του εκτός του συνδυασμού της Ένωσης Κέντρου - Νέες Δυνάμεις για τις εκλογές του 1974. ^[3]

Στις εκλογές του 1981 συνέστησε ειδική ομάδα μαζί με τον φίλο του, Γιώργο Σιβετίδη, πρώην νομάρχη Πιερίας, υποστηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ.^[3] Κατήλθε ξανά υποψήφιος στις βουλευτικές εκλογές του 1985 (με λίστα), με το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να εκλεγεί βουλευτής. Μετά το πέρας των εκλογών επανήλθε στη Βοστώνη, εξαιτίας οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων.^[10]

Αντιδικτατορική δράση και παραμονή στις ΗΠΑ

Ο Θεόφιλος Καμπερίδης την περίοδο της χούντας κατόρθωσε να φύγει στις ΗΠΑ, επικαλεσθείς οικογενειακούς λόγους υγείας και με τη βοήθεια του βουλευτή Τιπ Ο' Νιλ και του γερουσιαστή Τεντ Κένεντι έλαβε άδεια για προσωρινή παραμονή στις ΗΠΑ με την κατάθεση ειδικού νομοσχεδίου στη Βουλή των Αντιπροσώπων.^[10] Πρωτοστάτησε στην ίδρυση εθνικοτοπικών συλλόγων στη Βοστώνη και οργάνωσε πολλά συλλαλητήρια για το Κυπριακό και τις σχέσεις της Ελλάδας με την Αμερική. Με τον Ανδρέα Παπανδρέου είχε ήδη έρθει σε επαφή στη Γαλλία τον Φεβρουάριο του 1968 και έπειτα τον Μάρτιο στην Αμερική. Οργάνωσε το ΠΑΚ σε περιοχή που περιελάμβανε 5 αμερικανικές πολιτείες, διατηρώντας μαζί με τους συναγωνιστές του ραδιοφωνική ώρα.^[3] Στα τέλη του 1979, οπότε βρισκόταν ξανά στις ΗΠΑ, ίδρυσε την τοπική οργάνωση ΠΑΣΟΚ Βοστώνης, σε συνεργασία με την αντίστοιχη της Νέας Υόρκης και το 1982 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ομοσπονδίας Ελληνοαμερικανικών Σωματείων Νέας Αγγλίας (με δραστηριότητα εντός της ομογένειας για εθνικά ζητήματα), διατελώντας πρόεδρός της επί διετία.^[3] Μετά την εκ νέου επιστροφή του στην Ελλάδα και τη θητεία του ως δημάρχου το 1986, ο Θεόφιλος Καμπερίδης επανήλθε στις ΗΠΑ το 1991, μαζί με τη σύζυγό του, Ρούλα, και τα τρία του παιδιά, τη Μαρία, το Χαράλαμπο και το Βασίλη.^[2]

Δήμαρχος

Το 1959 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος και ήταν ο νεαρότερος σε ηλικία.

Το 1986 έπειτα από την επιστροφή του από την Αμερική αποφάσισε να διεκδικήσει την υποψηφιότητα για τη δημαρχία της Κατερίνης, αποδεχόμενος την σχετική πρόταση από την νομαρχιακή επιτροπή του ΠΑΣΟΚ Κατερίνης και από άλλους δημότες της πόλης.^[11]Στις δημοτικές εκλογές του 1986 εξελέγη δήμαρχος Κατερίνης με ποσοστό 50,39% στο δεύτερο γύρο με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ Εσωτερικού. Ανέλαβε καθήκοντα το 1987 και διαδέχθηκε το Σίμο Χαραλαμπίδη, μακροβιότερο δήμαρχο στην ιστορία της Κατερίνης (1975-86). Ο Καμπερίδης υπηρέτησε ως τις 31 Δεκεμβρίου 1990 και τον διαδέχθηκε ως δήμαρχος ο Μενέλαος Τερζόπουλος.

Την περίοδο της θητείας του ως δημάρχου, συντελέστηκαν αρκετά έργα, τα σημαντικότερα από τα οποία είναι η αποπεράτωση του δημαρχείου και η συγκέντρωση όλων των δημοτικών υπηρεσιών, που ήταν διασπαρμένες επί μακρόν σε απαράδεκτα οικήματα, η επέκταση του σχεδίου πόλης και η αξιοποίηση των γύρω συνοικισμών, με τη συνακόλουθη οικονομική ανάπτυξη, η κατασκευή και η λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού της Κατερίνης και η ασφαλτόστρωση πολλών οδών της, η ίδρυση και η λειτουργία του πρώτου ραδιοφωνικού δημοτικού σταθμού στην Ελλάδα (Δημοτικό Ραδιόφωνο Κατερίνης), η ίδρυση και η λειτουργία του προτύπου ΚΑΠΗ και η ολοκλήρωση των μελετών ύδρευσης και αποχέτευσης.^[2]

Τον Οκτώβριο του 2012 ο Θεόφιλος Καμπερίδης τιμήθηκε σε εκδήλωση-αφιέρωμα από το Δήμο Κατερίνης.^[12]

Θάνατος και κηδεία

Ο Θεόφιλος Καμπερίδης απεβίωσε στις 13 Σεπτεμβρίου 2022 στη Βοστώνη των ΗΠΑ, όπου και κηδεύτηκε τέσσερις ημέρες μετά, σε ηλικία 92 ετών. ^[13] Έως τον θάνατό του, ήταν ο τελευταίος εν ζωή πρώην βουλευτής της Ένωσης Κέντρου και ο γηραιότερος πρώην βουλευτής της Πιερίας.

Παραπομπές

1. olympiobima.gr/efyge-apo-ti-zoi-se-ilikia-92-chronon-o-theofilos-kamperidis-p-dimarchos-katerinis/. Ανακτήθηκε στις 18  Σεπτεμβρίου 2022.
2. Τερζόπουλος Μενέλαος (2013). Συναντηθήκαμε... Οι απόφοιτοι του Γυμνασίου Κατερίνης 1923-1970. εκδ. Μάτι. σελ. 325. ISBN 978-960-6692-79-6.
3. Ν. Παπανικολάου, Η αγωνιστική πορεία του Θεόφιλου Καμπερίδη, Ολύμπιο Βήμα, φύλλο 10 Οκτωβρίου 1986, σελ. 4.
4. Καζταρίδης Ιωάννης (2011). Κατερίνη: Ο Τόπος - Οι Άνθρωποι. εκδ. Μάτι. σελ. 235. ISBN 978-960-6692-88-8.
5. Συνέντευξη με το Γεώργιο Κανταρτζή^{[νεκρός σύνδεσμος]}, χριστιανική εφημερίδα "Οι Νικητές", (αναδημοσίευση Συνέντευξης στην Χριστίνα Ι. Σιδηροπούλου στο περιοδικό ΟΡΙΟ της ημερήσιας εφημερίδας Κατερίνης "Ολύμπιο Βήμα", Τεύχος 21, Δεκέμβριος 2009), ανάκτηση 19-8-2013.
6. Μακεδονικός Αγών, 25-12-1959.
7. Η Τοπική της Πιερίας, φύλλο 18-8-1993, σελ. 5 (συνέντευξη στον Γιάννη Χατζηιωάννου).
8. Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Πέργαμος, Αποτελέσματα εκλογών 1964 .
9. Τα Νέα, 14 Απριλίου 1966, σελ. 1.
10. Ολύμπιο Βήμα, ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΚΑΜΠΕΡΙΔΗΣ: Ο αγωνιστής, ο οραματιστής, ο άνθρωπος της Ομογένειας, φύλλο 1 Ιουλίου 2015, σελ. 4.
11. Εθνικός Κήρυξ, 9 Σεπτεμβρίου 1986, σελ. 8.
12. Η Κατερίνη τίμησε τον Θεόφιλο Καμπερίδη, Ολύμπιο Βήμα, ηλεκτρονική έκδοση, 22 Οκτωβρίου 2012, ανάκτηση 19 Αυγούστου 2013.
13. Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 92 χρόνων ο Θεόφιλος Καμπερίδης (π. Δήμαρχος Κατερίνης), olympiobima.gr, 13 Σεπτεμβρίου 2022, ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2022.